سید محمد حسین کاظمی
پژوهشگر
مهاجرت به معنای جا به جایی مردم از مکانی به مکانی دیگر برای کار یا زندگی است. مردم معمولا به دلیل دور شدن از شرایط یا عوامل نامساعد دورکننده ای مانند فقر، بیماری، مسائل سیاسی، کمبود غذا، بلایای طبیعی، جنگ، بیکاری و کمبود امنیت مهاجرت می کنند. دلیل دوم می تواند شرایط و عوامل مساعد جذاب یک مقصد برای مهاجرت باشد، مانند؛ امکانات بهداشتی بیشتر، آموزش بهتر، درآمد بیشتر، مسکن بهتر و آزادی های سیاسی بهتر باشد.
«مهاجرت» در مفهوم مدرن به حرکت و کوچ افراد از یک کشور به کشور دیگر، که در آن جا شهروند نیستند، محسوب می شود. مهاجرت به طور ضمنی به اقامت درازمدت اطلاق می شود.
از این رو مدتى است که تب مهاجرت افراد سرشناس به خصوص ورزشکاران بالا گرفته است که این موضوع براى ورزش ملى کشور اثر مخرب دارد و چرایى و انگیزه ى انجام آن بحث بسیار مهمى است.
مهاجرت ورزشکاران به کشورهای دیگر برای اقامت، پدیده ای جدید است که ورزش کشور با آن روبه رو شده است. پیش از این عدم تخصیص امکانات سخت افزاری باعث می شد که ورزشکاران زیر پرچم کشور دیگری به ورزش خود ادامه دهند، اما این بار قهرمانان تصمیم گرفته اند ورزش حرفه ای خود را کنار گذاشته و محل زندگی خود را تغییر دهند. در واقع چهره هایی که می توانند ورزشکاران آینده کشور را تربیت کنند یک به یک پرونده مهاجرت خود را تکمیل می کنند و برای خروج از کشور آماده می شوند. اتفاقی که می تواند به نابودی بسیاری از پتانسیل های ورزشی ایران منجر شود. البته این موضوع ابعاد دیگری نیز دارد.
برخی از ورزشکاران به هر قیمتی به دنبال لژیونر شدن هستند تا با زندگی در کشوری دیگر، انگ وطن فروشی نخورند. کم شدن ارزش ریال در برابر دلار باعث شده ورزشکاران رشته هایی مثل والیبال، هندبال، بسکتبال و فوتبال حضور در لیگ کشورهای اروپایی درجه چندم را به حضور در لیگ های ایران ترجیح دهند و با دریافت چند صد هزار دلار، عازم کشوری دیگر شوند. این موضوع البته می تواند جنبه مثبت داشته باشد زیرا با کسب تجربه های لازم در رشته خودشان می توانند به کشور بازگشته و آموخته های خود را در اختیار سایر ورزشکاران قرار دهند، اما کاهش پویایی لیگ های ایرانی و گران شدن بازیکنان بی کیفیتی که رقیبی برای خود نمی بینند می تواند از آسیب های لژیونر شدن به هر قیمتی باشد.
جدایی ورزشکاران علاوه بر خسارت مستقیم، خسارت غیرمستقیم از جمله کاهش کیفیت لیگ را نیز باعث می شود و به طور کلی ضربات جبران ناپذیری را بر پیکره ورزش ایران وارد خواهد کرد. به نظر می رسد شرایط اقتصادی حاکم بر کشور، فرار قهرمانان را تسریع بخشیده و هر روز باید شاهد خبرهای تاسف بارتری در این زمینه باشیم.
ورزشکاران بخشی از سرمایه هاى ارزشمند کشور محسوب می شوند و براى این که آن ها آمادگى و توان کسب مدال را پیدا بکنند، هزینه و زمان صرف شده است و حالا که زمان بازدهى و افتخار آفرینى آن ها براى کشور و خودشان هست این گونه راحت از دست می روند، تا دیر نشده وزارت ورزش و جوانان باید اقداماتى را ابتدا در جهت کنترل و سپس حل مشکلات این قشر انجام دهد تا دیگر شاهد هدر رفت سرمایه های ورزشی کشور نباشیم.
دیدگاه تان را بنویسید