تعطیلی مدارس و در پی آن از دست رفتن تعاملات محیط مدرسه و حمایت شبکههای عاطفی روزمره میتواندعوارض سوء بسیاری در بلندمدت بر روان کودکان داشته باشد.
مدرسه چیزی بیش از فرصتهای آموزشی در اختیار کودکان ما قرار میدهد؛ سلامت اجتماعی، عاطفی و روانی کودکان در مدارس ارتقا پیدا میکند و این روزها که همهگیری کرونا باعث تعطیلی مدارس شده است و هنوز وضعیت بازگشایی مدارس در ماههای آینده نامشخص است جامعه و نظام آموزشی با عوارض این تعطیلات طولانی روبهرو میشود. کووید 19 یک بیماری با تاثیرات یکسان نیست.
کودکان آسیبپذیرتر بیش از دیگران تحت تاثیر مشکلات این تعطیلی کرونایی قرار میگیرند. مدرسه برای کودکان کمسنوسال امن ترین و با ثباتترین بخش زندگی است؛ همچنین وابستگیهایی که بین برخی از دانشآموزان با معلمان و هم کلاسیهایشان ایجاد میشود، برای سلامت روان و زندگی بهتر آنان اهمیت بهسزایی دارد. حال در صورت فقدان این حمایتهای روانی، در درازمدت با پیامدهای منفی آن مواجه خواهیم بود که با ادامه تعطیلی مدارس این مشکل تشدید خواهد شد.
همچنین میدانیم که دلبستگیها و تعلقات دوران مدرسه ارتباط مستقیمی با پیشرفتهای تحصیلی آینده فرد دارد. رفع تاثیرات زیانبار همهگیری کرونا را بر رشد کودکان نیز نیازمند تلاشی چندساله است.
کودکان به فرصتهایی برای بازی کردن و تعامل با دوستان خود نیاز دارند و این تجربهها به رشد اجتماعی آنها کمک میکند. کودکان اقشار محروم و آسیبپذیر به دلیل زندگی کردن در خانه های کوچک، فقر و کمبود فضای مناسب برای بازی کردن در خارج از خانه، از رهگذر این بحران صدمه بیشتری خواهند دید.
کودکان باید در محیط مدرسه باشند، بیشک مواجهه با عواقب تعطیلی مدارس در درازمدت بر کار روانشناسان آموزشی بسیار بیشنر خواهد بود. مدارس و اجتماع ما از این پس به روانشناسی و روانشناسان بیشتری برای رفعورجوع آثار سوء تعطیلی مدارس نیاز پیدا خواهد کرد. بسیاری از کودکان به حمایتهای عاطفی روانشناسان آموزشی و معلمان نیاز دارند. حمایت از همه کودکانی که به نوعی بستهشدن مدارس صدمه دیدهاند چالشی است که به منابع و برنامهریزیهای قابل توجهی نیازمند است.
دیدگاه تان را بنویسید