در این راستا دولت‌ها باید از طریق سازمان جهانی گردشگری یک مکانیزم واکنش جهانی برای بحران توریسم ایجاد کنند که این امر می‌تواند از طریق بازبینی تمام دروس آموخته شده، از جمله لزوم بهبود ریسک و آمادگی در برابر بحران در هر دو بخش خصوصی و دولتی، سیستم‌ها و سازوکارهای اضطراری ملی، تدوین برنامه‌های اضطراری گردشگری و استقبال کامل از اصول آمادگی و مدیریت بحران در بخش گردشگری، بازبینی قوانین و مقررات موجود برای تعیین رابطه بین مصرف‌کنندگان، عرضه‌کنندگان، واسطه‌ها و همچنین سیاست‌های بیمه‌ای برای کمک‌رسانی بهتر در زمان استثنایی و توزیع موثرتر، اطمینان از پیروی و رعایت مقررات بین‌المللی بهداشت تحقق یابد.
به گزارش «دنیای اقتصاد» یکی از مهم‌ترین راهبردهای دستیابی به آمادگی کامل برای رسیدن به توسعه پایدار و رشد اقتصاد گردشگری در آینده، بهره‌گیری از سرمایه‌های انسانی و سرمایه‌گذاری در جهت توسعه استعدادها است که با بازبینی و به‌روزرسانی استراتژی ملی و ایجاد تاب‌آوری از طریق نیروی کار ماهر و آماده امکان‌پذیر است. به این منظور می‌توان با استفاده از استراتژی‌های مکفی آموزشی و تربیتی برای آینده بازار کار، پیشرفت مهارت‌های جدید برای آینده کار و برآورده کردن مهارت‌های موردنیاز بخش گردشگری به مشارکت با رهبران صنعت سفر و گردشگری، دانشگاه‌ها، مراکز آموزشی، فعالان بخش دیجیتال اتاق‌های بازرگانی و انجمن‌های گردشگری پرداخت. برای رسیدن به این منظور باید گروه‌های آسیب‌پذیر مانند زنان، جوانان، مهاجران و معلولان در استراتژی‌های سرمایه انسانی را به‌کار گرفت و کارفرمایان ایجاد محیط کاری ایمن و سالم را از طریق اعمال اقدامات پیشگیرانه و حفاظتی برای به‌حداقل رساندن مواجهه کارگران با خطرات تضمین کنند.
گردشگری پایدار به‌صورت موکدانه باید در اولویت دستور کار ملی قرار بگیرد به‌گونه‌ای که منعکس‌کننده ظرفیت آن برای ایجاد شغل، تقویت رشد اقتصادی و فراگیری و ارتقای پایداری باشد. باتوجه به اینکه بحران کرونا می‌تواند راه‌های دستیابی به ۱۷ توسعه پایدار تا سال ۲۰۳۰ را به‌خطر بیندازد باید به تعریف، بازبینی یا تقویت اجرای گردشگری پایدار و مسوولانه در چارچوب اهداف توسعه پایدار پرداخت. با تغییر رویه و حمایت از گذار به سمت شرایط عادی می‌توان به پذیرش و پیروی از اهداف توسعه پایدار دست یافت. بحران کرونا فرصتی برای تاکید بیشتر بر تدوین استراتژی‌هایی که باعث تقویت اقدامات و تصمیمات هماهنگ در بین همه بازیگران (تولید‌کنندگان، توزیع‌کنندگان، مصرف‌کننده‌گان و...) در زنجیره ارزش گردشگری می‌شود ایجاد می‌کند. این امر می‌تواند مفاهیم اقتصاد چرخشی را در فعالیت‌ها، گردشگری یکپارچه کند و منجر به استفاده کارآمدتر از منابع و تولید کمتر کربن از فعالیت‌های گردشگری شود و در عین حال باعث افزایش رقابت‌پذیری و تاب‌آوری در بخش گردشگری شود. پذیرش پایداری گردشگری منجر به ارتباط نزدیک‌تر این بخش با سیستم گسترده‌تر سازمان ملل متحد می‌شود و می‌تواند به یک شریک کلیدی آژانس‌های سازمان ملل، سازمان‌های بین‌الملل و موسسات مالی بین‌المللی تبدیل شود.
دیدگاه تان را بنویسید