میزبانی جام ملت‌های ۲۰۲۷؟ می‌دانیم که نمی‌شود

 مهلت نام‌نویسی فدراسیون‌های عضو کنفدراسیون فوتبال آسیا برای میزبانی از جام ملت‌های قاره در سال ۲۰۲۷ دیروز رسما به پایان رسید و نهایتا پنج کشور به این منظور اعلام آمادگی کردند. نکته جالب برای هواداران فوتبال در ایران این است که کشور ما هم برای میزبانی این مسابقات نام‌نویسی کرده؛ به این ترتیب ایران در کنار قطر، عربستان، ازبکستان و هندوستان رقابت خواهد کرد تا بلکه بتواند مسابقات جام ملت‌های آسیا را در کشور برگزار کند. جام ملت‌های ۲۰۱۹ در امارات برگزار شد، جام ملت‌های ۲۰۲۳ هم به میزبانی چین خواهد بود، حالا ما در تلاش برای میزبانی از مسابقات ۲۰۲۷ هستیم؛ اما این از آن دست تلاش‌هایی است که خودمان هم از نقطه صفر می‌دانیم شکست می‌خورد. عمق باور مسوولان ایرانی به ناکامی در تصاحب این میزبانی چنان است که مهدی محمدنبی، دبیرکل فدراسیون فوتبال چندی پیش گفته بود: «اگر میزبان نشدیم هم چیزی را از دست نمی‌دهیم و می‌رویم تا نقایص‌مان را رفع کنیم.» به این ترتیب روشن است که ایران برای چیزی را از دست ندادن نام‌نویسی کرده، نه برای چیزی به دست آوردن!

عوامل متعددی وجود دارد که باعث می‌شود تا این اندازه نسبت به موفقیت ایران در کسب میزبانی جام ملت‌های آسیا بدبین باشیم. شما بهتر از ما می‌دانید که متاسفانه فوتبال ایران در حوزه زیرساختی همچنان ضعف‌های بسیار مهمی دارد. شاید ما الان روی کاغذ چهار، پنج ورزشگاه آبرومند داشته باشیم، اما بهترین سازه تاریخ ورزش ایران کماکان استادیوم آزادی است؛ مجموعه‌ای که همین دو سال پیش با هزار کش و قوس توانست اجازه میزبانی از فینال لیگ قهرمانان آسیا را به دست بیاورد. همان زمان گفته می‌شد AFC برای میزبانی پرسپولیس از کاشیما، ۲۰۰ ایراد از ورزشگاه آزادی گرفته که ۱۴ مورد آن کلی و اساسی بوده و تنها ۱۵ میلیارد تومان صرف رفع همان ایرادات شده است. این یعنی ما فقط یک بازی را در بهترین ورزشگاه کشورمان با کلی مکافات برگزار کردیم؛ حالا چطور توان میزبانی استاندارد از ۲۴ تیم را در خود می‌بینیم؟ ما در حالی عزم کرده‌ایم تمام آسیا را به کشورمان بکشانیم که بعد از سه سال هنوز نتوانسته‌ایم تیم‌های عربستانی را برای بازی در خاک ایران متقاعد کنیم. بعد از چالش‌های دو کشور، سفر حجاج ایرانی به عربستان هم از سر گرفته شد، اما عجز شدید قدرت لابی‌گری در فوتبال باعث شده هنوز با سعودی‎ها در زمین بی‌طرف بازی کنیم.  

از اینها که بگذریم، ده‌ها مانع ریز و درشت دیگر مثل الزام به حضور بانوان در ورزشگاه‌ها هم در کار است. اخیرا باشگاه پرسپولیس تلاش کرده بود هنگام برگزاری مسابقات، ماکت هوادارانش را در ورزشگاه خالی آزادی نصب کند، اما فقط با حک تصویر هواداران مرد موافقت شد. وقتی حتی ورود ماکت بانوان هم به ورزشگاه آزادی قدغن است، چطور قرار است در جام ملت‌ها میزبان آن همه کشور باشیم؟ چهار ماه این فوتبال تعطیل بود، اما حتی یک جایگاه دوربین VAR هم در هیچ ورزشگاهی نصب نشد؛ با این وصف چطور می‌توانیم انگیزه «جبران نقایص» بعد از شکست در تصاحب میزبانی جام ملت‌ها را باور کنیم؟ نه رفقا؛ هر طور که نگاه کنیم، این یک شوخی بزرگ است.