پس از شیوع کرونا در ایران شمار زیادی از کارگران و حتی کارمندان شغل خود را از دست دادند. گروههایی هم که پای کار ماندند، با نیمی از ظرفیت به فعالیت خود ادامه دادند و در این مدت با مشکلات عدیده مواجه شدند.
با اینکه انتظار میرفت این روند تاثیر مستقیمی بر نرخ بیکاری بگذارد، اما گزارش مرکز آمار از نرخ بیکاری در فصلی که کرونا وارد ایران شد نشان میدهد وضعیت بازار کار بهمراتب بهتر از زمستان سال 97 بوده است. طبق این گزارش، نرخ بیکاری در زمستان سال 98 با قرار گرفتن در محدوده 6/10 درصدی، 7/1 درصد بهبود یافته و بر شمار شاغلان کشور افزوده شده است؛ موضوعی که مرکز پژوهشهای مجلس نیز در گزارش اخیر خود آن را تایید میکند. اما اکنون این پرسش مطرح است چطور بحرانی که بیش از نیممیلیارد از مردم جهان را به سمت فقر مطلق کشانده و عده زیادی را هم بیکار کرده تاثیری بر شاخص نرخ بیکاری ایران نداشته است؟ مگر میشود اقتصاد کشوری رشد اقتصادی منفی 7 درصد را تجربه کند، اما اشتغالزا باشد؟ از سوی دیگر، اخیرا عیسی منصوری، معاون وزیر کار، اعلام کرد که آثار منفی کرونا بر مشاغل حداقل بین سه تا پنج سال آینده ادامه خواهد داشت و در این مدت باید شاهد بیکار شدن عده بیشتری باشیم. با تمام این اوصاف، برخی از مسئولان مرکز آمار ایران اعتقاد دارند که هیچ رابطهای بین نرخ رشد اقتصادی کشورها و شاخص بیکاری وجود ندارد. آنها چنین مقایسهای را آدرس غلط میدانند و تحلیلگران را متهم به اخلال افکار عمومی میکنند. حال پرسش این است که نرخ رشد اقتصادی چطور محاسبه میشود که تاثیری بر نرخ بیکاری ندارد؟ مگر جز این است که تولید بیشتر کالا و محصول بر بهبود یا افت شاخص رشد اقتصادی تاثیر میگذارد؟ در نبود تولید است که رشد اقتصادی سقوط میکند و روی اعدادی نظیر منفی 7 درصد درجا میزند. فقط کافی است دوران اجرای برجام را یادآوری کنیم. در همان اولین سال اجرای برجام، نرخ رشد اقتصادی ایران تا بیش از 12 درصد هم پیش رفت. چراکه با لغو تحریمها خیل سرمایهها به سمت خاک ایران سرازیر شد و حضور شرکتهای بزرگ بینالمللی در حوزههای نفت، ناوگان هوایی، خودروسازی، لوازمخانگی و ... تولید رفتهرفته رونق گرفت؛ بنابراین اکنون که تحریم به عمق خود رسیده، حجم سرمایهگذاری، تولید و صادرات هم در بدترین حالت خود قرار دارد. پس پرسشی که برای مسئولان مرکز آمار میتوان مطرح کرد این است که در نبود تولید و سرمایهگذاری، نیروی کار قرار است در چه بخشهایی مشغول به فعالیت شوند؟ این پرسش را بهطور مشخص معصومه محمدی، رئیس گروه آمارهای نیروی کار مرکز آمار، باید پاسخ بدهد که روز 23 خرداد در گفتوگو با ایسنا اعلام کرد: «در زمان رکود اقتصادی لزوما نباید افزایش نرخ بیکاری یا کاهش آن رخ دهد و بعضی از قیاسهای نادرست در این مورد میتواند به ایجاد ابهام و تردید بین اذهان عمومی منجر شود.». اما بههرحال این تردیدی است که به درست یا غلط در افکار عمومی به وجود آمده و رسانهها هم آن را انعکاس میدهند.
سیل بیکاری از راه میرسد؟
افت شدید شاخص رشد اقتصادی در دو سال گذشته تاثیر مستقیمی بر بیکارشدن افراد داشته است. حال در پاسخ به این پرسش که چرا بهرغم افت رشد اقتصادی، آمار رسمی نشان از افت 7/1 درصدی نرخ بیکاری دارد به چند موضوع، ازجمله گزارش اخیر مرکز پژوهشهای مجلس میتوان توجه داشت؛ اولا اینکه تغییر معیار حداقل سن از 10 سال به 15 سال برای محاسبه نرخ بیکاری یکی از مهمترین عوامل افت نرخ بیکاری در دو سال گذشته به حساب میآید که البته مسئولان مرکز آمار این عامل را هم بدون تاثیر میدانند. اما برای پیبردن به معمای افت نرخ بیکاری در زمستان 98 میتوان به بخشی از گزارش اخیر مرکز پژوهشهای مجلس اشاره داشت. طبق این گزارش «از جمعیت سهمیلیون و 270هزار نفری بیکاران در زمستان 1397، 1/35 درصد موفق به یافتن شغل شدهاند و مابقی یا همچنان بیکار ماندهاند (8/36 درصد) یا عمدتا به دلیل دلسردشدن از یافتن شغل از بازار کار خارج شدهاند (9/27 درصد).» توجه به همین نکته کافی است تا به یکی از مشکلات اطلاعرسانی مرکز آمار پی ببریم. این مرکز صرفا به افراد که بهشکل رسمی جویای کار هستند توجه دارد و این افراد را جزو بیکاران شناسنامهدار خود به حساب میآورد. خود بازوی پژوهشی مجلس به این نتیجه رسیده است که اگر افراد دلسردشده همچنان در بازار کار باقی میماندند نرخ بیکاری در زمستان 1398 بهجای 6/10 درصد اعلامشده توسط مرکز آمار ایران، به 6/13 درصد میرسید؛ البته این مرکز این موضوع را هم میافزاید که معمولا مطالعات فصلی خود را در ماههای میانی فصول انجام میدهد. بر این اساس، مطالعات مربوط به آمار بیکاری در زمستان 98 در بهمنماه، یعنی یکماه قبل از ورود کرونا به ایران صورت گرفته است. علاوه بر این، گزارش مرکز پژوهشها به این نکته تاکید دارد که در فصل موردمطالعه 15میلیون و 400هزار نفر از شاغلان در کارگاههای یک تا چهارنفره مشغول به کار بودند و دومیلیون و 100هزار نفر هم در کارگاههای پنج تا 9نفره. سهم کارگاههای بالای 50 نفر هم چهارمیلیون و 600هزار نفر اعلام شده است. در این بین باید توجه داشت که فقط 40 درصد شاغلان کشور در بخش رسمی مشغول به فعالیت هستند و 60 درصد فعالان بازار کار بدون هیچ قرارداد یا بیمهای مشغول به کار هستند. این مرکز پیش از این هم پیشبینی کرده بود که شمار بیکاران در سال جاری و بیشتر به دلیل شیوع کرونا 7/2میلیون تا 2/6میلیون نفر افزایش مییابد و بدین شکل سیل بیکاری در ایران از راه میرسد.
تو که راست میگی بر دروغگو لعنت
نه اصلا نداشته، کرونا هیچ تاثیری بر شاخص نرخ بیکاری نداشته، تازه معضل بیکاری رو ریشه کن هم کرده !!! آخه اونیکه این گزارشو اینجا مینوبسه، خودش کجا زندگی میکنه؟ تو کره مریخ، کره ماه، کهکشانهای ناشناخته؟ انگار اصلا وقایع و .... نمیبینه. معلوم نیست چطور به بعضی ها اجازه ارسال اینگونه گزارشات رو میدن؟!؟!؟!