در هفته ای که وزیر بهداشت آن را هفته سخت اعلام کرده است، اقدامات صورت گرفته در عسلویه پایتخت انرژی ایران در حد انتظار و متناسب با خطر موجود نیست و در جلسه ای که تحت عنوان کمیته مدیریت ارشد شرایط اضطراری منطقه ویژه پارس برگزار شد، بجای تخصیص بودجه ای متمرکز جهت تهیه ملزومات مورد نیاز برای مقابله با شیوع ویروس کرونا، در بندهایی از صورتجلسه مزبور تهیه اقلام و اقدامات را براساس بضاعت هر کدام از شرکت های مستقر در منطقه گذاشته اند و بدین ترتیب همچنان شرکت های مستقر در منطقه با کمبود شدید ماسک و مواد ضد عفونی کننده مواجه هستند. تا جاییکه مردم بومی منطقه که فکر می کردند در شرایط اضطرار نفت کمک حال آنها خواهد بود، دیگر امیدی به نفت ندارند. این را از نوشتار یکی از فعالان اجتماعی و رسانه ای عسلویه می توان فهمید. " ما را به خیرتان امیدی نیست شر نرسانید".
در این بین؛ برخی پتروشیمی های مستقر در منطقه با تغییر وضعیت کاری کارکنان بصورت 14 روز کار و 14 روز استراحت سعی در مدیریت وضعیت پیش آمده هستند و برخی دیگر از شرکت های وابسته به نفت مانند سازمان منطقه ویژه پارس، نفت و گاز پارس و ... به کارکنان ساکن در شهرهای آلوده مرخصی اجباری داده اند و عنداللزوم در صورت ضرورت انجام وظایف، بصورت دور کاری هماهنگی های لازم را انجام دهند.
در کنار شرکت های وابسته به نفت و پروژه های در حال بهره برداری، پروژه های دیگری در حال ساخت هستند که شرایط کاری آنها با پروژه های راه اندازی شده و در حال تولید متفاوت است.
در این پروژه‌ها کارگران بسته به شرایط، بصورت گروهی در یک محدوده خاص کنار یکدیگر کار می کنند و وضعیت بهداشتی مناسبی ندارند و بیش از دیگر کارمندان و مهندسین در معرض تهدید هستند.
طبق شواهد موجود هیچ تغییری در وضعیت مرخصی آنان صورت نگرفته است و محیط کار و استراحت آنها از لحاظ بهداشتی شرایط مناسبی ندارد و محدودیتی برای رفت و آمد (مرخصی) ساکنین شهرهای آلوده نیز در نظر نگرفته اند.
در چنین شرایطی احتمال ابتلا و شیوع کرونا بین آنها بیش از نیروهای شاغل در سایر واحدهای صنعتی متصور است و در صورت ابتلا تهدیدی برای سایرین خواهند بود.
به عبارتی همه ما در یک کشتی نشسته ایم و در صورت کوتاهی و اشتباه در تصمیم گیری همه با هم غرق خواهیم شد. بر این اساس باید همه جوانب سنجیده شود و دامنه تصمیمات محدود به برخی واحدهای صنعتی نباشد.
به اعتقاد نگارنده کاهش تراکم جمعیت در یک محدوده بویژه در پروژه های در حال ساخت یکی از راه هایی است که می تواند احتمال ابتلا و شیوع ویروس را کاهش دهد.
برای اینکار باید کمیته شرایط اضطراری منطقه پارس بعنوان قرارگاه مبارزه با کرونا در پارس جنوبی بررسی لازم در خصوص امکان سنجی تعطیلی موقت پروژه های در دست ساخت را در دستور کار خود قرار دهد و تصمیمات بزرگ تری اتخاذ نماید.
بالطبع تعطیلی پروژه های در حال ساخت هزینه هایی دارد اما با توجه به سرعت انتشار و محدودیت فضا و مراکز درمانی منطقه چنانچه ویروس کرونا شیوع پیدا کند به مراتب هزینه های بیشتری خواهیم داد و شرایط امداد رسانی و امور درمان به مراتب سخت تر خواهد شد.
بنابراین تا دیر نشده تصمیات بزرگ بگیرید و ایران کوچک را بخاطر ایران بزرگ حفظ کنید.
دیدگاه تان را بنویسید