عباس کیارستمی، کارگردان نامی ایران با وجود همه افتخارات و جوایز بینالمللی در زمان حیاتش شخصیتی بیحاشیه محسوب میشد؛ کارگردانی که عاشق زندگی بود و فارغ از دغدغههای مادی، فیلمسازی را وسیلهای برای بیان این عشق میدانست. باوجود این حال بیشترین حواشی پس از درگذشتش و ماجرای شائبه اشتباهات پزشکی که منجر به مرگ او شد، به وجود آمد؛ موضوعی که با وجود بسته شدن پرونده پزشکیاش، پروندهاش نزد دوستداران وی و عالم هنر هنوز بسته نشده است.
اکنون نزدیک به چهارسال پس از رفتن کیارستمی بار دیگر حاشیهای حول نام وی و خانوادهاش به وجود آمده است؛ اما اینبار بر سر یک کتاب. در حالی که هفته گذشته، اهالی سینمای ایران، سالگرد تولد این کارگردان را در مراسمی گوناگون گرامی داشتند، انتشار کتاب نامههای خصوصی این فیملساز سرشناس، خبرساز شد. در روزهای گذشته احمد کیارستمی، انتشارِ نامههای خصوصی پدرش را که زیرنظر برادرش بهمن به چاپ رسیده بود، نقض حریم خصوصی دانست و اعلام کرد این اقدام غیرقانونی را پیگیری حقوقی خواهد کرد. احمد کیارستمی، در استوری اینستاگرامش، به انتشار کتاب «خانه م» که دربرگیرنده مجموعهای از نامههای خصوصی عباس کیارستمی به همسر سابقش است، اعتراض کرد. احمد کیارستمی در بخشی از این متن نوشته است: «متاسفانه بعد از چاپ دو کتاب بدون مجوزهای کامل،... نشر نظر، اقدام به چاپ کتابی جدید درباره پدرم کرده است. علاوه بر مشکل مجوز، این کار، عدم رعایت حریم خصوصی است که نه تنها مغایر با اخلاقیات، بلکه برخلاف قانون است. مراتب از طریق قانونی پیگیری خواهد شد.»
در پی این اعتراض، بهمن کیارستمی، درباره سخن برادرش درباره انتشار کتاب «من خانهم» در گفتوگو با «ایلنا» توضیح داد: باتوجه به اینکه در این موضوع مسائل پیچیده حقوقی مطرح است، نمیتوان پیش از طرح مساله در دادگاه اظهارنظر کرد، در عین حال امیدوارم این حواشی، بر اصل موضوع یعنی کتاب «من خانهم» اثر نگذارد، حاشیههایی که فراموش میشوند و کتابی که میماند.
بهمن کیارستمی همچنین درباره تاسیس بنیادی برای زندهیاد عباس کیارستمی در ایران گفت: به پیشنهاد برادرم بنیادی در آمریکا تاسیس شده که به هر ترتیب پیگیر کارهای مختلفی بوده است. با وجود اینکه این بنیاد تاکنون کارهای مفیدی در اروپا و آمریکا انجام داده، در ایران تاثیرگذار نبوده و فعالیتی نداشته است. وی درباره اختلاف نظر با برادر خود نیز گفت: شاید اختلاف نظر نیست، برادر من بیشتر عمر خود را در آمریکا سپری کرده و به عبارتی یک آمریکایی است و نگاهش با من که همیشه در ایران زندگی کردهام متفاوت است. همین اختلافی فرهنگی بین ما باعث شده نتوانیم باهم کار کنیم. به همین دلیل پیشنهاد تاسیس بنیاد در چنین شرایطی میتواند راهگشا باشد.
دیدگاه تان را بنویسید