دونالد ترامپ | چهار سال فرصت خوبی برای قضاوت عملکرد وی است

تام مک تاگ و پیتر نیکولاس در آتلانتیک نوشت: از نظر منتقدان دونالد ترامپ، این چهار سال فرصت خوبی برای قضاوت عملکرد وی است. آنها استدلال می‌کنند که ترامپ برخلاف آنچه وعده داده بود نه تنها هیچ کاری برای بزرگ کردن آمریکا نکرد بلکه حتی کشور را ضعیف‌تر ساخت. بی احترامی، تمسخر و حتی شرایط ترحم برانگیز امروز به علت بیماری همه گیر کرونا نتیجه عملکرد مستقیم رئیس جمهوری است. او نتوانسته در روابط خود با چین تعادل برقرار کند، در رسیدن به توافق با کره شمالی شکست خورده، نتوانسته به جنگ‌های بی پایان در خاورمیانه خاتمه دهد، ایران را کنترل نکرده و سوارکاری مجانی اروپایی‌ها بر گرده آمریکا همچنان باقی است. دونالد ترامپ حتی در بهبود روابط با روسیه هم ناکام بوده و این‌ها همه جدا از اقدامات او در زمینه تخریب معاهدات بین المللی در مورد تغییرات اقلیمی بوده است.

 در ادامه این مطلب آمده است: از نظر طرفداران ترامپ البته این قضاوت ناعادلانه است. رئیس جمهور، برای آنها، ترامپ نقطه مقابل اوباما بوده و توانسته ضعف‌های او را جبران کند. به نظر حامیان ترامپ وی خطوط قرمز را تقویت کرده، آمریکا را در اولویت قرار داده، معاملات بد را بر هم زده، متحدان آمریکا را به پرداخت هزینه‌های بیشتر برای دفاع از خود دعوت کرده و منجر به تغییر نگرش جهانی علیه چین شده است. گذشته از این‌ها ترامپ داعش را شکست داده و آمریکا را از هر گونه جنگ جدیدی دور نگه داشته است. به این موارد البته باید توافقات در خاورمیانه برای عادی سازی روابط با اسرائیل و خط ارتباطی جدید با پیونگ یانگ را نیز اضافه کنید. از نظر حامیان رئیس‌جمهور آمریکا وی این کشور را به مکانی امن‌تر برای آریکایی‌ها تبدیل کرده است.

هر دو این نظرها به واقعیات ریاست‌جمهوری ترامپ بی توجه هستند. پس از دهه‌ها ماجراجویی بین‌المللی که آمریکا را بیش از حد تحت فشار قرار داده، این ترامپ بود که این واقعیت ناراحت کننده را آشکار کرد که سیاست خارجی آمریکا در حال شکست خوردن است.

او همواره می‌پرسید چرا آمریکا هنوز در خاورمیانه و جاهای دیگر می‌جنگد؟ چرا برای مبارزه با جهادگرایان اسلامگرا با روسیه همکاری نکرده است؟ چرا چین مجاز به سو استفاده از قوانین بین‌المللی شده است؟ چرا کارگران آمریکایی شغل خود را به نفع کشورهای فقیرتر از دست می‌دادند؟ و چرا به اصطلاح متحدان در اروپا مجاز بودند تعرفه‌های بالایی را برای محصولات آمریکایی وضع کنند در حالی که کارگران آمریکایی هزینه آن را می‌پرداختند؟ آیا این کشورها اصلاً حتی متحد آمریکا بودند؟

نیازی نیست که شخص ترامپ را دوست داشته باشد یا اعتقاد داشته باشید که وی رئیس جمهور موفقی بوده تا تصدیق کنید که هر یک از چالش‌های وی حاوی یک حقیقت آشکار بوده است. باید قبول کرد که رهبران پیشین آمریکا ساده لوح بودند که اجازه دادند چین به این راحتی وارد سازمان تجارت جهانی شود. نفتا به رکود در تولیدات ساخت آمریکا کمک کرد در حالی که واشنگتن بیش از حد در تعهدات نظامی غرق شده است. ترامپ همواره در بیان این مطلب که ارتباط مستقیمی بین قدرت اقتصادی آمریکا در داخل و قدرت آن در خارج از کشور وجود دارد صادق بوده است.

هنگامی که اولین کتاب ترامپ، هنر معامله، در اواخر دهه 1980 در بالای جدول پرفروش ترین کتاب‌ها قرار گرفت، دومین اثر در این لیست یک اثر علمی بود به نام "پیدایش و سقوط قدرت های بزرگ"، نوشته استاد یل، پل کندی. در این کتاب هشدار داده شده بود که آمریکا نمی تواند سیاست برتری جهانی را به طور نامحدود ادامه دهد. پس از حمله به اروپا پس از جنگ جهانی دوم، آمریکا به سلطه رسیده بود، اما کندی استدلال کرد، این یک امر غیر عادی و موقتی است.

وی نوشت ، چالش آمریکا در برقراری تعادل در تعهداتش بود. در واقع، خواه ناخواه، آمریکا در حال تبدیل شدن به تنها ابر قدرت جهان بود. این کتاب که در سال 1987 منتشر شد، درست قبل از سقوط اتحاد جماهیر شوروی و ظهور سیستم تک قطبی به رهبری آمریکا بود.

ترامپ ممکن است تصوری از اینکه چقدر درست این مسائل را مطرح می‌کند، نداشته باشد، حتی ممکن است واقعا با موضوعاتی که افشا می کند، موافق نباشد ولی به هر حال او آنها را آشکار می کند. فیونا هیل، مدیر ارشد سابق ترامپ در امور اروپا و روسیه در شورای امنیت ملی، گفت: ترامپ دقیقا به نکات کندی در کتاب "پیدایش و سقوط قدرت های بزرگ" اشاره می‌کند هرچند من شک دارم که او هرگز این کتاب را خوانده باشد.

این اظهارات در طی یکی از ده ها مصاحبه با مقامات ارشد دولت ترامپ، متخصصان سیاست خارجی، دیپلمات ها و دستیاران در آمریکا و اروپا صورت گرفت. در آن گفتگوها، ما درباره جهان بینی ترامپ بحث کردیم. سیاست های بی نظم وی، ناتوانی در سازش، گرایش به دیکتاتورها و بیزاری از متحدان و مهمتر از همه اشاره او به حقایق اساسی همه جزو مسائل مطرح شده بودند.

در مجموع، ترامپ ، حتی وقتی که نظم جهانی ساخته شده توسط آمریکا را به چالش می‌کشد، هیچ برنامه منسجم و هیچ سیستمی که بهتر کار کند برای جایگزینی ندارد. او در تلاش نیست تا جهان را دوباره از نو بسازد بلکه فقط ناخواسته ضعف‌های آن را آشکار می‌سازد. انتقاد ترامپ از نظم جهانی به رهبری آمریکا هر چند آشفته، ناخواسته و نامنسجم بود ، اما تنها چیزی نیست که او فاش کرده است.

مرور مجدد اظهارات اولیه که ظاهرا بیان سیاست خارجی ترامپ است، سفر به دنیایی است که شباهت چندانی به واقعیت ندارد. برای قضاوت اظهارات او لازم است از استراتژی امنیت ملی استفاده کنید، سندی جدی، خردمندانه و دقیق که خواستار واقع گرایی اصولی برای پیشبرد نفوذ آمریکا است. آیا ترامپ به هر یک از آن‌ها اعتقاد دارد؟ آیا وی به هیچ وجه در سیاست خارجی خود اصولی یا واقع بین است؟ آیا او حتی به دنبال پیشبرد منافع آمریکا است یا صرفاً ارزش اقتصادی آمریکا را در نظر دارد؟ کسانی که با آنها صحبت کردیم گفتند اگر پکن برای خرید محصول سویای آمریکا برای دهه آینده موافقت کند، ترامپ فردا با چین معامله خواهد کرد چرا که باعث تقویت جایگاه او در میان کشاورزان غرب میانه و در نتیجه احتمال انتخاب مجدد‌اش خواهد شد.

در واقع، کل این سند با استدلال هایی سرشار است که اگرچه منسجم و معتبر است، اما با جهان بینی ترامپ مطابقت ندارد. در این سند آمده که متحدان و شرکای آمریکا قدرت خود را بزرگ می کنند. آیا واقعاً ترامپ موافق است؟ این سند امنیت ملی همچنین می‌گوید واشنگتن به منظور محافظت از منافع و اصول آمریکا، در سازمان‌های چند جانبه مشارکت خواهد کرد در حالی که دقیقا عکس این اتفاق افتاده است. در این سند آمده است: ما کسانی را که می‌خواهند به جامعه کشورهای دموکراتیک همفکر ما بپیوندند تشویق می کنیم. این ادعاها در حالی مطرح شده که ترامپ آرزوی خود برای پیوستن مجدد روسیه به گروه هفت را اعلام، از ویکتور اوربان رهبر مستبد مجارستان در کاخ سفید استقبال و با کیم جونگ اون پیوند برقرار کرد. این سند همچنین می‌افزاید: هیچ برابری اخلاقی بین کشورهایی که از قانون حمایت می کنند، زنان را توانمند می‌سازند و به حقوق فردی احترام می گذارند با دولت‌هایی که مردم را سرکوب می کنند، وجود ندارد. ترامپ با نادیده گرفتن مثله کردن جمال خاشقجی روزنامه نگار مخالف سعودی، به ولادیمیر پوتین برای پیروزی تقلبی در انتخابات تبریک گفت.

اصلی‌ترین سوال پیش‌رو همه این بوده که آیا استراتژی‌های ترامپ در حوزه سیاست خارجی از جمله خروج از توافق هسته‌ای با ایران موثر بوده است یا خیر.