جمشیدی در برنامه "گفتگوی فرهنگی " رادیو گفت‌وگو در رابطه با تجلی لایه‌های دینی جامعه ایران در ماجرای کرونا اظهار کرد: هویت دینی جامعه ایران مورد قضاوت‌های مختلفی واقع می‌شود.
وی از این روایت‌های متنوع با تعبیر"جنگ قضاوت‌ها" یاد کرد و گفت: در دو دهه اخیر مسائلی در این مورد مطرح شده مانند اینکه جامعه ایران در حال گذر از سنت به مدرنیته است و یا اینکه جامعه ایران دینی‌تر یا غیر دینی‌تر شده است.
عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با طرح این سوال که مردم ایران در مواجهه با کرونا چه نسبت دینی را برقرار کردند؟ گفت: آیا مردم ایران مانند گرگ همدیگر را دریدند یا رفتار همدلانه و دوستانه‌ای برقرار کردند و اینجاست که لایه باطنی و درونی مطلب روشن می‌شود.
جمشیدی به فرضیه‌های مطرح شده درباره مواجهه ایرانیان با شیوع کرونا اشاره و اظهار کرد: نخست مواجهه اضطراب آلود و بی تابی است که ناشی از عدم ایمان است، دوم مواجهه فردگرایانه و منفعت طلبانه، سوم مواجهه درنده خویانه، چهارم مواجهه ستیزه جویانه و فرضیه پنجم هم مواجهه یاری گرایانه و همدلانه و ناشی از حاکم بودن روح نجات و وجدان بر جامعه ایرانی است.
وی با اشاره به کنایه مقام معظم رهبری به رفتارهای غربی‌ها در مواجهه با کرونا گفت: به تعبیر رهبری این رفتارها در غرب ریشه در مبانی فلسفی دارد که در دوران تجدد ساخته و پرداخته شده بود و نتیجه منطقی آن فلسفه هم دقیقاً همین اتفاقی است که الان در حال رخ دادن است.
عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: عده‌ای، تعارف کردن ایرانیان با هم را یک صفت بد می‌دانند درصورتی که تعارفات ایرانیان با هم نه دروغ است و نه امر زائد بلکه به معنای مقدم داشتن دیگری بر خود است درحالیکه در غرب خبری از چنین رفتارهای یاری گرایانه نیست.
جمشیدی اقدام گروه‌های جهادی و جوانان داوطلب در برپایی کارگاه‌های ماسک دوزی و تولید مواد ضد عفونی کننده را از مصداق بارز این رفتارهای یاری گرایانه مردم خواند و گفت: در غرب، این افراد در یک لایه بسیار محدود و به صورت خیرانه کارهای خیر می‌کنند اما فعالیت این گروه‌ها در ایران به شدت گسترده و در حد هیات وار است.
وی قضاوت صحیح و عادلانه درمورد جامعه ایرانی در شرایط کرونا را مستلزم توجه به نقاط مثبت و منفی دانست و تأکید کرد: در کنار مسائل منفی ناشی از کرونا باید به نقاط مثبت آن هم توجه داشت و این نقاط مثبت را در همه ابعاد گسترش داد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی از دینداری ناقص و گزینشی مردم سخن گفت و افزود: دینداری ما فقط در برخی برهه‌های خاص ظهور پیدا می‌کند و به همین دلیل هم هست که در اقتصاد مومنانه رفتار نمی‌کنیم.
وی با بیان اینکه عده‌ای از مردم متوجه برخی تناقض‌های رفتاری خود با سبک زندگی‌شان نیستند گفت: درست است که مردم بزرگی بلای کرونا را احساس کردند و کمک‌های یاری گرایانه شکل گرفت اما مهم این است که فرهنگ یاری گری و فتوت در همه جا و حتی در رانندگی هم جریان پیدا کند تا جایی که فرهنگ دینی جامعه یکنواخت شود.
جمشیدی با بیان اینکه اخلاق بدون دین بی نتیجه و بی معناست افزود: اگر همه کارها را بر ساز وکار بیرونی و پلیسی و امنیتی معطوف کنیم جامعه هدایت نمی‌شود چراکه فقط با اخلاق است که می‌توان این مهم را انجام داد.
عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: غرب باید در ریشه و رگه‌های فلسفی و معرفتی خود تجدید نظر و بازاندیشی کند چراکه به عقیده اندیشمندان، این ریشه‌های غلط بالاخره غرب را به لبه پرتگاه خواهد کشاند.
جمشیدی ادامه داد: کمک‌های مومنانه و یاری به یکدیگر در شرایط شیوع کرونا مانند زمان پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و وقوع بلاهای طبیعی عظیم حاکی از هویت عمیق دینی جامعه ایرانی است.
دیدگاه تان را بنویسید