اغلب تصور میکنیم فرزندانی که به پدرو مادر توجه زیادی میکنند و به آنها وابستگی زیادی دارند کودکانی ایده آل و بسیار خوب هستند در صورتی که اصلا نیست این کودکان همیشه نگران پدر و مادر هستند و در واقع آسیب پذیر ین کودکان هستند و مسئولیت این آسیب پذیری پدر و مادر کودک خواهند بود .
یک والد خوب والدی است که ذهن فرزندش از او آسوده باشد. و به فرزند قدرت و توانایی آسوده فاصله گرفتن را بدهد. وقتی فرزندتان از شما دور نمی شود وقتی همیشه نگران شماست. وقتی تمام برنامه هایش را با شما تنظیم می کند. نه نشانه ی وفاداری او بلکه نشانه آسیب خوردگی اوست.
توجه کنیدوقتی مرتب با فرزندتان صحبت می‌کنید و در گفتوگوهای گوشزد می‌کنید که در این زندگی چقدر سختی و عذاب کشیده اید چقدر رنج دیده اید و در واقع به او القا می کنید که: ""قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی"" حال او خودش را نجات دهنده شما تصور می‌کند و هیچ لحظه ای را برای نجات شما از دست نمی دهد غافل از این که خودش زندگی اش را برای نگرانی شما از دست می دهد. در قبال عشق و محبتی که به فرزندانمان می‌دهیم آنها را مدیون بدهکار و ناامن نکنیم به آنها کمک کنیم زندگیهای مستقل و امنی داشته باشند.
جبران خلیل جبران در کتاب پیامبر می گوید: فرزندان شما به حقیقت فرزندان شما نیستند آنها دختران و پسران زندگی اند. در سودای خویش آنها از کوچه ی وجود شما گذر میکنند. اما از شما نیستند اگر چه باشمایند اما به شما تعلق ندارد. عشق خود را بر آنها نثار کنید.اما اندیشه هایتان را برای خود نگه دارید. زیرا آنها را نیز برای خود اندیشید دیگر است.
آنها را در خانه خود مسکن دهید اما روح آنها را آزاد بگذارید زیرا روح آنها در خانه فردا زیست خواهد کرد. که شما حتی در رویا هم نمی توانید به دیدار آن فردا بروید. ممکن است تلاش کنید شبیه آنها باشید. اما مکوشید آنها را مانند خود بار بیاورید .زیرا زمان به عقب باز نخواهد گشت و با دیروز درنگ نخواهد کرد.
ویژگی‌های مشترک والدین خوب
والدین خوب چه ویژگی‌های مشترکی دارند؟ آیا کارهای خاصی وجود دارد که برخی افراد انجام می‌دهند که آنها را والدین خوبی (یا والدین بدی) می‌کند؟
البته ویژگی‌های یک پدر و مادر خوب ثابت یا مطلق نیست. چیزی که ممکن است برای یک پدر یا مادر خوب به نظر برسد، ممکن است برای شخص دیگری با این تعریف مناسب نباشد. اما به طور کلی، این ویژگی‌ها و عادات را می‌توان در والدینی که مهارت‌های فرزندپروری خوبی را تمرین میکنند، یافت. هر فرزندی و هر پدر و مادری متفاوت است و هر خانواده نیازها و شرایط منحصر به فردی دارد. اما بیشتر بچه‌ها از والدینی که برای مراقبت، توجه و عشق بی‌قید و شرط تلاش میکنند، سود می‌برند.
فرزندانشان را راهنمایی و حمایت میکنند
والدین به طور طبیعی می‌خواهند فرزندانشان موفق شوند و ممکن است کودکان را تحت فشار قرار دهند، به آنها رشوه بدهند، مطالبه کنند یا حتی آنها را تهدید به تنبیه کنند تا آنها را وادار به تمرین یک ساز، برتری در یک ورزش، کسب نمرات عالی و غیره کنند. واقعیت این است که سختگیر بودن بیشتر از حمایت کردن و راهنمایی در زمانی که فرزندتان به آن نیاز دارد، نتیجه خوبی به همراه ندارد.
استقلال را تشویق میکنند
والدین خوب می‌دانند که برای بچه ها مهم است که کارهایی را برای خودشان انجام دهند. چه تکالیف باشد، چه کارهای خانه یا دوست یابی. بهترین کاری که ما به عنوان والدین می‌توانیم انجام دهیم این است که بچه ها را به جایی برسانیم که بتوانند به تنهایی از پس کارها برآیند. با این حال، گفتن اینکه چقدر باید کمک کنیم و چقدر باید به بچه ها اجازه دهیم خودشان چیزی را کشف کنند، می‌تواند سخت باشد. به عنوان یک قاعده کلی، کمک به فرزندتان در مورد کاری وقتی خوب است که آن را با هدف نهایی انجام دهید که به او بیاموزید که در نهایت آن را خودش انجام دهد.
به عنوان مثال، این ایده خوبی نیست که والدین، مثلاً تکالیف کودک را برای آنها انجام دهند یا روی یک تاریخ بازی قرار بگیرند و دقیقا دیکته کنند که بچه ها چه چیزی و چگونه بازی کنند. اما اگر به کودک نشان دهید که چگونه یک مشکل درسی را حل کند یا مشکلی را با یک دوست به روشی محترمانه حل کند، ابزارهای خوبی برای آینده در اختیار فرزندتان قرار داده‌اید.
مراقب هستند که کودکان همه چیز را می‌بینند
آیا مایلید شایعات را با دیگران به اشتراک بگذارید؟ آیا می‌خواهید به همسایه‌ای بگویید که کار بی‌ادبی انجام داده یا سر راننده‌ای که حرف شما را قطع کرده فریاد بزنید؟ در حالی که ما همیشه نمی‌توانیم کامل باشیم، والدین خوب می‌دانند که بچه‌ها همیشه از نمونه‌هایی که ما می‌سازیم یاد می‌گیرند. اگر می‌خواهیم فرزندانمان هنگام بزرگ شدن مهربان، همدل و خوش اخلاق باشند، باید سعی کنیم بهترین رفتار خود را داشته باشیم و به دیگران احترام بگذاریم.
از کینه‌توزی و نامهربان بودن پرهیز میکنند
آیا والدین گاهی اوقات عصبانیت خود را از دست می‌دهند یا فریاد می زنند؟ به طور قطع، ما انسان هستیم. اما توهین یا تحقیر کودک هرگز راه خوبی برای آموزش چیزی نیست. آیا می خواهید با شما این گونه رفتار شود؟
به فرزندان خود نشان می‌دهند که آنها را دوست دارند
همه ما می‌توانیم آنقدر شلوغ شویم که به راحتی فراموش میکنیم که وقت بگذاریم و به فرزندانمان نشان دهیم که چه احساسی نسبت به آنها داریم. حرکات کوچک، مانند نوشتن یادداشت برای جعبه غذا یا به اشتراک گذاشتن چیزهایی درباره خود با آنها می‌تواند ارتباط شما را تقویت کند و به فرزندتان نشان دهد که چقدر او را هر روز دوست دارید.
برای اشتباهات خود عذرخواهی میکنند
احتمالاً با عذرخواهی و تلاش برای جبران کارهایی که انجام داده‌اند، به فرزندانتان یاد می‌دهید که کارهای اشتباهی را که انجام داده‌اند تصاحب کنند. این امر به همان اندازه، اگر نه بیشتر، برای والدین مهم است که خودشان انجام دهند. والدین خوب می‌دانند که همه والدین گاهی اوقات ممکن است اشتباه کنند و از آنها درس می‌گیرند و به فرزندان خود نشان می‌دهند که چگونه مسئولیت کارهای خود را بپذیرند.
فرزند خود را منضبط تربیت میکنند
انضباط (نه تنبیه) نه تنها یکی از بهترین چیزهایی است که می توانید به فرزندان خود بیاموزید، بلکه راهی برای اطمینان از تربیت کودکی است که با رشد و بزرگ شدنش شادتر خواهد بود. چرا تربیت کودکان اینقدر مهم است؟ کودکانی که نظم و انضباط ندارند، بسیار بیشتر احتمال دارد که لوس، ناسپاس، حریص باشند و جای تعجب نیست که در پیدا کردن دوستان و شادی در زندگی آینده مشکل دارند.
فرزندشان را همانگونه که هستند می‌بینند
هدفتان این باشد که فرزندتان را همان طور که هست ببینید، نه کسی که امیدوارید تبدیل شود. ممکن است فرزند شما بیشتر از کسی که می‌خواهد در صحنه یا زمین فوتبال ستاره‌ای باشد، خواننده آرام‌تری باشد. خیلی خوب است که بچه‌ها را تشویق کنید چیزهایی را امتحان کنند که ممکن است آنها را از منطقه راحتی خود بیرون کند.
جمله «تا زمانی که واقعاً آن را امتحان نکنی، نمی‌دانی دوستش داری یا نه» گاهی اوقات می‌تواند صدق کند به خصوص برای بچه‌هایی که هنوز می‌دانند چه کسی هستند و چه می‌خواهند. اما برای والدین مهم است که یک بررسی سریع انجام دهند و مطمئن شوند که به دلایل درستی مانند مطمئن شدن از خواست بچه‌ها آنها را تحت فشار قرار می‌دهند و نه به این دلیل که والدین می خواهند کودک چیزی باشد که نیست.
از کنترل کردن فرزندشان اجتناب میکنند
بدانید فرزندتان چه می‌کند و با چه کسی انجام می‌دهد. دوستان فرزند شما چه کسانی هستند؟ والدین کودک چگونه هستند؟ وقتی فرزند شما در خانه دوستش بازی می‌کند با چه کسانی روبرو می‌شود؟ این سؤالات و سؤالات دیگری که باید قبل از یک قرار بازی بپرسید، نه تنها برای ایمنی کودک شما حیاتی است، بلکه راه مهمی برای شما برای پیگیری آنچه که فرزندتان در زمانی که از شما دور است، تجربه می‌کند و با آن مواجه می‌شود، است.
به فرزند خود انسان خوب بودن را آموزش می‌دهند
به کودکان بیاموزید که مهربان باشند، نسبت به دیگران احترام بگذارند، خیرخواه باشند، بابت چیزهایی که دارند سپاسگزار باشند و با دیگران همدلی کنند. البته، همه ما می‌خواهیم بچه‌هایمان برای کسب نمرات خوب، کسب جوایز و تمجیدها برای موسیقی، ورزش و سایر فعالیت‌ها تلاش کنند و بعداً در زندگی موفق باشند. با این حال، اینکه آنها چه کسی هستند مهمتر از جوایزی است که آنها دریافت میکنند. اگر فراموش کنید که به آنها بیاموزید که چگونه بچه‌های خوب و افراد خوبی باشند، بدون توجه به اینکه به چه چیزی دست می‌یابند و چقدر موفق می‌شوند، احتمال شادی و رضایت کمتری خواهند داشت.
با فرزند خود ارتباط برقرار میکنند
با هم بخندید، زمانی را با هم بگذرانید و هر روز با هم ارتباط مثبت برقرار کنید. چه انجام یک بازی رومیزی، دوچرخه‌سواری، آشپزی، تماشای فیلم یا خواندن کتاب با هم. والدین خوب آگاهانه وقت خود را به تفریح و سرگرمی اختصاص می‌دهند و به روش‌های کوچک و بزرگ با فرزندان خود ارتباط برقرار میکنند.
به کودک خود گوش می‌دهند
والدین اغلب اوقات زیادی را با فرزندان خود صرف صحبت با آنها میکنند تا اینکه به صحبتهای آنها گوش کنند. تمرین کنید که به حرف‌های بچه‌هایتان گوش دهید و واقعاً تمام توجه خود را به آنها بدهید، دور از صفحه رایانه یا تلفن. از اینکه چقدر بیشتر با فرزندتان احساس ارتباط می‌کنید شگفت زده خواهید شد و احتمالاً چیزهای زیادی را که فرزندتان فکر و احساس می‌کند یاد خواهید گرفت. شما همچنین به فرزندتان نشان خواهید داد که چگونه وقتی می‌خواهید در مورد موضوعی با او صحبت کنید، می‌تواند توجه بی دریغ خود را به شما جلب کند.
دیدگاه تان را بنویسید