برندگان و بازندگان فصل اول پدرخوانده 2

برندگان و بازندگان فصل اول پدرخوانده 2 چه کسانی بودند؟ در این مطلب به برندگان و بازندگان فصل اول پدرخوانده 2 می پردازیم.

فصل دوم رئالیتی‌شو «پدرخوانده» به پایان رقابت‌های گروه اول خود رسید، نقطه‌ای که می‌توان عملکرد بازیکن‌های حاضر در این سه رقابت را آنالیز کرد، آنچه که بیش از هرچیز در این سه رقابت به چشم آمد، بازی دور از انتظار و پر ایراد دو بازیکن برتر فصل قبل یعنی مجید واشقانی و معین زندی بود. در این میان واشقانی با رفتارهای هیجانی و عدم خویشتنداری عنوان بازنده بزرگ این دور از رقابت‌های را به خودش اختصاص داد.

فصل دوم پدر خوانده بر خلاف فصل اول نتوانسته تا به اینجا انتظارات مخاطبان این رئالیتی‌شو را برآورده کند. گذشته از مشکلات بنیادین این فصل از جمله دکور ، لباس‌ها و قوانین مربوط به ساید مستقل، بازی پرایراد و غلط تعدادی از شرکت کننده‌ها نیز مزید بر علت شد تا پدر خوانده 2 شروع امیدوار کننده‌ای نداشته باشد. در اینجا عملکرد شرکت‌کننده‌های حاضر در سه رقابت اول را مورد بررسی قرار داده‌ایم. بازیکن‌های که بازیشان مورد تحلیل قرار نگرفته آنقدر ضعیف بوده‌اند که تحلیلی روی بازی آن‌ها نمی‌توان انجام داد.

برندگان

آرمین رحیمیان

آرمین رحیمیان از جمله تازه واردهای «پدر خوانده» است. بازیگری که البته حضورش در این جمع کمی غیر منتظره بود. او طی سه بازی گروه اول نشان داد که هوش خوبی دارد و اصول و قواعد بازی را بلد است. رحیمیان در بازی اول مجال عرض اندام پیدا نکرد چراکه در همان شب نخست توسط پدر خوانده «حس ششم» شد و از بازی بیرون رفت. در بازی دوم در ساید مافیا حضور داشت . در این قسمت بازی بسیار محافظه‌کارانه‌ای از خودش ارائه داد و همین موجب شد تا توسط شهروندان شناسایی شود. اما اوج بازی او در قسمت سوم بود. رحیمیان در این قسمت نقش مهمی هم بر عهده داشت و «لئون» بازی بود. او اگرچه بازهم بی‌پروا بازی نکرد، اما آرام آرام توانست نبض بازی را دردست بگیرد و از لایه محافظه‌کارانه خود خارج شود و با تیزهوشی شهر را با خود همراه کند. نکته قابل توجه درباره بازی او ارائه استدلال‌های درست برای معرفی مافیاها بود. هر چند در ابتدا اشتباهی داشت، اما وقتی به بازی مسلط شد توانست به اصطلاح کار را دربیاورد تا جاییکه مجید واشقانی را به مرز انفجار رساند و از بازی خارجش کرد. نکته قابل توجه درباره بازی آرمین، متانت و خویشتنداری او در قبال رفتارهای هیجانی واشقانی بود.

امین میری

امین میری جز بازیکن‌هایی است که شاید در وهله اول کسی از او توقع چنین بازی خوبی را نداشت. اما میری با تسلطی مثال زدنی توانست گلیم خودش را به خوبی از آب بیرون بکشد. مهمترین خصیصه میری در این سه رقابت نترس بازی کردنش بود. او بدون اینکه تحت تاثیر نام‌ها قرار بگیرد بی پروا به افرادی که به آن‌ها ظن مافیایی داشت حمله می‌کرد. مجید واشقانی خواسته یا ناخواسته در رده «بهترین بازیکن‌ها » طبقه بندی شده، از همین رو مبارزه با او برای افراد تازه وارد کار سختی است. اما میری در هر دو قسمتی که واشقانی مافیا بود با استدلال درست مچ او را برای دیگر افراد شهر باز کرد. او کنترل بسیار خوبی هم روی رفتارش داشت و همین موجب می‌شد تا هیجان زده بازی نکند. امین میری در هیچکدام از بازی‌ها جلوی هیچ پلیری کم نیاورد، به خصوص مجید واشقانی.

پیام احمدی نیا

پیام احمدی‌نیا هم از خوب‌های سه رقابت اول بود. البته که در بازی دوم خیلی زود از جریان مسابقه خارج شد و نتوانست کمکی به سایدش بکند. اما احمدی‌نیا در دو مسابقه اول و سوم حضور درخشانی داشت. او در مسابقه اول در ساید مستقل قرار گرفت و تلاش داشت تا به تنهایی پیروز بازی شود. تا زمانیکه در بازی حضور داشت توانست به درستی شهر را با خودش همراه کند. اگر طلسمش روی نفر شات خورده نمی‌نشست شاید می‌توانست بازی را به سود خودش تمام کند. ویژگی بارز احمدی‌نیا این بود که بی‌پروا بازی می‌کرد. او هم به مانند میری از بازیکنی مثل واشقانی نترسید در دو بازی اول و سوم حسابی به پر وپایش پیچید. احمدی نیا آنقدر به بازی اشراف داشت که حتی در رقابت اول که واشقانی قصد داشت در هنگام دفاع او را وادار به اکت کند تا حق رای‌اش را بسوزاند، به اصطلاح دم به تله نداد . او حتی با ریشخند به واشقانی فهماند که حواسش به همه چیز هست.

الیکا عبدالرزاقی

الیکا عبدالرزاقی در رئالیتی‌شو «ارتش سری» قابلیت‌هایش دربازی مافیا را نشان داده بود و در پدرخوانده 2 این فرصت را به دست‌ آورد تا خودی نشان دهد. عبدالرزاقی در طول این سه رقابت سعی داشت رفتار «کول»ی داشته باشد. روشی که در عمل هم جواب داد و توانست او را به عنوان یک پلیر خوب معرفی کند. عبدالرزاقی خیلی با دقت به حرف‌ها گوش می‌کرد و به آنالیز درستی از رفتار آدم‌ها می‌رسید. بر پایه همین آنالیز او مسیر رویارویی با هر فرد را شناسایی می‌کرد و از همان نقطه طرف را به سمت و سویی که می‌خواست هدایت می‌کرد. با اتکا به همین ویژگی بود که در بازی دوم توانست به عنوان ساید مستقل پیروز بازی شود. البته که اگر ساغر قناعت آن اشتباه مرگبار را در زمان دفاع او انجام نمی‌داد شاید نتیجه طور دیگری رقم می‌خورد.

پدیده سه رقابت اول

غلامرضا نیکخواه

پدیده بی چون و چرای رقابت‌های گروه اول کسی نیست جز غلامرضا نیکخواه که با بازی‌های حساب شده خودش توانست پا به پای دیگران جلو بیاید. حوصله و صبر ویژگی بارز بازی‌های نیکخواه در این سه رقابت بود. او به درستی حرف‌ها را گوش می‌کرد نت برمیداشت، آن‌ها را آنالیز می‌کرد و سپس براساس برداشت‌هایش نظراتش را ارائه می داد. نکته جالب اینجا بود که نظراتش کاملا براساس فکت ارائه می‌شد و همین موجب شد تا بازی نیکخواه به چشم بیاید. شاید خیلی‌ها حتی پلیرهای داخل بازی هم او را در ابتدا جدی نمی‌گرفتند، اما هرچه بازی موتورش گرمتر می‌شد بازیکن‌ها به توانایی‌های نیکخواه بیشتر پی می‌بردند و متوجه می‌شدند که با حریف سرسختی  روبه رو هستند.