نمایش پورن زنده به دستور شاه پهلوی در جشن هنر شیراز +عکس
شهریور 1356 و مصادف با ماه مبارک رمضان و آگوست 1977 میلادی، شهر شیراز یک هفته شاهد نمایش ها و صحنه های وقیحی بود که حکومت شاه از آن به عنوان «جشن هنر» یاد کرده و هزینه های سنگینی را صرف اجرای آن نمود.
شب زفاف زیباترین دختر 19 ساله جهان در حجله شاه پهلوی! | دخترک آبستن شد!+تصاویر
هدف از برگزاری این جشن که همه ساله برای اجرای مجدد آن سعی و کوشش به عمل آمد، استحاله فرهنگی اسلامی مردم و باز کردن راه نفوذ فرهنگ غرب به داخل کشور بود.
کسانی که به عنوان هنرمند از آمریکا و کشورهای اروپایی برای شرکت در جشن هنر شیراز به ایران دعوت شده بودند، شامل رقاصه ها، فاحشه ها، موسیقی دانان، خوانندگان و بازیگران فیلم های غیراخلاقی سینماهای غربی بودند
آنتونی پارسونز آخرین سفیر انگلستان در ایران قبل از انقلاب، درباره جشن هنر شیراز چنین می گوید: ... فستیوال بین المللی هنری شیراز (جشن هنر شیراز) که سالانه برگزار می شد از آغاز به علت نوآوری ها و نمایش هایی که با روحیات جامعة سنتی و اسلامی ایران تطبیق نمی کرد موجب تضادها و مباحثاتی شده بود. از جمله نمایشات مسخره ای که من از این جشن بیاد دارم صحنه ای از نمایش رقاصان برزیلی بود که در حین رقص سر مرغ های زنده را با دندان جدا می کردند، یا نمایشی از هیجان و از خود بیخود شدن مردم در حال عزاداری که بی شباهت به مراسم تعزیه نبود و نشان دادن آن در یک کشور مسلمان به هیچ وجه تناسبی نداشت.
جشن هنر شیراز در سال 1977 از نظر کثرت صحنه های اهانت آمیز به ارزش های اخلاقی ایرانیان از جشن های پیشین فراتر رفته بود. به طور مثال یک شاهد عینی، صحنه هایی از نمایشی را که موضوع آن آثار شوم اشغال بیگانه بود برای من تعریف کرد. گروه تئاتری که این نمایش را ترتیب داده بودند یک باب مغازه را در یکی از خیابان های پر رفت و آمد شیراز اجاره کرده و ظاهراً می خواستند برنامه خود را به طور کاملاً طبیعی در کنار خیابان اجرا کنند. صحنة نمایش نیمی در داخل مغازه و نیمی در پیاده رو مقابل آن بود. یکی از صحنه ها که در پیاده رو اجرا می شد تجاوز به عنف بود که به طور کامل (نه به طور نمایشی و وانمودسازی) به وسیله یک مرد (کاملاً عریان یا بدون شلوار ـ درست به خاطر ندارم) با یک زن که پیراهنش به وسیله مرد متجاوز چاک داده می شد در مقابل چشم همه صورت می گرفت. صحنه مسخره دیگر پایان نمایش هم این بود که یکی از هنرپیشگان اصلی نمایش باز هم در پیاده رو شلوار خود را کنده هفت تیری در پشت خود می گذاشت و به این ترتیب تظاهر به انتحار می کرد.
واکنش مردم عادی شیراز که ضمن گردش در خیابان یا خرید از مغازه ها با چنین صحنه مسخره و تنفرانگیزی روبرو می شدند، معلوم است، ولی موضوع به شیراز محدود نشد و طوفان اعتراضی که علیه این نمایش برخاست به مطبوعات و تلویزیون هم رسید. من به خاطر دارم که این موضوع را با شاه در میان گذاشتم و به او گفتم اگر چنین نمایشی به طور مثال در شهر «وینچستر» انگلیس اجرا می شد کارگردان و هنرپیشگان آن جان سالم بدر نمی بردند. شاه مدتی خندید و چیزی نگفت.
بازتاب سیاسی چنین واقعه ای در هر زمان بد بود، چه برسد به شرایط آن روز ایران که در کنار هیجانات سیاسی نشانه هایی از اوج گرفتن احساسات مذهبی مردم و گرایش به سنن مذهبی در سراسر کشور به چشم می خورد... (1)
... اثر سیاسی برنامه هایی نظیر جشن هنر شیراز خیلی شدید بود و بسیاری از برنامه های این جشن که بی جهت به هنرهای رادیکال و نو اختصاص یافته بود به هیچ وجه با مقتضیات جامعه ایرانی تطبیق نمی کرد. چرا می بایست این قدر پول صرف تبلیغ و ترویج هنرهای اروپایی و جمع آوری مجموعه های هنری اروپا گردد و چنان مراکز فرهنگی و هنری بزرگی، خارج از ظرفیت اداره آن از طرف ایرانیان تأسیس شود...(2)
ویلیام شوکراس روزنامه نگار و نویسنده انگلیسی نیز درباره تأثیر جشن هنر شیراز می نویسد: ... ملکه ریاست جشن هنر شیراز را بر عهده داشت. در اواسط سال های 70 جشن مزبور یکی از پرجنجال ترین رویدادهای فرهنگی کشور به شمار می رفت... جنجال های جشن هنر وقتی به اوج خود رسید که در سال 1977 یک گروه هنرپیشه دکانی را در یکی از خیابان های اصلی شیراز در نزدیکی مسجد گرفت و در درون دکان و در پیاده روی جلو آن نمایشی اجرا کرد که شامل یک هتک ناموس تمام عیار و اعمال شهوت انگیز بین هنرپیشگان زن و مرد بود. چنین نمایشی در خیابان های هر شهرک انگلیسی یا آمریکایی جنجال بپا می کرد (و منجر به بازداشت هنرپیشگان می شد.) وقتی نمایش مزبور در شیراز اجرا شد، خشم و آزردگی فراوانی برانگیخت...
بعدها در تبعید، فرح از جشن هنر دفاع کرد و اظهار داشت این جشن، هنر اصیل و سنتی تمام نقاط جهان را به ایران آورد! او که از جزئیات نمایش ها بی اطلاع بوده و یکی دو نمایش توهین آمیز در آن یافته بوده می گوید: «در هر جشنواره ای مشکل می توان مانع از بیان آزاد هنرمندان شد و انتظار داشت مورد پسند گروه های مختلف اجتماعی قرار بگیرد...(3)
پی نوشت ها:
1ـ غرور و سقوط، خاطرات سفیر سابق انگلیس در ایران، صص 90 تا 92
2ـ همان ، ص 51 و 52
3ـ آخرین سفر شاه، ویلیام شوکراس، ص 115.
منبع :
باشگاه خبرنگاران جوان
لازم است بیشتر به وضعیت بد اقتصادی وویرانی های زمان پهلوی با استناد به مستندات روزنامه ها واستراحت سران رژیم شاه پرداخته شود وبه نوکری شاه در برابر آمریکا واسرائیل پرداخته شود