روابط ایالات متحده و هند

روابط ایالات متحده و هند در سال 2023 بر پایه ای محکم آغاز خواهد شد. با این حال، سال 2022 به ما نشان داد که برخی از ضعف های پایدار همچنان ادامه دارند. حمایت سطوح ارشد در هر دو دولت برای گسترش معنادار روابط عمیق و در عین حال به شدت، محدود است. در مواجهه با چالش‌های سیاسی داخلی در ایالات متحده و تشدید تهدیدات در خارج، می‌توان به سختی به روابط دوجانبه با هند تمرکز لازم را داد. وعده بلندمدت رابطه هنوز تضمین نشده است. زمانی که فرصت‌هایی برای پیشرفت به وجود می‌آید، تحقق این وعده به صبر، نشاط و سرعت نیاز دارد.

رفع تحریم‌های تکنولوژی ایران؛ ما هنوز شهروند درجه اول اینترنت نیستیم

برای بهبود بیشتر روابط، رئیس مرکز، هفت هدف کلیدی را ارائه می دهد که مقامات ایالات متحده باید در سال آینده اولویت بندی کنند. هر کدام از نظر پول، زمان یا نفوذ سیاسی هزینه ای دارند. با وجود هزینه ها، آن ها به طور معناداری به مشارکت اقتصادی و امنیتی مثبت تر با هند کمک خواهند کرد.

۱-سفیر ایالات متحده در دهلی را تأیید کنید. ایالات متحده اکنون دو سال را بدون سفیر تأیید شده در هند پشت سر گذاشته است – طولانی ترین دوره خالی در تاریخ روابط دوجانبه ما. هر روز که می گذرد، ایالات متحده درجاتی از دسترسی سیاسی خود را از دست می دهد، توانایی خود را برای بسیج واشنگتن کاهش می دهد و در سطح ابتدایی تر، به شدت نشانه ها از اولویت بندی روابط با هند خبر می دهد.

۲-افزایش چشمگیر مشارکت دولت ارشد و برنامه های مرتبط با رهبران قدرتمند منطقه ای هند. تعاملات ارشد دولت ایالات متحده به بازدید از تعداد کمی از مراکز دیپلماتیک و تجاری در هند، یعنی دهلی و بمبئی محدود می شود. با این حال، مسیرهای تجاری و توسعه هند تقریباً به طور کامل توسط دولت های ایالتی نوشته شده است. چهار کنسولگری ایالات متحده (ممبای، کلکته، چنای، و حیدرآباد) حضور روزانه حیاتی دارند که باید بیشتر مورد استفاده قرار گیرد. حرکت به سمت کنسولگری پنجم که از مدت ها قبل برنامه ریزی شده بود، بسیار مهم است، به ویژه پس از تصمیم کوته فکرانه برای بستن “دفتر هند شمالی”، یک “شبه” کنسولگری که ایالت های شمالی کلیدی مانند اوتار پرادش را پوشش می دهد.

ایجاد رابطه با رهبران سیاسی ارشد مستلزم تعامل منظم تری در سطوح ارشد نسبت به کنسولگری است. افزایش تعامل دولت ارشد و دیپلماتیک با سهامداران کلیدی برای تقویت روابط ایالات متحده و هند بسیار مهم خواهد بود. این نه تنها به این دلیل است که ایالت های هند مسیر توسعه آن را منشور می کنند، بلکه به این دلیل است که احزاب منطقه ای هند از یک بلوک قاطع آرا در مجلس علیای پارلمان استفاده می کنند. روزی در آینده نزدیک، هند به دولت های ائتلافی بازخواهد گشت. این احزاب منطقه ای ممکن است کلید روابط را در مقاطع حیاتی از زمان داشته باشند.

۳-به طور معناداری بخش خصوصی را در جریان های کاری چهارگانه درگیر کنید. چندین جریان کاری چهارگانه بر مناطق تجاری استراتژیک مانند زیرساخت های منطقه ای، فناوری استراتژیک، مواد معدنی حیاتی و موارد دیگر تمرکز دارند. داشتن تعامل قوی از سوی رهبران بخش خصوصی از هر چهار کشور در این بخش ها برای گفتگوی دولت برای دستیابی به نتایج مؤثر حیاتی است. هدف نهایی آشکار است – شکستن توانایی چین برای تحریم فناوری‌ها و مواد معدنی کلیدی از دشمنان. چهار دولت باید اطمینان حاصل کنند که برنامه های جدید برای بخش خصوصی آماده است. این پیوند دولت و بخش خصوصی را نمی توان به شانس واگذار کرد.

ایران یعنی قدرت هسته ای دنیا !

۴-بستری برای گفتگوهای اقتصادی دوجانبه واقعاً آرزومند پیدا کنید. یک دهه پیش، مقامات ایالات متحده به طور خصوصی ابراز نگرانی می کردند که دو کشور “گفتگوهای زیادی” داشته اند. روی کاغذ، ممکن است هنوز هم همین طور باشد. اما برخی از گفتگو ها به طور منظم صودت نمی گیرند و برخی دیگر بسیار پایین تر از آرزوها هستند. این امر به ویژه در حوزه تجاری صادق است. هند و ایالات متحده فاقد هر گونه بستری برای گفتگوهای دوجانبه مشتاقانه در مورد آینده روابط تجاری خود – و گام های حیاتی برای “درست کردن آن” هستند. در حالی که پیوش گویال وزیر بازرگانی هند اخیراً برای مجمع سیاست تجاری (TPF) از ایالات متحده بازدید کرد، انتظارات برای تصمیم گیری های ملموس پایین بود. TPF مطمئناً از این نظر ناامید نشد. شاید گفت‌وگوی تجاری ایالات متحده و هند که مدت‌ها به تأخیر افتاده می‌تواند با گفتگوهای اقتصادی دوجانبه، زمانی که وزیر بازرگانی ایالات متحده در بهار از هند بازدید می‌کند، احیا شود. یا مجمع مدیر عامل ایالات متحده و هند که معمولاً عملکرد ضعیفی دارد، با عضویت جدید خود، می تواند همه طرف ها را شگفت زده کند. دو کشور نمی توانند یک سال دیگر را بدون بستری برای ایجاد پیوندهای تجاری بهتر بگذرانند.

۵-به طور رسمی برنامه های خود را برای لغو تحریم های احتمالی به دلیل خرید اس-400 اعلام کنید. ایالات متحده باید به دنبال راه‌های قاطع برای انتقال شفاف حمایت بلندمدت خود از رابطه با هند و راه‌هایی باشد که بتواند اعتماد بیشتری ایجاد کند. اعمال احتمالی تحریم های ایالات متحده بر هند تحت قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم ها (CAATSA) برای دستیابی این کشور به سامانه دفاع موشکی اس-400 تریومف ساخت روسیه، همچنان بر روابط سایه افکنده است. سرعت جلسات در سطوح ارشد نشان می دهد که هیچ یک از طرفین انتظار ندارند برنامه تحریمی به زودی معرفی شود. با این حال، روی میز باقی می‌ماند و نگرانی‌های هند در مورد قابلیت اطمینان ایالات متحده به عنوان یک شریک را تامین می‌کند. البته هند باید از برداشتن گام هایی برای تعمیق محسوس روابط استراتژیک با روسیه اجتناب کند، در غیر این صورت این تصمیم بی نهایت دشوارتر خواهد شد.

۶-تقویت تعامل بین پارلمان و کنگره. تبادلات بین اعضای کنگره و پارلمان هند نامنظم شده است. تلاش مشخص برای بازگرداندن این تعاملات به مسیر اصلی مهم است. بسیاری از رهبران سیاسی کلیدی در هند امروز این شانس را داشتند که طی این مبادلات در گذشته با همتایان آمریکایی خود ملاقات کنند و اوراق قرضه ای را ایجاد کردند که همچنان ادامه دارد. اگر این مبادلات ادامه پیدا نکند، ایالات متحده در خطر از دست دادن ارزش یک نسل از چنین روابطی است.

۷-زمان انتظار برای قرار ملاقات ویزا را کاهش دهید. متوسط زمان انتظار برای یک قرار کاری یا ویزای توریستی در هند از 12 ژانویه 2023، 472 روز است. این در مقایسه با بازارهای همتا مانند مانیل (126 روز)، بانکوک (42 روز)، شهر هوشی مین (20 روز)، پکن (20 روز) و شانگهای (28 روز) است. سفارت و کنسولگری ها از این موضوع دوری می کنند. اما با افزایش شکاف بین هند و بازارهای همتا، وزارت امور خارجه ایالات متحده باید به دنبال راه هایی برای تخصیص مجدد منابع باشد. ویزا رگ حیاتی برای روابط تجاری و همچنین روابط بین مردم است.

هند همچنان به راه خود برای رسیدن به وزن اقتصادی در سطح جهانی ادامه می دهد و در حال حاضر به یک قدرت نظامی تعیین کننده در هند و اقیانوس آرام تبدیل شده است. توانایی آن در مقابله با نزول اقتصاد جهانی، در حالی که به طور مؤثر پیش‌روی سیاست‌های چین و روسیه را مدیریت می‌کند، حاکی از تأثیر غیرقابل انکار آن در چارچوب‌بندی رده‌های سیاست در حال ظهور است. سیاست گذاران ایالات متحده باید به طور مداوم کانال ها و اولویت های تعامل را ارزیابی کنند و در صورت نیاز به بهبود، تغییراتی ایجاد کنند‌.