جزئیات انواع بیماری های پوستی | اگر خارش دارید حتما به دکتر مراجعه کنید

خارش  گاهی به‌صورت درد احساس می‌شود زیرا سیگنال‌های خارش و درد در یک مسیر عصبی مشترک منتقل می‌شوند. خاراندن ممکن است باعث زخم شدن پوست، خونریزی و همچنین عفونت شود. اگر در پوست خود احساس خارش می‌کنید به پزشک اطلاع دهید. او می‌تواند برای درمان و بهبود خارش به شما کمک کند. احساس خارش و مدت‌ زمان آن در افراد مختلف متفاوت است.

پوست وسیع‌ترین ارگان بدن است. مهم‌ترین وظیفه پوست حفاظت در برابر حرارت، تابش خورشید، آسیب و عفونت است. پوست برای توانایی لمس کردن نیز مهم است.

شرایط خاص، سرطان و مشکلات خونی می‌توانند خارش ایجاد کنند.

خارش نشانه‌ای از شرایط خاص، وجود سرطان، اختلال خونی یا بیماری است. این موارد شامل:

سرطان یا شرایط مربوط به سرطان

دیابت شیرین

اختلالات کبد، کلیه یا تیروئید

ایدز یا عفونت انگلی

استرس، اضطراب و افسردگی

واکنش‌های دارویی

خشکی پوست

توجه داشته باشید که دلایل ایجاد خارش همیشه شناخته‌شده نیست.

دلایل ایجاد خارش در بیماران سرطانی

درمان‌های خاص سرطان ممکن است ایجاد خارش کنند.

داروهای مولد خارش ممکن است برای مراقبت‌های حمایتی استفاده شوند.

درمان‌های خاص سرطان ممکن است ایجاد خارش کنند.

درمان‌های خاص سرطان که ممکن است ایجاد خارش کنند عبارتند از شیمی‌درمانی، رادیوتراپی و ایمونوتراپی (immunotherapy)(درمان بیولوژیک).

زمانی که شیمی‌درمانی ایجاد خارش می‌کند می‌تواند نشان‌دهنده آن باشد که شما به داروهای استفاده‌شده حساسیت دارید.

پرتودرمانی با از بین بردن سلول‌های پوستی می‌تواند باعث ایجاد خشکی، سوختگی و خارش به دلیل برداشته شدن لایه‌های پوستی شود.

داروهای مورداستفاده در ایمونوتراپی نیز خشکی و خارش ایجاد می‌کنند.

بسیاری از این درمان‌ها توانایی پوست شما برای ساخت سلول‌های تازه و التیام یافتن را کاهش می‌دهد و پوست نازک و خشک می‌شود. زمانی که عملکرد موها و غدد عرق پس از درمان سرطان به حالت عادی بازنگردد، خشکی طولانی‌مدت پوست می‌تواند اتفاق بیفتد.

داروهای عامل خارش ممکن است برای مراقبت‌های حمایتی استفاده شوند.

برخی از داروهای مورداستفاده برای پیشگیری یا درمان علائم سرطان ممکن است ایجاد خارش کنند:

داروهای ضد درد مثل مخدرها

داروهای ضد تهوع و استفراغ

هورمون‌هایی مثل استروژن، تستوسترون و یا پروژسترون

درمان خارش

درمان خارش در بیماران سرطانی شامل یادگیری اقدامات و عواملی است که باید انجام شود یا از آن‌ها اجتناب گردد.

از درمان‌های مختلفی برای کمک به رفع خارش استفاده می‌شود:

 آن‌ها واکنش‌های پوستی ایجادمی‌کنند. برخی از این محتویات عبارت‌اند از:

وازلین، که به‌خوبی جذب پوست تحت درمان با رادیوتراپی نمی‌شود و ممکن است بر روی پوست جمع شود و پاک کردن آن سخت باشد.

لانولین که ممکن است باعث واکنش‌های آلرژیک در برخی افراد شود.

روغن‌های معدنی که ممکن است با وازلین و لانولین در کرم‌ها و لوسیون‌هاترکیب شود.

دیگر مواد اضافه‌شده به مرطوب کننده‌ها مانند مواد نگه‌دارنده، عطر و رنگ نیز می‌توانند موجب واکنش‌های آلرژیک پوستی شوند.

کرم نرم کننده و یا لوسیون حداقل دو یا سه بار در طول روز و بعد از حمام مورد استفاده قرار می‌گیرد. ژل‌های بی‌حسی موضعی (لیدوکائین 5/0 % - 5%) می‌توانند در صورت عدم حساسیت به الکل، در نواحی کوچکی از بدن هر دو ساعت یک‌بارمورداستفاده قرار بگیرند.

برای تسکین یا سرد کردن مناطقی که خارش شدید دارند، از محصولات غیردارویی حاوی منتول، کافور، پراموکسین (pramoxine) یا کپسایسین (capsaicin) می‌توان استفاده کرد. این محصولات تسکین‌دهنده و سردکننده هستند و خارش را کاهش می‌دهند. درمان‌هایی با پایه کپسایسین می‌توانند در درمان خارش عصبی مؤثرتر باشند.

داروهای تجویزی پوستی

پزشک ممکن است برای کاهش خارش، داروهای استروئیدی موضعی (استروئیدهایی برای استفاده برروی پوست) تجویز کند، اماآن‌ها باعث نازک شدن پوست و حساسیت بیشتر آن می‌شوند. این داروها باید فقط برای خارش‌های مربوط به التهاب استفاده شود. داروهای استروئیدی نباید بر روی پوست تحت درمان با رادیوتراپی استفاده شوند؛ اما ممکن است برای از بین بردن التهاب پوست پس از پایان انجام رادیوتراپی تجویز شوند.

برای خشکی پوست غیرطبیعی (xerosis) یا شاخی شدن پوست (keratoderma) کرم مرطوب‌کننده استفاده می‌شود. کرم‌های مرطوب‌کننده می‌توانند برای بهبود پوسته‌پوسته شدن هم استفاده شوند.

اقدامات تسکینی

اقدامات زیر ممکن است شما را از خاراندن آسوده نموده و چرخه خارش را متوقف کند:

استفاده از مرطوب‌کننده برای کمک به جلوگیری از آسیب پوست

قرار دادن پارچه خیس خنک یا یخ در منطقه خارش

فشار ملایم بر روی نقطه خارش یا نقطه مشابه در سمت مقابل بدن.

مالش و یا لرزش در منطقه خارش

تحریک الکتریکی عصبی جلدی (TENS)