از حدود سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۹۴، میزان بارش‌ها در کشور طبق یک شیب ملایم از حدود ۲۵۰ میلیمتر به ۲۴۰ میلیمتر کاهش یافته اما حجم روان‌آب‌ها از میزان بارندگی تبعیت نکرده و ۵۴.۷ درصد کاهش یافت.
روند میزان بارش و حجم روان‌آب‌ها نشان می‌دهد رابطه میان دو، در دهه ۱۳۷۰ دچار شکستگی شده است.
عده‌ای بر این باورند که کاهش میزان بارندگی به کاهش روان‌آب‌ها دامن زده اما روان‌آب‌ها در دو حوضه آبریز هراز و قره‌سو هم که با افزایش بارندگی مواجه هستند، همچنان در حال کاهش است. میزان روان‌‌آب‌های کشور با تداوم وضعیت موجود بیش از ۴۰ تا ۴۲ میلیارد متر مکعب نخواهد بود.
وضعیت آب‌های زیرزمینی در کشور نامطلوب است و تعداد چاه‌های آب از حدود ۴۰ هزار حلقه در دهه ۶۰ خورشیدی به ۸۴۰ هزار حلقه افزایش یافته است که ۵۰ درصد این چاه‌ها غیرمجاز است.
میزان کسری مخازن آب در کشور نیز صعودی است به طوری که میزان کسری آب در دهه ۶۰، حدود ۲۰ میلیون متر مکعب بود که در حال حاضر به ۱۴۰ میلیارد مترمکعب رسیده است.
بر اساس ارزیابی صورت گرفته توسط محققان ژاپنی، سازمان فائو وکارشناسان ایرانی در مورد دریاچه ارومیه، تغییرات اقلیمی تنها ۱۸درصد در کاهش آب این منطقه موثر بوده،در حالی که اثرگذاری انسان ۸۲ درصد بوده است.
اگر انسان می‌خواهد بدون نگرانی از کمبود آب زندگی کند باید ۲۰ درصد از منابع آب موجود در طبیعت را برداشت کند. اگر می‌خواهد به زندگی خودش رونق ببخشد، ۴۰ درصد می‌تواند برداشت کند. اما اگر میزان برداشت به ۶۰ درصد برسد باید آماده فاجعه باشد. میزان برداشت ما از منابع آب ۸۹ درصد است
ایران بین دودریاقراردارد برون رفت از این معضلات فقط استفاده ازاین دودریاست ، آب راشیرین کنند وبه مصارف کشاورزی وغیره برسانند .