فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌ها به بخش جدانشدنی زندگی تبدیل شده است و استفاده از استیکر و ایموجی نیز جزء مهمی از فرآیند ارتباطی در فضای مجازی را شکل می‌دهد.
نشان دادن عواطف و حالات روانی اغلب با استفاده از ابزاری به نام استیکر یا ایموجی انجام می‌شود. استیکر‌هایی که ابتدا اغلب وارداتی و خارجی بودند، اما چند سالی است نمونه‌های وطنی که همخوانی بیشتری با فرهنگ بومی دارند در حال تولید هستند. امسال سومین جایزه سالانه استیکر در حال برگزاری است. بهرام عظیمی، رئیس هیئت داوران این دوره از جایزه سال «استیکر» در گفتگو با «جوان» درباره کاربرد استیکر در روابط امروز انسان‌ها با یکدیگر توضیح می‌دهد: «امروزه معمولاً هر کسی که با گوشی موبایل، لپ‌تاپ و تبلت کار می‌کند از استیکر و این راه ارتباطی برای انتقال مفاهیم و احساسات خود بهره می‌گیرد، البته بسیاری هم هستند که در مکالمات خود اصلاً از استیکر استفاده نمی‌کنند و تمام حسشان را در پیام متنی می‌نویسند.»
عظیمی می‌افزاید: «استیکر در واقع نوعی ایموجی است که البته از جهاتی پیشرفته‌تر است. گمان می‌کنم ابتدا یک آدم تنبل ایموجی را اختراع کرده است تا حس خود را با آن‌ها نشان دهد و دیگر ننویسد، زیرا ایموجی بیان سریع احساسات است و باعث می‌شود آدم‌ها وقت کمتری برای گفتگو صرف کنند و بسیاری از پیام‌ها به صورت تصویری منتقل شود. به تبع آن امروزه افراد بسیاری از این امکان استفاده می‌کنند و علاوه بر انتقال احساسات به مخاطب گاهی برای شوخی کردن، کنایه زدن به طرف مقابل و ابراز عصبانیت هم کاربرد دارد و موجب می‌شود مکالمات ما خیلی سریع‌تر انجام شود، حتی ممکن است در طول روز پیش بیاید که با یک نفر چت کنیم و اصلاً برای هم چیزی ننویسیم و تنها با این شکلک‌ها باهم صحبت کنیم.»
این انیماتور با اشاره به استیکر‌هایی که بسیار شبیه خود افراد هستند، اظهار می‌کند: «از زمانی که این قابلیت ایجاد شد که افراد می‌توانستند استیکر‌های شبیه به صورت خودشان را طراحی کنند، این انتقال احساسات تأثیر بیشتری پیدا کرد. به طور مثال شما فکر کنید یک نفر هنگام عصبانیت استیکر خشمگین شبیه به خودش را ارسال کند، در این صورت چهره عصبانی همان فرد برای آدم تداعی می‌شود و باور می‌کنیم که او واقعاً خشمگین است.» طراحی استیکر بر اساس فرهنگ ایرانی
رئیس هیئت داوران سومین دوره جایزه سال «استیکر» درباره رویکرد «ایران فرهنگی» در این جشنواره توضیح می‌دهد: «در این جشنواره استیکر‌هایی طراحی می‌کنیم که برگرفته از فرهنگ ما هستند. به عنوان مثال تاکنون اگر می‌خواستیم هنگام چت کردن عشق خود را به کسی ابراز کنیم از یک تصویر و استیکر خارجی استفاده می‌کردیم، اما الان می‌توانیم عشق را با یک تصویر بانمک ایرانی نشان دهیم.»
عظیمی ادامه می‌دهد: «یعنی اینکه عشق و احساساتی که قرار است در پیام از طریق ایموجی و استیکر انتقال دهیم، می‌تواند برگرفته از فرهنگ خودمان باشد که اتفاقاً بامزه‌تر هم می‌شود، البته باید بگویم که هدف ما در اینجا طرح وطن‌پرستی نیست، زیرا در این صورت باید کل استیکر‌های موجود را دور بیندازیم و از همان ایموجی‌های قدیمی استفاده کنیم که برای هیچ کجا نیستند، هر چند برخی از این ایموجی‌ها هم از رنگ و نژاد خاصی پیروی می‌کنند. ما به این دلیل سراغ استیکر می‌رویم که این مراوده کلامی و تصویری که در طول روز باهم داریم جذاب‌تر شود، حالا این جذابیت می‌تواند با استفاده از مؤلفه‌های فرهنگی خودمان هم باشد.» استیکر جنبه آموزشی دارد
این هنرمند درباره جنبه آموزشی استفاده از استیکر شخصیت‌های ادبی و سینمایی می‌گوید: «در دل این گفتگو‌ها و رد و بدل شدن استیکر‌ها می‌تواند جنبه‌های آموزشی هم وجود داشته باشد. به طور مثال زمانی که برای اولین بار استیکر یک نویسنده را برای پسر خودم می‌فرستم صددرصد از من سؤال می‌کند که «بابا این کیست؟» زیرا تاکنون با این شخصیت آشنا نبوده و در اینجا من می‌توانم این نویسنده را به او معرفی کنم و این مسئله برای کودکان و نوجوانان جنبه آموزشی دارد یا زمانی که از مؤلفه‌های دیگری مانند توپ پلاستیکی، سیخ کباب یا مثلاً شخصیت رستم برای استیکر استفاده می‌کنیم، این استیکر‌ها می‌تواند در عین انتقال پیام به مخاطب حس بامزه و خاطره‌انگیزی هم داشته باشد.»
وی با بیان اینکه جشنواره «استیکر» با موضوع و محتوایی که دارد رشته‌های مختلف هنری را کنار هم جمع کرده است، خاطرنشان می‌کند: «قبل از برگزاری این جشنواره رشته‌های مختلف هنری هر کدام در جشنواره‌های خاص خود امکان حضور داشتند، مثلاً مسابقه‌ای مخصوص طراحان گرافیک وجود داشت یا جشنواره‌ای برای نقاشان یا مسابقه‌ای که تنها کاریکاتوریست‌ها و کارتونیست‌ها می‌توانستند در آن شرکت کنند، اما در این جشنواره امکان حضور هنرمندان با مهارت‌های مختلف وجود دارد.» استیکر‌های ایرانی، نیازمند حمایت
عظیمی تأکید می‌کند: «در واقع این اولین جشنواره در ایران است که موضوعش طوری طراحی شده است که هنرمندان بسیاری از رشته‌های مختلف می‌توانند در آن شرکت کنند و به نوع خود اتفاق عجیبی است. همچنین تنها جشنواره در ایران است که خروجی آن پس از مدت کوتاهی پس از پایان مسابقه در دسترس عموم مردم قرار می‌گیرد. این استیکر‌ها در پیام‌رسان آیگپ بارگذاری می‌شوند یا اگر این پیام‌رسان بخواهد، می‌تواند این استیکر‌ها را عمومی کند تا همه مردم از آن استفاده کنند.»
وی درباره قابل فهم بودن استیکر‌ها برای عموم مردم توضیح می‌دهد: «خروجی جشنواره «استیکر» به نوعی است که همه مردم آن را درک می‌کنند، زیرا یک نمایشگاه نقاشی، طراحی، کاریکاتور و کارتون نیست که مخاطب خاص خود را داشته باشد و حتی گاهی مخاطبان مفاهیم برخی از آثار را متوجه نشوند، بلکه این استیکر‌ها به دلیل اینکه مردم پیش‌تر مشابه آن را دیده‌اند و در رابطه با فرهنگ ایرانی طراحی شده است، برای آن‌ها جذاب، آشنا و قابل فهم است و کاربرد آسانی هم دارد.»
عظیمی در پایان خاطرنشان می‌کند: «جشنواره «استیکر» رویداد بزرگ و بااهمیتی است که شکر خدا اکنون سومین دوره آن هم در حال برگزاری است، اما هنوز بسیاری از مدیران و مسئولان فرهنگی- هنری کشور ما به بزرگی این جشنواره و اهمیت این مسئله پی نبرده‌اند که جای تأسف دارد.»
مراسم اختتامیه سومین جایزه استیکر، ۲۱ دی‌ماه همزمان با روز جهانی استیکر برگزار خواهد شد.
دیدگاه تان را بنویسید