در این میان سهم ایران از این بازار ۱۲درصد منابع نفتی جهان و ۱۸درصد منابع گازی جهان (به جز میدان گازی جدید چالوس) است. کشوری که با وجود قرار گرفتن در زمره بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نفت و گاز جهان یکی از غایبان بزرگ نمایشگاه سال‌جاری بود. با وجود عدم اعلام نظر مقامات دولتی نسبت به چرایی حضور نداشتن در این رویداد جهانی، بیش از ۲ هزار غرفه از ۵۰ شرکت ملی نفت و گاز و انرژی بیست و چهار کشور جهان در نمایشگاه و کنفرانس بین‌المللی نفت (ADIPEC) ابوظبی حضور داشتند. برای بسیاری، بخش‌های تجاری نمایشگاه نفت و گاز ابوظبی جایگاه ویژه‌ای در جهت برقراری ارتباطات جدید و کشف فرصت‌های تازه به شمار می‌آید؛ با گذشت زمان هم مشخص شده است که این رویداد جایگاه بسیار مهمی در توسعه تجارت، دیدار با همتایان، ارائه و تبادل ایده‌ها در زمینه جدیدترین فناوری، دانش و نوآوری‌های صنایع نفت و گاز دارد. در واقع این رویداد اقتصادی، بستر مناسبی برای تعامل و دیدار فعالان حوزه نفت و گاز و آشنایی با برترین تکنولوژی‌های این حوزه بود و فرصتی را فراهم کرد تا شرکت‌کنندگان نسبت به بازاریابی و فروش و خرید محصولات این حوزه اقدام کنند. موضوعی که گروه صنعتی بستانچی با بهره‌گیری از آن توانست توافقات مهم و در خور توجهی با شرکت‌هایی از کشورهای مختلف داشته باشد. البته همان‌طور که اشاره شد به جهت عدم حضور نمایندگان ایران، ما تنها به صورت بازدیدکننده حضور یافتیم، اما در همین بازدیدها نیز شرکت‌هایی از کشورهای ایتالیا، هند، فرانسه و... علاقه‌مندی و اشتیاق بسیار زیادی برای حضور و سرمایه‌گذاری در بازار نفت و گاز و مشتقات آن، از خود نشان دادند و تنها مشکل موجود را اعمال تحریم‌های آمریکا دانستند. از دیدگاه یک صنعتگر و صادرکننده حتی اگر توجیه مسوولان دستگاه‌های دولتی در حضور نداشتن در نمایشگاه ابوظبی، عدم امکان فروش نفت و گاز ایران در فضای تحریم‌ها است، شرکت در نمایشگاه نفت و گاز ابوظبی (ADIPEC) می‌توانست فضایی را برای ادامه ارتباط با شرکت‌های بزرگ جهان و معرفی فرصت‌های سرمایه‌گذاری بعد از تحریم فراهم آورد. نباید فراموش کنیم که عدم حضور ایران در این رویداد جهانی تنها موجب عقب ماندن ما از قافله پرسرعت دانش و تکنولوژی‌های حوزه نفت و گاز و مشتقات آن و همچنین انرژی‌های نو می‌شود. به گفته وزیر نفت صنعت نفت و گاز ایران حداقل احتیاج به ۱۶۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری‌های جدی در حوزه‌های زیرساختی خود دارد و در سال‌های آینده حتی اگر ما از بیشترین منابع انرژی فسیلی جهان هم برخوردار باشیم بدون این سرمایه‌گذاری در رقابت با رقبای منطقه‌ای و جهانی‌مان، نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم مزیت رقابتی خود در این حوزه را از دست می‌دهیم.
دیدگاه تان را بنویسید