پییر آمیه، باستان شناس شهیر فرانسوی درگذشت. او در مدرسۀ لوور دانشگاه سوربون در باستان‌شناسی درس خواند. در ۱۹۵۰ از پایان نامۀ کارشناسی ارشد خود با نام عقاب در هنر و دین بین النهرین باستان، و در پنجاه و هشت میلادی از پایان نامۀ دکتری خود به نام شمایل نگاری مهرهای بین النهرین باستان قبل از ظهور ادبیات سومر در هزاره سوم پیش از میلاد دفاع کرد.
برای کاوش‌های باستان شناختی به عراق و سوریه سفر کرد. از شصت و یک میلادی به عنوان سرگروه آثار باستانی شرق در موزۀ لوور کار می‌کرد و در مدرسۀ لوور نیز موزه‌داری و تاریخ هنر درس می‌داد. در هفتاد و یک میلادی در دانشگاه رم نیز به تدریس پرداخت.
او به باستان شناسی ایران باستان، به ویژه عیلام بسیار علاقمند بود و در شصت و سه میلادی به ایران آمد و برای نوشتن کتاب عیلام منابعی گردآورد. پس از آن نیز، به منظور تألیف کتابی دربارۀ اشیای باستانی شوش، چندین بار به ایران سفر کرد. به قول پروفسور عباس علیزاده او بهترین تاریخ هنرشناس اروپا بود.
از آثار این باستان شناش: عیلام شصت و شش میلادی که با نام تاریخ عیلام درسال چهل و نه خورشیدی به فارسی ترجمه شده است، موزۀ لوور، آثار عتیقۀ ایران در پاریس، هفتاد و هفت میلادی، هنر باستانی شرق نزدیک در پاریس، هفتاد و هفت میلادی، حفاری شوش، مجموعۀ گزارش های هیئت باستان شناسی در ایران چاپ پاریس هفتاد و دو میلادی، تمدن های باستانی شرق نزدیک چاپ پاریس هفتاد و یک میلادی و هنر باستان در شرق نزدیک چاپ پاریس هفتاد و سه میلادی.
دیدگاه تان را بنویسید