چگونه آستانه تحمل خود را افزایش دهیم؟

این روزها همه ما ناخودآگاه آشفته ایم، نگرانی برای آینده و فکر گذشته که شاید قدرشان را ندانسته ایم امانمان را بریده. دلتنگیم، برخی از ما عزادار عزیر از دست رفته ای هستیم و در یک کلام حالمان خوب نیست. همه اینها به کنار این روزها را در یک محیط بسته با آدم های عزیز ولی تکراری سپری می کنیم و انگار که خلوت خودمان را از دست داده ایم؛ بقیه هم همینطورند، نگران و خسته ... اما حالا چه باید کرد که همه ما با وجود این همه آشفتگی یکدیگر را درک کنیم.

امیرحسین آخوندی درباره پیامدهای ناشی اضطراب و استرسی که این روزها در پی شیوع کرونا در افراد ایجاد شده است، گفت: یکی از دلایل اصلی وقوع جرائم خشن به ویژه آن دسته از جرائمی که فاقد انگیزه و قصد قبلی است، مانند نزاع، درگیری و ... استرس و به تبع آن کاهش آستانه تحمل افراد است. بنابراین باید مراقب باشیم که اضطراب و استرس ناشی از کرونا و اخبار آن، آستانه تحمل ما را کاهش ندهد و اصطلاحا تاب آوری ما بالا باشد.

وی با اشاره به یک لطیفه درباره ماندن در خانه اظهارکرد: یکی از لطیفه‌هایی که در این مدت درباره در خانه ماندن شنیدم این بود که «انجمن بانوان از حضور آقایان در منزل شکایت کرده و گفته بودند که ما تحمل این حجم از زندگی مشترک را نداریم، چرا که قبل از ازدواج گفته بودند همسرتان صبح می رود سرکار و شب باز می‌گردد اما حالا این همه ساعت در کنار هم بودن در توان ما نیست.» در این لطیفه که البته جملات آن قابل تایید نیست، موضوعی نهفته که واقعیت دارد و آن موضوع این است که ما واقعا برای این همه ساعت زندگی درکنار همسر، پدر، مادر، خواهر و برادر، آن هم در یک محیط بسته آمادگی نداشتیم و البته دلیلی هم نداشته که چنین آمادگی داشته باشیم، چرا که هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که روزی بخاطر شیوع یک بیماری خانه‌نشین شود.

وی با بیان اینکه این حضور در خانه آن هم در میان حجمی از اخبار نگران کننده پیرامون کرونا و نیز نگرانی از معیشت و آینده شغلیشان استرس زیادی را به افراد می‌کند، گفت: بنابراین ممکن است که توجه به جدید بودن این تجربیات مشکلاتی به وجود بیاید که شاید تا به حال با آن دست و پنجه نرم نکرده بودیم. در این شرایط آدم ها ممکن است ناخوش باشند یا عصبی شوند و این امری طبیعی است، اما باید توان مدیریت آن را داشته باشیم تا خدای ناکرده منجر به بروز رفتارهای جبران ناپذیر نشود.

این روانشناس ادامه داد: برخی افراد هم که در سنین جوانی و بلوغ قرار دارند. به طور طبیعی در این سنین دوستان از خانواده مهم تر می‌شوند، حالا تصور کنید که با شرایط موجود این دسته از افراد نمی‌توانند دوستان خود را ببینند یا خیلی کم می‌بینند اما در هر حال نمی‌توانند تفریحات همیشگی خود را داشته باشند و این تغییرات قطعا برایشان اذیت کننده است، چرا که آن ها در سن بلوغی هستند که تصور می کنند فقط همسن و سال های خودشان رفتارشان را درک می‌کنند.

آخوندی درباره اینکه در شرایط فعلی چه اقداماتی باید انجام شود تا این اضطراب‌ها به رفتارهای پرخطر و خشن بدل نشود، گفت: در شرایط موجود چند نکته قابل تامل می تواند تا حد بسیاری این همزیستی را جذاب و مسالمت آمیز کند. باید توجه داشته باشیم برخی اتفاقات هست که نباید در این شرایط رخ بدهد و برخی موضوعات باید رعایت شود که فضا دلچسب تر شده و حداقل اصطکاک را ایجاد کرد. باید دقت داشته باشیم که در طول این مدت به خاطر برخی از حرف های زده شده و رفتار ها ممکن است شریک زندگیمان به اندازه ای ناراحت شود که حرف یا رفتار ما در وجودش حک شود.

وی ادامه داد: در این شرایط که همه ما به خاطر ماندن در خانه بسیار مستعد افسردگی هستیم و به لحاظ شستن و توجه به جزییات مستعد وسواس هستیم برخی رفتار ها به یاد می ماند و در ذهن فرد مقابلمان حک می شود. پس این را در نظر داشته باشیم که این روزها، روز انجام بعضی از کارها نیست:

1- این روزها روزهای مناسبی برای انتقاد کردن از اعضای خانواده و شریک زندگی نیست آن هم انتقادی که طرف مقابل را رنجیده خاطر کند.

2- این روزها روزهای خوبی برای تحقیر کردن نیست، این را فراموش نکنیم که حتی اگر کوچک کردن فردی با قصد شوخی است روز خوبی را برای آن انتخاب نکرده ایم و نباید در این شرایط اطرافیانمان را به واسطه اشتباه آن ها کوچک کنیم. توجه داشته باشیم که آستانه تحمل افراد کاهش پیدا کرده است.

3- این روزها روز های خیلی خوبی برای بی تفاوتی نسبت به دیگران نیست، این را در نظر داشته باشید که اگر شما در خانه هستید هر چقدر تعداد افراد خانواده کمتر است اصطکاک بیشتر می شود. بنابراین روز های خوبی برای بی تفاوت بودن نسبت به یکدیگر و گوش نکردن به حرفهای یکدیگر نیست.

4-این روز ها اصلا موقعیت مناسبی برای تیم کشی و یارکشی نیست، چرا که باعث دو دستگی می شود، آن هم در شرایطی که شما فقط یکدیگر را دارید. بنابراین تیم کشی باعث ایجاد فضای اجتناب کردن از همدیگر شود.

5- این روز ها به هیچ وجه روز های خوبی برای خرده فرمایش ها نیست و اگر قرار است چیزی را در طرف مقابلمان اصلاح کنیم بهتر است این اتفاق را به زمان دیگری موکول کنیم.

6- این روزها روزهای خوبی نیست که خاطرات بد گذشته را زیر و رو کنیم، چرا که تا حد زیادی فضا را ناامن می کند.

7- این روزها روزهای خوبی برای سخت گیری در روابط نیست. برای مثال همه ما زمانی که به مسافرت کوتاه مدت می رویم تمام تلاش خود را انجام می دهیم تا از جدل یا مجادله اجتناب کنیم، هیچوقت سعی نمی کنیم خیلی سخت بگیریم یا حرفی بزنیم که طرف مقابل یا خودمان معذب شویم.

آخوندی تاکید کرد: باید به کرونا و شرایطی که حالا در اجتماع و خانه ها داریم به چشم یک دوره گذار نگاه کنیم که قرار نیست کسی را ناراحت کنیم یا چیزی را به روی کسی بیاوریم تا در این فضایی که همه ما به شدت شکننده‌ایم و مستعد بسیاری از بیماری های روانی هستیم، فضا را برای خود و اطرافیان غیر قابل تحمل نکنیم.

وی با بیان اینکه باید سعی کنیم تا در این دوران کارهایی را انجام دهیم تا محیط دلچسب تر شود گفت: به عنوان مثال باید سعی کنیم احساساتمان را بیان کنیم، آن هم در قالبی که اگر چیزی را از طرف مقابل می‌خواهیم به جای اینکه بگوییم من چیزی را می‌خواهم، بگوییم من این‌طور دوست دارم و اینطور ترجیح می‌دهم. همچنین باید برای ابراز احساسات و مشکلات در خانواده امنیت ایجاد کنیم.

به گفته وی، این روز ها به شدت توصیه می شود که اگر قرار است با یکدیگر حرف بزنیم حرف های یکدیگر را گوش کنیم و طوری نباشد که حرف‌های طرف مقابل را بدون گوش دادن تایید کنید یا نسبت به او بی تفاوت باشید.

این روانشناس با تاکید بر این موضوع که در این زمان باید سعی کنیم به احساسات اطرافیان خوب گوش کنیم و به هیچ وجه حالت دفاعی نگیریم گفت: حالا زمانی است که همه تحت فشاریم، باید به همدیگر برای سرگرمی های فردی فرصت دهیم، یعنی اجازه بدهیم آدمی که همواره درگیر خانواده است سرگرمی های شخصی داشته باشد. همچنین می توانیم برای بعد از بحران و حل شدن موضوع کرونا برنامه ریزی کنیم که قرار است بعد از بحران چه کار کنیم، این کار امید ایجاد میکند.

آخوندی با بیان اینکه می توانیم در این مدت زمان عادت های سالمی را جایگزین رفتار های خود کنیم گفت: می توانیم سعی کنیم که عادت های سالمی مثل خوب غذا خوردن، خوب خوابیدن، ورزش کردن، تمرین ذهنی، یادگیری مهارت جدید و.. را تمرین کنیم، این کار ها کمک میکند که حس شما را نسبت به حس ناامیدی که می گوید شما که آدم بی مصرفی در این دوره هستید کاهش دهد.

این روانشناس گفت: باید با این موضوع که خشم و فشار زاییده طبیعی این دوران است کنار بیاییم. البته اینکه برای دیگران هم به این نتیجه برسیم خیلی مهم است چون باعث می شود که همیشه دیگر حق را به خودمان ندهیم و آدم های دیگر را درک کنیم.

وی با تاکید بر اینکه هر کدام از ما امضایی زیر خشممان داریم و همه میدانیم چه چیزی عصبانیمان می‌کند و می‌دانیم که چه چیزی آراممان می‌کند گفت: این روز ها موقعیت خوبی است که خودمان کنترل کننده خشم خودمان باشیم. شاید ما همیشه ما منتظر بودیم که کسی ما را آرام کند و ما را از خشم رها کند، اما این روز ها، روز های خوبی است که عادت و تمرین کنیم که خودمان را کنترل کنیم و به اطرافیان که در شرایط برابری با ما هستند در بعضی از مواقع حق بدهیم.

آخوندی با بیان اینکه اگر اخبار مرتبط با کرونا نگرانمان کرده باید تا حد ممکن است پرداخت به آن به خصوص در جمع خانواده پرهیز کنیم، گفت: واقعیت این است که زمانی که فاجعه یا رویداد بد به صورت کلی اتاق می افتد تحمل کردن آن برای آدم ها بسیار ساده تر است، زمانی که فرد در یک تصادف عزیزی را از دست می‌دهد به مراتب سخت تر از زمانی است که برای مثال سیل در یک شهر می آید و عزیزش مثل بسیاری از افراد دیگر فوت می‌کنند چرا که به صورت طبیعی تحمل کردن درد دوم بسیار راحت تر از تحمل کردن درد اول است.

وی تاکید کرد: همه باید بدانیم که در این شرایط که اوضاع برای همه برابر است، خشم، کینه و افسردگی که در خودمان تجربه میکنیم در دیگر افراد هم وجود دارد. پس با دانستن این موضوع ممکن است به خودمان حق ندهیم که یکسری از کار ها را انجام دهیم. اگر بعد از گذشتن مدت زمانی از یک دعوا با کسی از شما بپرسند چرا انقدر خشمگین بودی شما پاسخ می دهید که شما نمیدانید من چقدر تحت فشار بودم، اما حالا همه میدانیم که چقدر همه تحت فشار هستیم، پس باید به یکدیگر حق بدهیم و خودمان را در کنار دیگران ببینیم.

به گفته آخوندی در فضای خارج از خانه نیز باید همینطور رفتار شود، باید شهروندان در مواجهه با یکدیگر سعه صدر بیشتری به خرج داده و از تنش فاصله بگیرند، چرا که طبق آمارها بسیاری از جرائم جبران ناپذیر مانند قتل، نزاع و ... بدون انگیزه قبلی و در شرایطی رخ داده که فرد در وضعیت روحی مناسبی نبوده است.