تقریبا یک ماه پیش وزارت بهداشت ایران سرانجام پس از گمانه‌زنی‌ها و گزارش‌های غیررسمی متعدد، ورود ویروس کرونا جدید به داخل کشور را تأیید کرد. یک هفته پس از این اعلام در ۶ اسفند، شمار موارد ابتلا به کووید ۱۹ طبق گزارش رسمی به ۹۵ نفر و شمار فوتی‌ها به ۱۵ نفر رسید؛ درحالی‌که در همان روز، پژوهشگران کانادایی با انتشار مقاله‌ای ادعا کردند که برخلاف گزارش مقام‌های رسمی، ایران دارای ۱۸ هزار مورد ابتلا به کووید ۱۹ است.
اکنون ۲۴ روز پس از انتشار پژوهش یادشده و در نخستین روز از سال ۹۹ خورشیدی، شمار موارد رسمی ابتلا به کووید ۱۹ در ایران از مرز ۱۸ هزار، یعنی همان عدد مورد ادعای دانشمندان کانادایی نیز فراتر رفته است و بیش از ۱۴۰۰ نفر درکل کشور جانشان را از دست داده‌اند. این رشد تصاعدی نگران‌کننده باعث شده است کارشناسان هشدار دهند که با تداوم روند فعلی ممکن است شمار مبتلایان به ویروس کرونا جدید به‌زودی میلیونی شود و فاجعه‌ای انسانی در کشور رقم بخورد.
سازمان بهداشت جهانی در ۲۱ اسفند ۹۸ به‌صورت رسمی کووید ۱۹ را یک بیماری دنیاگیر نامید؛ بدین معنا که انتشار ویروس کرونا دیگر صرفا شیوع محلی یا حتی همه‌گیری نیست و اکنون با درگیر کردن کشورهای دیگر جهان به سطح دنیاگیری رسیده است. همچنین درحال حاضر با انتشار گسترده‌ی ویروس در سطح جوامع، مهار آن دیگر امکان‌پذیر نیست و صرفا می‌توان سرعت شیوعش را آهسته کرد.
این انتشار وسیع تا حدی به‌دلیل مسری‌بودن بسیار بالای کرونا است. وقتی شما به آنفلوانزا مبتلا می‌شوید، تقریبا دو روز طول می‌کشد تا علائم ظاهر شود.؛ اما علائم ویروس کرونا به‌طور متوسط پس از گذشت ۵ تا ۶ روز پس از آلودگی ظاهر می‌شود؛ درنتیجه افراد پیش از آنکه احساس ناخوشی کنند، به آسانی می‌توانند ویروس را منتشر کنند. این ناقلان پنهان بی‌شمار که تعدادشان مرتب رو به فزونی است، درحالی که زندگی معمول خود را پی می‌گیرند با حضور در سطح جامعه ویروس را به دیگران منتقل می‌کنند.
دراین میان، خطر بزرگ‌تر این است که به‌محض آغاز انتشار ویروس در جامعه، نزدیک به ۲۰ درصد از موارد ابتلا دچار بیماری شدید می‌شوند و ممکن است به بستری در بیمارستان نیاز پیدا کنند. هرچه این موارد تکثیر شوند، بیمارستان‌ها ممکن است سریع‌تر مملو از بیماران شوند و با تداوم این روند موارد شدید کووید ۱۹ که بیش از دیگران درمعرض خطر مرگ هستند، نمی‌توانند مراقبت پزشکی مناسب را دریافت کنند.
همان‌طور که اشاره شد، ما اکنون در مرحله‌ای هستیم که نمی‌توانیم انتشار ویروس کرونا را متوقف کنیم؛ اما می‌توانیم از سرعت بالای شیوع آن بکاهیم تا موارد شدید به یک‌باره ظاهر نشوند و از فشار بیش از حد ناگهانی به بیمارستان‌ها در هر روز جلوگیری شود. در همین نقطه مسئولیت فردی هریک از ما آشکار می‌شود. هم‌اکنون متاسفانه برخی افراد هنوز درباره‌ی خطر همه‌گیری یک ویروس مرگبار در کشور توجیه نشده‌اند و علاوه بر حفظ تماس‌های اجتماعی، با شروع سال جدید ممکن است بیش از پیش تحرک و جابه‌جایی خود را در سطح جامعه افزایش دهند.
اما چگونه می‌توان سرعت انتشار ویروس کرونا جدید را کاهش داد؟ بهترین راه برای انجام این کار این است که تمام مردم ازجمله افراد سالم، بیمار، جوان و پیر بی‌درنگ تماس‌های اجتماعی را تا حد امکان محدود کنند. پرهیز ار حضور در اجتماع، «دوری‌گزینی اجتماعی» نامیده می‌شود و تنها زمانی کارگر است که تعداد کافی از افراد آن را انجام دهند. مرگ و زندگی افراد جامعه، اطرافیان و عزیزانمان به حفظ فاصله‌ی اجتماعی از یکدیگر بستگی دارد.
دیدگاه تان را بنویسید