این در حالی است که رسانه‌های بین‌المللی در هفته‌های گذشته صداقت دولت چین در انتشار آمار مبتلایان به کرونا را زیر سوال برده و شماری از مقامات غربی نسبت به آمار اعلام شده از سوی پکن درباره مرگ مبتلایان ابراز تردید کرده اند.
اداره هواشناسی چین به همراه وزارت بهداشت این کشور با صدور بیانیه‌ای مشترک ضمن رد آمار منتشره از میزان دی‌اکسید سولفور در هوا گفته است مقدار این ماده در هوا ۴ تا ۸ میکروگرم در متر مکعب بوده است، نه آنطور که ادعا شده است ۱۳۰۰ میکروگرم در متر مکعب.
اما حقیقت چیست؟
اطلاعاتی که منبع نشریه سان بوده‌اند از وبسایت Windy.com به دست آمده‌اند. اطلاعات این وبسایت آنطور که نشریه ادعا می‌کند از تصاویر ماهواره‌ای نیست، بلکه برپایه پیش‌بینی‌های مدل‌سازی GEOS-5 سازمان ناسا قرار دارد. مدلی که بنابر گفته آژانس فضانوردی آمریکا برآوردها را به صورت قابل توجهی بیشتر از حد واقعی نشان می‌دهد.
در واقع این مدل بر پایه میزان وجود آلاینده‌ها در جو، میزان آلودگی را برآورد می‌کند. به این معنی که احتمال آلودگی بر پایه تخمین منابع آلاینده‌های شناخته شده برآورد می‌شود. بعید است که ناسا علاوه بر آلودگی‌های نیروگاهی و کارخانه‌ای، به تازگی آلودگی حاصل از سوزاندن جسد انسان را هم به مدل خود اضافه کرده باشد.
در یک وبسایت دیگر که با استفاده از همین مدل به بررسی میزان دی‌اکسید سولفور در هوا می‌پردازد و آرشیوی از روزهای پیشین دارد آمار مربوط به روز ۱۴ فوریه سال گذشته، یعنی مدت‌ها قبل از به وجود آمدن ویروس کرونا، مقداری مشابه برابر با ۱۵۸۳ میکروگرم را نشان می‌دهد.
یک استاد دانشگاه شیمی در ایتالیا با تقسیم میزان دی‌اکسید سولفور آزاد شده در هوا بر میزان دی‌اکسید سولفور حاصل از سوزاندن بدن یک انسان به این نتیجه رسیده که بعید است چین ۳۰ میلیون جسد را سوزانده باشد.
با توجه به وجود نیروگاه‌های بزرگ فسیلی در حومه ووهان احتمال دارد گاز متصاعد شده از سوی این نیروگاه‌ها باشد. هرچند این امری است که نمی‌توان آن را با قطعیت بیان کرد.
دیدگاه تان را بنویسید