روانشناسان معتقدند دلایل زیادی وجود دارد که ناخودآگاه روی تصمیم ما برای برگشتن به یک رابطه عاطفی سمی تمام شده تأثیر می گذارد.
۱- برگشتن به یک رابطه ی آشنا کار راحتی است
از سر گرفتن دوباره ی رابطه با شریک عاطفی قبلی خود راحت ترین کاری است که می توانید انجام دهید. شما و شریک عاطفی تان علائق، غذاها و نوشیدنی های مورد علاقه و عادت ها و عیب های همدیگر را می دانید. به علاوه برگشتن به چیزی که از قبل با آن آشنایی دارید کار بسیار راحتی است.
به گفته ی روانشناسان، ما به دردی که شریک عاطفی مان باعث و بانی آن است عادت می کنیم، اما در عین حال، در رابطه با او هیچ شگفتی پیش بینی نشده ای وجود ندارد. ما با این مسأله که احتمال دارد دوباره اذیت شویم آگاهانه کنار می آییم و مشکلی هم با آن نداریم.
۲- توان مواجهه با تنهایی را ندارید
به هم زدن رابطه عاطفی و جدایی کار ساده ای نیست. شما یکباره خودتان را تک و تنها می بینید و دیگر خبری هم از آن شخص خاص که بزرگ ترین دلخوشی شما در زندگی بود نیست. دائماً این سؤال را از خودتان می پرسید که آیا تصمیم درستی گرفتید که از کسی که عاشقانه دوستش دارید جدا شوید و به همه ی لحظات شاد و چیزهای خوبی که شریک عاطفی تان برای شما رقم زد فکر می کنید. اما نه به مشکلات رابطه ی قبلی تان و اتفاقات بدی که رخ دادند فکر می کنید نه به اینکه اصلاً چه شد که رابطه ی خود را با شریک عاطفی تان به هم زدید.
به گفته ی روانشناسان، آدم ها از تنها شدن و شروع یک رابطه ی جدید با شخصی دیگر می ترسند. آن ها فکر می کنند بهتر است با کسی که آزارشان می دهد بمانند تا اینکه به کلی تنها شوند.
۳- دوران بدی را از نظر عاطفی می گذرانید
به هم خوردن رابطه عاطفی و جدایی اغلب با ماجرا و کشمکش زیادی همراه است و باعث می شود احساس کنیم از درون درهم شکسته ایم. بدتر آنکه تا زمانی که شریک عاطفی آزارگر خود را کنار نگذاریم یا تصمیم نگیریم که به رنجی که می کشیم و بودن با او پایان دهیم، اضطراب جدایی دست از سرمان برنخواهد داشت.
به گفته ی روانشناسان، دوری فیزیکی و گذشت زمان باعث می شود بعد از به هم خوردن رابطه عاطفی، خاطرات خوب را در ذهن مان پررنگ کنیم و مشکلات و خاطرات بد را نادیده بگیریم. ما اغلب به طور ناخودآگاه خاطرات منفی را سرکوب می کنیم تا از خودمان در برابر تجربه ی دوباره ی ضربه ی روحی ای محافظت کنیم که به ما وارد شده بود.
۴- امیدوارید شریک عاطفی قبلی تان تغییر کند
اینکه گفته می شود عشق باعث کوری می شود، در اغلب موارد درست است. گرچه ما خود متوجه نمی شویم که دیگر خودمان نیستیم و کارهایی که از ما سر می زند هیچ شباهتی به خود واقعی مان ندارد، گاهی غرور و اصول مان را فراموش می کنیم و تسلیم این امید واهی می شویم که شریک عاطفی مان تغییر خواهد کرد و به شخص بهتری تبدیل خواهد شد.
اگر شریک عاطفی قبلی مان بگوید که رفتارش را تغییر خواهد داد ممکن است فرصت دوباره ای به او دهیم و به او اعتماد کنیم، و حتی اگر در عمق وجود مان بدانیم بعید است چنین چیزی رخ دهد، فکر اتفاق افتادنش قوی تر از منطق مان است. در حالی که واقعیت آن است که آدم ها به ندرت ذات خود را تغییر می دهند.
دیدگاه تان را بنویسید