تاریخچه عملکرد روسای جمهوری آمریکا در زمینه مبارزه با "پاندمی"ها خوب نبوده است.
به گزارش عصرایران با ابتلای دونالد ترامپ چهل و پنجمین رییس جمهوری تاریخ کوتاه آمریکا به "کرونا"، رسانه‌های آمریکا با اشاره به مقایسه تاریخی به ماجرایی مشابه در 100 سال پیش اشاره کرده‌اند.
زمانی که "وودرو ویلسون" دموکرات به عنوان رییس‌جمهور بیست و هشتم آمریکا در فاصله سال‌های 2013 تا 2021 زمام امور را در دست داشت، ایالات متحده آمریکا درگیر جنگ جهانی اول بود و در سال پایانی این جنگ یک بیماری عالمگیر به نام "آنفلوآنزای اسپانیایی" رواج یافت.
روزنامه آمریکایی "یو‌اس‌ای تودی" در مقایسه بین عملکرد ترامپ و ویلسون به ماجرای این پاندمی اشاره کرده و در گزارشی نوشته است علاوه بر ترامپ که عملکرد خوبی در مهار پاندمی کرونا نداشت:
یک رئیس جمهوری دیگر آمریکا نیز نتوانست از همه‌گیری و آلوده شدن میلیون‌ها (آمریکایی) به یک بیماری عالمگیر جلوگیری کند و او "وودرو ویلسون" بیست و هشتمین رییس جمهوری آمریکا بود که خود نیز همانند ترامپ در سال 1919 به این بیماری عالمگیر مبتلا شد.
"وودرو ویلسون" بیست و هشتمین رییس جمهوری آمریکا
این بیماری با نام "آنفولانزای اسپانیایی" در سال 1918 و در آخرین ماه‌های جنگ جهانی اول ظاهر شد. در ابتدا دولت ویلسون با وجودی که این بیماری داشت سراسر دنیا را درمی‌نوردید، تلاش کرد این بیماری را کم‌اهمیت و در حد یک آنفلوآنزای ساده جلوه دهد.
"تووی تروی" مورخ ریاست‌جمهوری با استناد به عملکرد دولت ویلسون در قبال اپیدمی آنفلوآنزا، ویلسون را بدترین رئیس جمهوری ایالات متحده از نظر مدیریت یک فاجعه می‌خواند.
او می نویسد:" "واکنش دولت فدرال به شیوع آنفلوانزا در سال 1918 نادیده انگاشتن خطر این بیماری بود. صدها هزار آمریکایی بدون اینکه رئیس جمهوری ویلسون درباره خطر این بیماری اظهار نظری کند - و به جای آن دولت فدرال مشغول بسیج عمومی برای جبهه‌های جنگ بود -جان خود را از دست دادند."
او همچنین ویلسون را به دلیل کمک (ناخواسته) به شیوع بیشتر همه‌گیری با ادامه بسیج نیروها مقصر می‌داند "حتی وقتی که جنگ جهانی اول رو به پایان بود."
در آوریل 1919 ویلسون 63 ساله بلافاصله پس از ورود به پاریس برای مذاکرات صلح چهارجانبه، به این بیماری مبتلا شد.
"سارا فلینگ" ، یکی از نویسندگان انجمن تاریخی کاخ سفید، خاطرنشان می‌کند که تعدادی از اعضای تیم ویلسون و اطرافیان او نیز طی سفر به اروپا در ماه فوریه 1919 به آنفلوانزا مبتلا شدند، از جمله دخترش مارگارت، چندین عضو سرویس مخفی، عکاس شخصی ویلسون و رییس دفترش.
خبر بیماری ویلسون در ابتدا از مردم پنهان نگه داشته شد و خبرگزاری "آسوشیتدپرس" در 5 آوریل به طور گذرا و کوتاه خبر بیماری او را تکذیب کرد و نوشت: رییس جمهوری به بیماری آنفلوآنزا مبتلا نشده است.
اما هیچ‌کس بهتر از دریادار" گری تی گریسون"، پزشک شخصی ویلسون، نمی‌دانست چه چیزی پنهان نگه داشته شده است.
گریسون در اظهارنظری عمومی در واکنش به شایعات درباره وضعیت بیماری ویلسون، با پنهان نگه‌داشتن بیماری، فقط گفت که رئیس جمهوری به دلیل بار کاری و "هوای سرد و بارانی" در پاریس سرما خورده است.
اما او به طور خصوصی داستان دیگری را تعریف کرد. او در نامه‌ای که فقط کمی بیش از یک دهه پیش علنی شد، در 14 آوریل همان سال (1919) به یکی از دوستان خود نوشت و توضیح داد: "این دو هفته گذشته مطمئناً روزهای سختی برای من بوده است. رئیس جمهوری ناگهان در زمانی که به نظر می‌رسید تمام تمدن بشری در تعادل است، به شدت به بیماری آنفلوانزا مبتلا شد."
6 ماه پس از ابتلا به آنفولانزا، ویلسون دچار سکته مغزی شد که باعث شد او تا حدی فلج و نابینا شود وماه‌های آخر دوره خود را با ناتوانی طی کند. او در فوریه 1924، 3سال پس از ترک کاخ سفید و پایان دوره خود، درگذشت.
آنفلوآنزای اسپانیایی که در سال پایانی جنگ اول جهانی(1918) نخست از جبهه‌های جنگ و از بین نیروهای انگلیسی رواج یافت پس از بیش از 2 سال همه‌گیری در سال 1920 با مرگ بیش از 50 میلیون نفر از جمعیت جهان، از بین رفت.
دیدگاه تان را بنویسید