برای آغاز یک زندگی باید حداقل شرایط اقتصادی فراهم باشد که بسته به شرایط جامعه است ؛ در شرایط کنونی به دست آوردن حداقل های زندگی نیز دردسرهای زیادی دارد.
این روزها بیکاری، اجاره خانه، هزینه های خرج زندگی و جهیزیه هر جوانی را برای تشکیل یک زندگی مشترک پشیمان می کند.
تنها توجه دولت به زوجین هم تنها در این حد است که وام 50 میلیون تومانی را برایشان در نظر گرفته است.
اما سوال اینجاست آیا وام 100 میلیونی کفاف شروع یک زندگی را می دهد؟با شرایط فعلی قطعا نه.
بهتر است قیمت برخی از رکن های اصلی شروع یک زندگی را مرور کنیم؛ هر زوجی فارغ از خرید طلا و.. برای یک زندگی نیاز به سقف بالای سر دارند؛ برای اجاره یک خانه نقلی و کوچک در منطقه متوسط نشین باید حداقل 100 میلیون تومان کنار گذاشته شود.
با یک جست و جوی ساده در سایت های فروش لوازم خانگی متوجه می شوید که قیمت وسایل خانه چندین برابر سال های گذشته افزایش یافته ؛ مثلا یک یخچال فریزر ساخت ایران که خانواده متوسط بتوانند آن را تهیه کنند بین 12 تا 20 میلیون تومان، قیمت یک تلویزیون معمولی تولید داخلی 7 تا 11 میلیون تومان و یک لباسشویی ساخت ایران بین 8 تا 15 میلیون تومان است. این درحالی است که مخارج یک جشن ساده با تخمین قیمت ها بیشتر از وام ازدواج می شود.
با وجود اینکه قیمت ها روز به روز افزایش می یابد، وام 100 میلیون تومانی زوجین می تواند چه دردی از جوانان دم بخت را درمان کند؟
در واقع با 50 میلیون تومان وام دختر می تواند تنها 4 مورد از اقلام ضروری یک زندگی را تهیه و پسر نیز می تواند یک جشن ساده برگزار کند این در حالی است که در دوسال گذشته با همین مبلغ می توانستند تمام جهیزیه عروس را خریداری کنند!
با این وضع تورم در کشور، زوج های جوانی که پشتوانه مالی ندارند و یا از طرف پدر و مادر تامین نمی شوند؛ چگونه می توانند با 100 میلیونی که بایت وام ازدواج دریافت می کنند از پس مخارج و خرید لوازم منزل بر آیند؟!
اگربخواهیم این جوری حساب کنیم سال ۸۰ که من ازدواج کردم وام ازدواج ۲۵۰ هزار تومن بود که من فقط یک اجاق گاز سینجر خریدم ۲۲۰ هزار تومن ویک یخچال معمولی پارس خریدم ۲۰۰ تومن و قیمت رهن خونه ۷۰ متری هم ۹میلیون بود حالا اون ۲۵۰ تومن رو با ۵۰ میلیون مقایسه کنید تا ببینید که ما چکار میکردیم اگر اینا با دو تاوام یعنی ۱۰۰ میلیون یه خونه ۷۰ متری میتونن رهن کنن اون زمان ما برای رهن همین ۷۰ متری باید ۴۰ تا وام ازدواج ۲۵۰ تومنی میگرفتم تا رهن خونه میشد کمی هم کلاه خودتون رو قاضی کنید تمامش دولت ها مقصر نیستن بلکه بیشتر جوانها تنبل و راحت طلب و پر توقع شدن و دنبال این هستن تا دیگران کمکشون کنن ، من هزینه جشن ازدواج رو تا یک سال قسط باشگاه فرهنگیان رو به مبلغ یک میلیون و دویست می دادم چون سایر باشگاه های خصوصی نقدی بود و اونجا تنها جایی بود که میشد اقساط پرداخت کرد در ضمن چون خانواده همسرم جهاز نمی دادن از دو سال قبل ازدواج کم کم لوازم ضروری رو در حد متوسط خریدم تا بتونم آماده ازدواج بشم
پس اگر مقایسه کنید زمان ما رو می بینید که ما شرایط سخت تری داشتیم ولی چون توقع پایینی داشتیم تونستیم با مشکلات کنار بیایم