«تهران سالهاست از کرونا رنج میبرد. نه، این ایده داستانهای تخیلی نیست. مگر قرار است کرونا با ما چه کند؟ همه بلاهایی را که این ویروس بر سر ما میآورد، سالهای سال موتورسیکلتهای کاربراتوری به ما تحمیل کردهاند. اگر باور ندارید گزارش پیش رو را بخوانید. دلیل پرداختن به آنها در شرایط حاضر این است که در شرایط کرونا هم بیش از پیش رها شدهاند.
این روزها بسیار میتوان دید موتورسورانی که از چند سانتیمتر هم عبور میکنند و تن هر بنیبشری را به لرزه میاندازند. تعداد اندکی از آنها ماسک بر صورت دارند اما کلاه ایمنی بر سر نه. تعداد انبوهی در مرکز شهر برای رسیدن به مقصد از هر گذرگاهی عبور میکنند؛ پیادهرو، خیابان یکطرفه و حتی گاهی از روی پل عابرپیاده! آنها در روزگار کرونایی به حال خود رها شدهاند. بخشی زیادی از آنها با همین دوچرخ دودزا روزیآور خانه هستند و شاید به همین دلیل چند وقتی است نگاه اغماضی به تخلفاتشان وجود دارد. اما این موضوع درست بر عکس تفاهم سال گذشته پلیس راهنمایی و رانندگی با شهرداری تهران برای ساماندهی تردد موتورسیکلتها در قالب پویش «موتورسوار خوب» است.
معاینه فنی؟
یک موتورسیکلت کاربراتوری، از همانهایی که حدود ۲میلیون دستگاهش آزادانه در تهران تردد میکنند، هیچگاه قادر به دریافت معاینه فنی نیست. این یعنی این وسایل از نظر ترمز، موتور و آلودگی هوا آزاد آزادند و هیچ نظارتی بر آنها نمیشود. موتورهای کاربراتوری دارای ژیگلورهایی هستند که بهآسانی و در عرض چند ثانیه پس از یک تست معاینه فنی میتوانند روند سوخترسانی را عوض کنند و به آلودهترین وسایل نقلیه شهری تبدیل شوند.
شوخی کلاه
طبق قوانین راهنمایی و رانندگی یک موتورسیکلتسوار و راکبانش باید کلاه ایمنی بر سر داشته باشند اما اگر دقایقی به مرکز شهر سر بزنید، خواهید دید که قوانین برای این وسایل نوشته نشده است. فصل گرما از راه رسیده و از هر ۱۰موتوری، در بهترین حالت ۲نفر کلاه بر سر دارند. بدینترتیب این قانون بیشتر جنبه شوخی برای آنها دارد و بهعلت شمارگان میلیونی این وسایل، امکان نظارت کامل بر آنها از سوی هیچ نهادی وجود ندارد.
۶ ماه تعطیلی ساماندهی
پلیس راهور تهران هرازچندگاهی طرحی با عنوان ساماندهی موتورسیکلتهای پایتخت را به اجرا در میآورد تا تردد افسارگسیخته این وسایل هنجارشکن را مدیریت کند. آخرین نوبه از اعلام این طرح به ۴اسفند۹۸ برمیگردد که آن هم به علت آغاز قرنطینه کرونایی، شرایط سختی برای اجرا داشت. آخرین طرح ساماندهی پیش از این به آبان سال گذشته بازمیگشت و هماکنون ۶ماه از آخرین طرح عملیاتی ساماندهی این وسایل میگذرد. البته اقدام پلیس هر بار مؤثر بوده اما طی دورهای کوتاه این وسایل باز به چرخه هنجارشکنانه خود بازگشتهاند.
۸رشته تخصصی
طبق اعلام پلیس راهور تهران موتورسیکلتهای قانونگریز تهران در این ۸رشته حکم استادی به دست آوردهاند؛ حرکت در خلاف جهت خیابان، حرکت در خط ویژه، حرکت در مسیرهای ممنوعه، حرکت در پیادهرو، عبور از چراغ قرمز، همراه نداشتن مدارک، نداشتن و مخدوشبودن پلاک و حرکات مخاطرهآمیز. البته برخی هم قوانین را بهطور دائم رعایت میکنند اما شمار آنها برابر قانونشکنان به چشم نمیآید.
قاتلان نفس
یک موتورسیکلت کاربراتوری از آن نظر شبیهترین وسیله به کروناست که راه نفس را میبندد و آلودگی هوایی که تولید میکند، مثالزدنی است. تولید آلودگی یک موتورسیکلت در هر کیلومتر تردد ۱۵گرم است و این یعنی ۷برابر یک خودروی یورو۴! این عدد وقتی دهشتناک میشود که بدانیم این وسایل عامل ۲۰درصد آلودگی هوای تهران هستند و سالانه ۱۴۶هزار تن انواع آلایندههای سمی و مهلک را وارد هوای شهر و فضای تنفسی شهروندان میکنند.
این همه صدا
همه مشکلات موتورسیکلتهای تهران به آلودگی هوا و هنجارشکنی در تردد ختم نمیشود. آنها در ترددهای روزانه خود بهطور میانگین۷۰دسیبل آلودگی صوتی تولید میکنند که ۱۵دسیبل بیشتر از حد مجاز روزانه و ۲۵دسی بل بیشتر از حد مجاز شبانه در محیط شهری است. این اعداد یعنی همین وسایل کوچک اما پرخطر، عامل بسیاری از بیماریهای مغزی هستند که ریشه در برهمخوردن آرامش دارند.
یکسوم فوتیها
حتما شما هم صحنههایی از تصادف و واژگون شدن موتورسیکلتها در معابر شهری به یاد دارید. مطابق آمار پزشکیقانونی تهران، یکسوم فوتیهای تصادف در پایتخت در صحنههای تصادف با موتورسیکلت بودهاند. آمار ۳۵درصدی آنها در شرایطی است که بدانیم استانداردی در این زمینه وجود ندارد و یک کشته هم زیاد است.
موتور یا کرونا؟
با ذکر دلایل فوق حالا شما بهعنوان مسئول و شهروند به این فکر کنید کرونا که ۳ماه است مهمان ناخوانده ما شده، مهلکتر و بیماریزاتر است یا ۲میلیون موتورسیکلتی که دهها سال است در شهر آزادانه تردد میکنند. با ذکر موارد فوق جای این پرسش بیش از پیش در اذهان احساس میشود که آیا نباید فکری عاجل به حال این وسایل کرد؟
دیدگاه تان را بنویسید