خانم "ختام حسین" پزشک عرب -اسرائیلی از اولین روزهای فوریه قبل از طلوع آفتاب از خواب بیدار شده و با عجله به بیمارستان محل کار خود می‌رود تا در خط مقدم با ویروس کرونا بجنگد.
به گزارش عصرایران، خبرگزاری فرانسه در گزارشی کامل به بررسی وضعیت این پزشک مسلمان در بیمارستان اسرائیل و مدیریت وی و زندگی خانوادگی‌اش پرداخته است.
این پزشک زن 44 ساله یکی از اعضای برجسته جامعه اعراب اسرائیل است که معمولا در حاشیه قرار دارند و دیده نمی‌شوند. اینک او نقش مهمی را در مقابله با بحران بی‌سابقه سلامت در اسرائیل ایفا می‌کند.
"عرب اسرائیلی" فلسطینیانی هستند که هم اکنون در مناطق تحت کنترل اسرائیل زندگی می‌کنند و به طور رسمی شهروند اسرائیل به شمار می‌آیند. آنها اصالت فلسطینی و شناسنامه اسرائیلی دارند. اکثریت شهروندان عرب اسرائیلی مسلمان و بقیه مسیحی‌اند.
ختام حسین مسئول بخش بیماری‌های واگیردارِ بیمارستان "رامبام" در نزدیکی شهر "حیفا" در شمال اسرائیل است و در چند ماه گذشته بیش از 12 ساعت در روز در بزرگترین بیمارستان این منطقه کار کرده است.
این پزشک در این باره می‌گوید: این روزها کار بسیار دشوار است. هیچ روزی شبیه روز قبل نیست. زندگی ما معکوس شده و همه چیز به سختی پیش می‌رود.
اسرائیل تا کنون از شناسایی 15 هزار مبتلا به کووید -19 و جان‌باختن 202 نفر از بیماران خبر داده است.
"حسین" در لحظات خاصی از این بحران عالم‌گیر خاطرات ماندگاری را با بیماران خلق کرده و آنها را به یاد دارد.
او از زوج میانسالی می‌گوید که هر دو به دلیل ابتلا به نوع شدیدی از ویروس کرونا در بیمارستان بستری شدند.
در حالیکه اوضاع مرد مسن رو به وخامت می‌رفت، تیم پزشکی اجازه داد تا دقایق پایانی عمر را در کنار همسرش بگذارند.
این پزشک عرب می‌گوید: این زوج با هم صحبت کرده و در آخرین دقایق از هم خداحافظی کردند. دقایقی بعد مرد سالخورده درگذشت.
خانم حسین در این باره گفت: به عنوان یک انسان دیدن چنین صحنه‌هایی بسیار دشوار است. همه کادر پزشکی ناراحت بودند.
همزیستی
خبرگزاری فرانسه می نویسد: اعراب اسرائیلی فرزندان فلسطینیانی هستند که پس از سال 1948 و اعلام استقلال اسرائیل، این منطقه را ترک نکردند و در خانه و شهر خود باقی ماندند.
"حسین" مسئول بخش واکنش به بیماری‌های واگیردار در بیمارستان "رامبام" در نزدیکی شهر "حیفا" در شمال اسرائیل است/ عکس: خبرگزاری فرانسه
عرب- اسرائیلی‌ها یا شهروندان فلسطینی اسرائیل، 20 درصد از جامعه اسرائیل را تشکیل می‌دهند و نمایندگان زیادی در حرفه پزشکی دارند.
در سال 2018، "بنیامین نتانیاهو" نخست‌وزیر اسرائیل با فشار بر پارلمان قانون جنجالی "سرزمین یهود" را به تصویب رساند و اسرائیل را کشور یهودی اعلام کرد.
این قانون خشم اعراب اسرائیل و دیگر اقلیت‌ها را برانگیخت. آنها اعلام کردند که حقشان برای زندگی در اسرائیل نادیده گرفته شده است.
اما بحران سلامت جهانی دوباره بحث و تبادل نظرها در مورد قانون جنجالی نتانیاهو پیش آورد و نقش برجسته اعراب در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا را نشان داد.
هنرمندان مشهور اسرائیل مراسم‌های آنلاین خیریه را برای جمع‌آوری کمک‌های مالی و ارسال آن به بیمارستان رامبام برگزار کرده و آن را سمبل همزیستی اعراب و یهودیان خواندند.
خانم حسین نیز بارها مورد تحسین و توجه قرار گرفت.
"یائیر لاپید" رئیس بزرگترین حزب مخالف نتانیاهو در پارلمان اسرائیل و منتقد قانون جنجالی سال 2018 تاکنون بارها اعلام کرده که نتانیاهو نقش و سهم پزشکان عرب در مبارزه با بحران سلامتی اسرائیل را نادیده گرفته است.
"لاپید" در توییت اخیر خود نوشت: اگر شما پزشک یا پرستار عرب هستید که هفته‌ها چشم بر هم نگذاشته و نخوابیده‌اید، بدانید آنها قانون "سرزمین یهود" را اصلاح نمی‌کنند.
نتانیاهو نخست‌وزیر راستگرای اسرائیل از سال 2009 قدرت را در دست دارد و هم‌اکنون به دنبال نهایی کردن دولت ائتلافی با رقیب میانه‌روی انتخاباتی‌اش "بنی گانتس" است. بنی گانتس پیشتر از متحدان لاپید محسوب می‌شد.
ارتباط گانتس و لاپید پس از چرخشش و نرمش گانتس برای ائتلاف با نتانیاهو به چالش خورد.
اشک‌ها جاری می‌شوند
برای حسین به عنوان یک پزشک، تمام ماجرا به نجات جان انسا‌ن‌ها ختم می‌شود. چه عرب باشند چه یهودی.
او در رامه شهری در شمال شرقی اسرائیل متولد شده و اینک در شهر "کارمل" در طبریه در شمال اسرائیل زندگی می‌کند.
اعراب اسرائیلی فرزندان و نوادگان فلسطینیانی هستند که پس از سال 1948 در این منطقه ماندند و اینک 20 درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند/ عکس: خبرگزاری فرانسه
این پزشک می‌گوید که بحران کرونا زندگی خانوادگی او را تحت تاثیر قرار داده است.
او دو ماه است که به دلیل نگرانی از انتقال ویروس مادر پیر خود را ندیده است.
همسر وکیل و دو دختر 10 و 8 ساله‌اش نیز در خانه قرنطینه شده‌اند.
او می‌گوید: دوری از دخترانم سخت‌ترین قسمت ماجرا است. آنها سریع بزرگ می‌شوند و من لذت دیدن آنها را از دست می‌دهم.
او هر بار و پس از ورود به خانه قبل از دیدن فرزندانش لباس‌های خود را برای شست و‌شو گذاشته و دوش می‌گیرد.
حسین می‌گوید: در اکثر مواقع آنقدر دیر می‌رسم که آنها خواب هستند اما گاهی هم منتظر من می‌مانند.
برخی از همکاران وی به دلیل نگانی از آلوده کردن اعضای خانواده خود به ویروس به هیچ وجه خانه نمی‌روند.
حسین گفت: من خودم را از دیدن والدینم محروم کرده‌ام اما نتوانستم دخترانم را نبینم. نمی‌توانم اندازه دلتنگیم را برای خانواده توصیف کنم.
اخیرا دختر کوچکش "هلا" در میان یک شیفت پرفشار و سنگین با او تماس تلفنی گرفت و گریه‌کنان گفت: "دلم برایت تنگ شده است پس کی به خانه می‌آیی؟"
این مادر 44 ساله گفت: برای دقایقی به شدت به هم ریختم. بعد از مدتی خودم را جمع کرده به کار برگشتم.
دیدگاه تان را بنویسید