10 میلیارد تومان کمک به جشنواره فجر، 10 میلیارد تومان برای انتخابات و... این بخشی از بودجه‌های اعطایی شهرداری تهران به بخش‌های مختلف بی‌ارتباط با مدیریت شهری است، ردیف بودجه‌هایی از این دست را می‌توان تا چندین سطر ادامه داد. همه اینها در حالی است که میزآن بدهی‌های شهرداری تهران بالغ بر 60 هزار میلیارد تومان برآورد می‌شود.
این رویه شهرداری تهران از چند سال قبل و دوره‌های شهرداری محمود احمدی‌نژاد و محمدباقر قالیباف شروع شد که برای موضوعاتی مختلف از این دست اعتباراتی اختصاص می‌دادند. همین‌گونه مخارج نیز باعث شد شهرداری نهادی پول‌دار شناخته شود که می‌توانند روی کمک‌های آن حساب باز کنند. از هیئت‌های مذهبی تا انجمن‌های فرهنگی و هنری و درمانی و... . شهرداری تهران که روزبه‌روز بدهکارتر می‌شد دامنه فعالیت‌ها و کمک‌هایش هم بیشتر شده و حتی اگر کمکی هم از آنها نمی‌خواستند، خودش اعتباری اختصاص می‌داد یا از امکانات و ساختمان‌ها و افرادش برای حضور در نقاط مختلف و موقعیت‌های متفاوت استفاده می‌کرد.
یکی از قول‌ها و شعارهای شورای اصلاح‌طلبان در آغاز کار این بود که به سراغ هزینه‌های غیرمعمول و غیرشفاف بروند و آنها را حذف یا اصلاح کنند، هزینه‌کردهایی همچون کمک‌های بی‌نام‌ونشان به مؤسسات و نهادهای مردمی و عمومی، خیریه‌ها و هیئت‌های مذهبی، نهادها و حتی اشخاص حقیقی و حقوقی که اگرچه به شکل مجزا رقم چندانی نیستند و به چشم برخی نمی‌آیند اما در مجموع رقمی قابل توجه است و چه بسا که کسی رقم کلی آن را نمی‌داند و تا زمانی که حسابرسی‌ها چند سال بعد تهیه شوند، معلوم نیست به نام همان ردیف مصوب چقدر به طور واقعی خرج شده است. اما داستان از آنجایی جالب می‌شود که شورای پنجم نه‌فقط اصلاح چندانی در این روند نداشته، بلکه ردیف‌های جدیدی همچون کمک به جشنواره فیلم فجر راه هم به این ردیف‌های بی‌شمار کمک‌های شهرداری اضافه کرده است و تصویب می‌کند؛ کمک به جشنواره‌ای که سال‌هاست انواع حمایت‌های دولتی و خصوصی را به همراه دارد و نیازی به این اعتبار بذل و بخشش‌گونه شهرداری از جیب مردم نداشته است.
در این مورد جدید، مدیریت شهری اصلاح‌طلبان هشت میلیارد تومان برای کمک به برگزاری جشنواره فجر را مصداقِ حمایت‌های معمول فرهنگی ارزیابی کردند. پیروز حناچی، شهردار تهران، در پاسخ به اعتراضات به این کمک گفت این کمک فقط نقدی نبوده و تازه از قدیم بوده است. محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران، هم این کمک را به اهمیت انقلاب و انقلابی‌بودن جشنواره و اینکه اگر کمک نکنند به شورا انگ انقلابی‌نبودن می‌زنند، ربط داد و با شوخی از کنار موضوع گذشت. البته یک عدد هم داد و گفت: ما سالانه بیش از هزارو 400 میلیارد تومان در عرصه فرهنگی تهران هزینه می‌کنیم و این‌گونه تخریب‌های شهرداری به‌ویژه از طرف اهالی که مدعی فرهنگ هستند، درست نیست. او در جای دیگری در حالی که تعدادی از اعضای شورا مخالف این کمک و بی‌اطلاعی شورا بودند، گفت: «شهرداری می‌تواند در قالب قراردادهای مشارکتی با دستگاه‌های مختلف، وارد فعالیت تبلیغاتی شود که موضوع جشنواره فیلم فجر هم از این دست است و به مصوبه شورای شهر نیازی ندارد».
اما این مورد از کمک‌های شهرداری تهران را می‌توان در سایر موارد کمک‌ها به بخش‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی و بهداشتی و عمومی هم تسری داد. علی اعطا، سخنگوی شورا، در این‌باره به «شرق» می‌گوید بی‌شمار ردیف‌های کمک در بودجه هر سال شهرداری وجود دارد که در توسعه معاونت‌ها، سازمان‌ها و شهرداری‌های مناطق هزینه می‌شوند. او می‌گوید همه دستگاه‌های اجرائی از جمله شهرداری تهران این اجازه را برای کمک‌های عمومی دارند و موظف هستند برای هزینه‌کرد آنها گزارش مالی ارائه کنند.
اعطا می‌گوید در این‌باره برخی از ردیف‌ها مشخص و همراه با نام و مشخصات و مبلغ کمک است و در برخی دیگر یک عنوان کلی قید می‌شود و در توضیح بیشتر می‌گوید: برای نمونه در یک ردیف بودجه عنوان شده «کمک به خانه هنرمندان با فلان مبلغ» و در ردیف دیگری آمده است «کمک به انجمن‌های حامی نابینایان و کم‌توانان جسمی، حرکتی و روانی» به عبارتی، در مورد دوم که عنوان کلی آورده شده است، شهرداری مجموعه‌هایی را که درخواست می‌دهند یا خودش تشخیص می‌دهد، در این فهرست کمک قرار می‌دهد. او می‌گوید در برخی از موارد حتی اسامی اشخاص و مؤسسات خصوصی همچون انجمن آشوری‌ها یا مجتمع شهدای هفتم تیر را می‌آورند و به این ترتیب، رقم‌هایی را پیشنهاد می‌دهند و شورا بر اساس آن حذف و اضافه یا اصلاح می‌کند.
او در پاسخ به این سؤال که آیا این عدد در بودجه هر سال مشخص است یا نه، گفت: این کمک‌ها در طول سالیان وجود داشته و بر اساس تشخیص زیرمجموعه‌های شهرداری تهران شکل گرفته و ادامه داشته است. درعین‌حال پراکندگی زیادی دارد و نمی‌توان درباره رقم دقیق آن عددی را اعلام کرد. ضمن اینکه هرکدام از شرکت‌ها و مناطق اجازه داشتن چنین ردیف‌ها و کمک‌هایی را دارند و به همین دلیل نمی‌توان روی آنها تا زمان تهیه حسابرسی‌ها نظارتی داشت.
سخنگوی شورا در پاسخ به این سؤال که قبول دارید این پراکندگی و مشخص‌نبودن محل پرداخت و مبلغ و نداشتن تأیید واقعی مورد استفاده در همان موضوع یک زمینه فساد را فراهم می‌کند، گفت: نمی‌توان این موارد را حذف کرد و این امکان باید برای زیرمجموعه‌های شهرداری وجود داشته باشد و تنها راه کنترل، دادن گزارش‌های مالی و کنترل آنها و در نهایت حسابرسی‌هاست.
اعطا می‌گوید در این دو، سه سال برخی از این موارد کمک اصلاح شده است و برای مثال آن می‌گوید: در دوره‌های قبل رقمی را برای کمک به مراسم اربعین تصویب می‌کردند، اما چندبرابر آن هزینه می‌شد و در نهایت خدماتی بسیار کم ارائه می‌دادند، اما در این دو، سه سال رقمی را تعیین کردیم که همان رقم هزینه شده و شفافیت دارد.
از او می‌پرسم اما این عملکرد اخیر شما هم در حسابرسی تأخیر دارد و چندسال دیگر بیرون می‌آید و نتایج آن مشخص می‌شود و او می‌افزاید: مهم برقرار‌بودن سیستم نظارت است که وجود دارد.
مهر 97 حسن رسولی خزادنه‌دار شورا گفت تعداد قابل‌توجهی از خانواده‌های شهرداری، از جمله پیمانکاران شرایط مناسبی ندارند و آنها از زندگی‌شان برای بسیاری از پروژه‌های شهرداری هزینه کرده‌اند و الان با شرایط سختی روبه‌رو هستند. ما سوگند یاد کرده‌ایم که در حفظ حقوق شهروندان تهرانی و همچنین بیت‌المال کوشا باشیم و به این موضوع توجه کنیم و بنده نیز انتظار دارم که اعضای شورای شهر تهران صادق و شفاف و با مردم روراست باشند و به دنبال کارهای سیاسی نباشیم». بعد هم خطاب به همکاران خود گفت: «سیاست یک بام و دو هوا را کنار بگذارید». حالا اما شورا و شهرداری دو بودجه را تمام کرده و به سراغ بودجه سال سوم رفته و همان روند سال قبل در تأیید کمک‌هایی از این دست را ادامه می‌دهند و برای ادامه هرکدامشان توجیهات مختلفی پیدا کرده‌اند و در خرج‌کردن بیت‌المال همان سیاست یک بام و دو هوایی را که قرار بود در پیش نگیرند، در پیش گرفته‌اند.
دیدگاه تان را بنویسید