اما به نظر می‌رسد قیمت بالای ارز و از سوی دیگر تحریم‌هایی که باعث ایجاد مشکل در انتقال پول بین ایران و کشورهای دیگر شده، حضور مربیان خارجی در ایران را به حداقل رسانده است؛ تا جایی که به‌طور ثابت و رسمی در حال حاضر فقط سه مربی خارجی آن هم از نوع درجه سه در ورزش ایران حضور دارند.
کوچ مربیان خارجی از فوتبال ایران
با اینکه بعد از ناموفق‌بودن انتقال امیر قلعه‌نویی از سپاهان به نیمکت تیم‌ملی، فدراسیون به دنبال دراگان اسکوچیچ رفت و باز هم به روند سال‌های اخیر خود در انتخاب سرمربی خارجی برای تیم‌ملی بزرگسالان ادامه داد، اما در همان فدراسیون فوتبال دیگر خبری از انتخاب مربی خارجی برای تیم‌های دیگر همچون فوتسال، فوتبال ساحلی و تیم‌های فوتبال نوجوانان، جوانان و امید چه در بخش مردان و چه زنان نیست.
در بخش باشگاهی هم که در سال‌های اخیر تیم‌های لیگ برتری کمتر سراغ خارجی‌ها می‌روند. استقلال و پرسپولیس هم بعد از مشکلاتی که در پرداخت دستمزد استراماچونی و کالدرون داشتند، تصمیم به ادامه مسیر خود با مربیان ایرانی گرفتند. به جز دراگان اسکوچیچ که هم‌اکنون به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی فوتبال بزرگسالان فعالیت‌می‌کند، تنها سرمربی خارجی در فوتبال ایران لوکا بوناچیچ است که اخیرا به‌عنوان سرمربی ذوب‌آهن کار خود را آغاز کرده است. تیم‌هایی نظیر ذوب‌آهن و شاهین هم در جریان فعل و انفعالاتی که کرونا رقم زد، سرمربی خارجی خود را از دست دادند.
واترپلو، صاحب تنها سرمربی خارجی غیرفوتبالی
شاید عجیب باشد، اما رشته واترپلو تنها تیمی است که درحال حاضر از سرمربی خارجی بهره می‌برد. الکساندر چیریچ، بازیکن سابق تیم‌ملی صربستان که پنج سال قبل هدایت تیم‌ملی واترپلوی ایران را برعهده گرفت، با اینکه سابقه چندانی در بحث مربیگری نداشت، اما توانست به کار خود در ایران ادامه دهد. چیریچ با وجود بالا رفتن قیمت ارز از سوی فدراسیون شنا حفظ شده است و اگر فوتبال را کنار بگذاریم، او تنها سرمربی خارجی حال حاضر در تیم‌های ملی غیرفوتبالی به شمار می‌رود.
چیریچ البته با توجه به کسب مدال برنز بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ جاکارتا با تیم‌ملی ایران برای اولین بار کارنامه خوبی از خودش رقم زده و به همین علت در ایران حفظ شده است. باید به این نکته هم اشاره کرد که در برخی از رشته‌های انفرادی مثل دوومیدانی مربیان خارجی به صورت مقطعی با برخی از ورزشکاران کارمی‌کنند، اما نمی‌توان آنان را سرمربی تیم‌ملی دانست.
والیبال، هندبال و... مربی خارجی نیاز ندارند؟
بدون شک رشته‌های دیگری هم هستند که تیم‌ملی آنها نیاز به استخدام یک مربی خارجی سطح بالا دارد، اما در سال‌های اخیر بالا رفتن قیمت ارز و توصیه وزارت ورزش به فدراسیون‌ها باعث شده تا خیلی از مدیران قید روی کار آوردن مربی خارجی را بزنند.
حتی تیم‌ملی والیبال که حدود یک دهه توسط مربیان خارجی هدایت می‌شد و نتایج خوبی هم گرفت، احتمالا به‌زودی صاحب سرمربی ایرانی خواهد شد. داورزنی، رئیس این فدراسیون در صحبت‌های خود تأکید کرده است که احتمالا از مربیان خارجی در سمت مشاور فنی استفاده خواهند کرد و تیم‌ملی سرمربی ایرانی خواهد داشت. هندبال که در غیاب مربیان خارجی شدیدا پسرفت کرده است، نیاز به یک مربی سطح بالا دارد.
حتی در بسکتبال هم برخی می‌گویند با وجود صعود به المپیک با هدایت مهران شاهین‌طبع نیاز است که برای حضور در توکیو یک مربی سطح بالای خارجی استخدام شود. حتی در بخش پارالمپیکی‌ها مدتی است گفته می‌شود کمیته پارالمپیک به دنبال استخدام مربی خارجی برای زهرا نعمتی و ساره جوانمردی، دو نفر از قهرمانان تیروکمان و تیراندازی است، اما موفق به این کار نشده است.
بدون‌شک در خیلی از رشته‌ها این نیاز وجود داشته و دارد، اما قیمت ارز و دردسرهایی که به واسطه مربی خارجی برای یک فدراسیون رخ می‌دهد، مدیران را به سمت ادامه‌دادن مسیر با مربیان داخلی می‌کشاند. بعید است وزارت ورزش هم دستور قطعی برای استخدام‌نکردن مربیان خارجی داده باشد، چون قطعا رشته‌هایی مثل والیبال و هندبال برای مدیران ورزش ایران از واترپلو درجه اهمیت بالاتری دارند؛ پس وقتی واترپلو می‌تواند سرمربی خارجی داشته باشد، قطعا دیگر رشته‌ها هم این مجوز را خواهند داشت.
ایرانیزه شدن به سود یا ضرر ورزش؟
حالا سوال اینجاست که استفاده از مربیان داخلی در بیش از ٩٠درصد رشته‌ها به سود ورزش ایران خواهد بود یا ورزشکاران به مرور زمان از این اتفاق ضرر می‌کنند. بدون‌شک از نظر فنی استفاده از مربیان سطح بالای خارجی در خیلی از رشته‌ها جزو نیازهای ورزش ایران برای پیشرفت بیشتر است؛ اگرچه در برخی از رشته‌ها مثل وزنه‌برداری، کشتی، ووشو، کاراته و تکواندو مربیان ایرانی خودشان صاحب سبک هستند. با اینکه این نیاز بارها از سوی ورزشکاران، کارشناسان و حتی مدیران در برخی از رشته‌ها اعلام شده است، اما چند بحث غیرفنی باعث می‌شود اکثر فدراسیون‌ها قید استخدام مربی خارجی را بزنند.
حتی ارزان‌ترین مربیان خارجی هم که به کار ورزش ایران بیایند، با قیمت فعلی ارز چند برابر مربیان ایرانی دستمزد دریافت می‌کنند. از سوی دیگر همین دستمزد هم در صورت تأمین از سوی فدراسیون باز هم برای انتقالش به حساب مربی خارجی دردسرهای زیادی را به وجود می‌آورد. در مجموع شرایط فعلی قدرت انتخاب را تا حدود زیادی از فدراسیون‌ها گرفته است و مدیران ترجیح می‌دهند به جای به دردسر انداختن خود برای تأمین دستمزد دلاری مربیان خارجی، بودجه فدراسیون خود را صرف اقدامات دیگری کنند.
دیدگاه تان را بنویسید