پاکستان در واکنش به اجرای پیمان جدید منع جنگ‌افزارهای هسته‌ای سازمان ملل اعلام کرد که این معاهده نتوانسته منافع مشروع همه ذینفعان را تامین کند به همین دلیل اسلام‌آباد خود را ملزم به هیچ یک از تعهدات مندرج در پیمان جدید هسته‌ای نمی‌داند.
وزارت امور خارجه پاکستان جمعه شب با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که پیمان جدید ممنوعیت تسلیحات هسته‌ای سازمان ملل که مرداد ۱۳۹۶ (ژوئیه ۲۰۱۷) تصویب شده بود، مغایر با چارچوب مجامع مذاکره خلع سلاح این سازمان است و هیچ یک از کشورهای دارای تسلیحات هسته‌ای از جمله پاکستان در فرآیند مذاکره و تدوین آن شرکت نداشتند.
در این بیانیه آمده است: پیمان جدید منع هسته‌ای نتوانسته منافع مشروع همه ذینفعان را تامین کند و حتی بسیاری از کشورهای غیرهسته‌ای نیز از عضویت در آن خودداری کرده‌اند.
بیانیه وزارت امور خارجه پاکستان ادامه داد که مجمع عمومی سازمان ملل در نخستین جلسه ویژه خود در سال ۱۳۵۶ شمسی (۱۹۷۸ میلادی) که به خلع سلاح هسته‌ای اختصاص داشت، با اتفاق نظر توافق کرد که در تصویب اقدام های خلع سلاح، حق هر کشور برای امنیت باید در نظر گرفته شود و در هر مرحله از خلع سلاح، سطح امنیت برای همه کشورها براساس نیاز و مطابق با تسلیحات و نیروهای نظامی نیز مورد توجه قرار می‌گرفت.
بیانیه دستگاه دیپلماسی پاکستان افزود که اسلام آباد معتقد است که هدف اصلی ممنوعیت تسلیحات هسته‌ای تنها با یک همکاری مشترک و مورد موافقت جهانی از طریق یک فرآیند مبنی بر اجماع شامل همه ذینفعان که منجر به امنیت برابر و بدون کاهش برای همه کشورها می‌شود، قابل دستیابی است. اسلام‌آباد بر رعایت ملاحظات امنیتی و حیاتی هر کشور برای هر ابتکاری در زمینه خلع سلاح هسته‌ای را ضروری می‌داند.
بیانیه وزارت امور خارجه پاکستان یادآورشد که اسلام آباد خود را ملزم به هیچ از یک تعهدات مندرج در پیمان جدید منع جنگ‌افزارهای هسته‌ای سازمان ملل نمی‌داند زیرا این معاهده مغایر با روندهای تعریف شده است و هیچ سهمی در توسعه حقوق بین الملل نیز ندارد.
پیمان جدید منع جنگ‌افزارهای هسته‌ای سازمان ملل برای برقراری صلح در جهان، روز جمعه ۳ بهمن ۱۳۹۹ در حالی به اجرا درآمد که نام قدرت‌های اتمی جهان در بین امضاء کنندگان این سند دیده نمی‌شود.
آمریکا و اتحاد جماهیر شوری (روسیه کنونی) دو کشور اصلی دارای سلاح هسته‌ای، زرادخانه هسته‌ای خود را که در اوج جنگ سرد ۷۰ هزار سلاح بود به ۱۲ هزار کاهش دادند و باید به این‌ها، یکهزار و دویست سلاح هسته‌ای در اختیار سایر کشورها دارای سلاح هسته‌ای مانند کره شمالی، هند و پاکستان و همچنین رژیم صهیونیستی را اضافه کرد.
با این حال، این زرادخانه‌ها هنوز هم می‌توانند بشریت و کره زمین را نابود کنند به حدی که یک جنگ هسته‌ای محدود بین هند و پاکستان می‌تواند به قحطی جهانی منجر شود و دو میلیارد نفر را به دلیل تأثیر آن بر آب و هوای جهانی از بین ببرد.
سازمان «ابتکار درباره تهدید هسته‌ای» (NTI) اوایل مردادماه امسال طی گزارشی، پاکستان را در جمع کشورهای دارای زیرساخت‌های پیشرفته برای مراقبت از دارایی‌های هسته‌ای قرار داد و گفت که اسلام آباد به لحاظ بهبود شاخص امنیت هسته‌ای ۷ پله صعود کرده است.
پاکستان و هند هر دو دارای چندین کلاهک هسته‌ای هستند. این دو کشور معاهده منع گسترش سلاح‌های اتمی (ان پی تی) را امضا نکرده‌اند.
اسلام‌آباد که توان هسته‌ای خود را عاملی بازدارنده در برابر تهدیدهای احتمالی از سوی هند می‌داند، همواره اعلام کرده است که به هیچ قیمتی حاضر نیست بر سر توان هسته‌ای خود معامله یا مصالحه کند.
فشار آمریکا بر پاکستان برای محدودسازی فعالیت‌های هسته‌ای از عمده اختلاف های میان دو کشور طی سال‌های اخیر محسوب می‌شود درحالی که اسلام‌آباد بارها ضمن مقاومت در برابر فشار واشنگتن، برخی از اتهام ها مبنی بر ایمنی ضعیف برای مراقبت از دارایی‌های هسته‌ای پاکستان را رد کرده است.
براساس گزارش کارزار بین المللی نابودی سلاح‌های هسته‌ای درباره تخمین هزینه‌های جهانی هسته‌ای، پاکستان و هند دو رقیب سنتی شبه قاره در میان ۹ کشوری قرار گرفتند که سال گذشته میلادی بیشتری هزینه‌ها را در نگهداری و ساخت تسلیحات اتمی انجام دادند.
دیدگاه تان را بنویسید