محمد علوش در النشره نوشت: پیش از امضای توافق هسته‌ای بین ایران و دولت‌های اروپایی، ایالات متحده در مقابل مذاکره با تهران ایستاده بود و در آن زمان، آلمان نقش اساسی در نشاندن طرف‌ها سر میز مذاکره ایفا کرده و به نتیجه موفقیت آمیز رسید. پس از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای نیز بار دیگر آلمان تلاش کرد توافق را حفظ کند، اما این بار و با وجود مذاکرات دشواری که انجام شد، موفق نبود. امروز، به نظر می‌رسد نقش آلمان باز هم به صحنه بازگشته و توانسته روزنه‌های مهمی در دو طرف اصلی توافق، یعنی ایران و امریکا ایجاد کند.
در ادامه این مطلب آمده است: آلمان همواره نقش واسطه را بین حزب الله و اسرائیل در جریان عملیات مبادله ایفا کرده و این مربوط به زمانی است که آلمان با قرار دادن حزب الله در لیست سازمان‌های تروریستی، موضع سختی در قبال این حزب اتخاذ کند.
با این حال، رابطه آلمان با ایران همچنان ممتاز است، بویژه آنکه برلین شریک تجاری استراتژیک ایران است و این کشور، یک سوم صادرات اروپایی خود را از آلمان وارد می‌کند، که رقمی معادل ۳ میلیارد یورو است. اما پس از آنکه رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد کشورش از توافق هسته‌ای خارج می‌شود و تحریم‌ها را علیه ایران از سر می‌گیرد، تعداد شرکت‌های آلمانی داخل تهران، از حدود ۱۲۵، به ۶۰ شرکت رسید، آنچه که زیان‌های اقتصادی زیادی به دو طرف وارد کرد و این مساله دلیل اصلی ایفای نقش میانجی گری برای مذاکره، از سوی آلمان است.
در خصوص وساطت آلمان برای مذاکره بین ایران و آمریکا، رسانه‌های ایرانی از توافق نزدیکی برای لغو برخی تحریم‌های آمریکا علیه ایران صحبت می‌کنند. همانطور که خبرگزاری ایرنا از قول یک منبع آگاه تصریح کرد که آلمان با حمایت بریتانیا به آمریکا پیشنهاد داده است که تحریم‌های غیر هدفمندی که تاثیر اقتصادی خود را بر مردم می‌گذارد، به صورت موقت لغو شود و واشنگتن این موضوع را طی ده روز مورد ارزیابی قرار می‌دهد.
این پیشنهاد آلمان، هموار ساختن راه مذاکره بین ایران و عربستان را نیز دربردارد، که برخی رسانه‌های ایرانی این مساله را تکذیب کرده و منکر هر گونه مذاکره بین دو طرف شده اند. اما همین انکار هم بخشی از قدرت مذاکره‌ای ایران است، به این دلیل که زمانی که در سال ۲۰۱۵ امضای توافق هسته‌ای اعلام شد، همه تحلیلگران شوکه شدند، چرا که ایران همواره نزدیک شدن به توافق را انکار می‌کرد.
در هر صورت، تلطیف فضا بین ایران و آمریکا، انعکاس مثبتی بر لبنان خواهد داشت، بویژه آنکه درگیری در منطقه، مساله پنهانی نیست و لبنان هم جزئی از آن است و ممکن است ایالات متحده، دیدگاه فرانسه در مورد اینکه تحریم‌ها تاثیر عکس بر وضع کنندگان آن دارد، بر تحریم‌های آن علیه لبنان و ایران هم تسری می‌یابد. همچنانکه بدیهی است سیاست تحریم‌ها در مورد لبنان و ایران، برای آمریکا فایده‌ای دربرنداشته و حتی باعث بحران سازی در روند تحقق منافع آمریکا در منطقه شده است.
به نظر می‌رسد که ما وارد مرحله مذاکره و صلح‌هایی در سطح پرونده‌های حساس در لبنان، منطقه و جهان شده ایم. اما آیا روز‌های آینده نوید اشاره‌های مثبتی را می‌دهد یا باید منتظر شکست میانجی گری‌ها بوده و در نهایت جهان را در لبه پرتگاه جنگ بیابیم؟
دیدگاه تان را بنویسید