فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران با مدل‌ها و روش‌های قدیمی خود پیش می‌رود و هنوز زمان آن نرسیده که تیم‌ها تغییرش در نگرش خود به آینده داشته باشند. در این بازار بازیکنان جوان هرگز مورد توجه باشگاه‌ها نیستند و کمتر تیمی برای آینده خود برنامه‌ریزی می‌کند.
بی‌توجهی باشگاه‌ها به بازیکنان جوان خود و از دست دادن این بازیکنان به راحتی هر چه تمام‌تر، اتفاقی است که از گذشته تا به حال ادامه دارد. اگر غیر از این بود، در حال حاضر بازیکنان آکادمی پرسپولیس برای این تیم بازی می‌کردند و فوتبالیست‌هایی آکادمی استقلال سر از سایر تیم‌ها در نمی‌آوردند.
نگاهی به شمار بازیکنان قرضی در پنجره نقل و انتقالات نشان دهنده این است که فقط سه، چهار بازیکن به صورت قرضی راهی تیم‌های دیگر شدند و با افزایش آمادگی و ارتقاء توانمندی‌های خود به این تیم‌ها بر می‌گردند.
به طور مثال تیمی مانند استقلال در نقل‌وانتقالات امسال چندین بازیکن جوان آکادمی خود را به علت ترافیک بسیار بالای بازیکنان در تیم اصلی، به حال خود رها کرد و این بازیکنان به سایر تیم‌ها ملحق شدند و اگر در آینده بدرخشند، هیچ حقوقی برای استقلال محفوظ نیست. سایر تیم‌ها هم به این شکل هستند. به طور مثال تیمی مانند سایپا، پیکان، فولاد خوزستان، ذوب آهن و ... که دارای مدارس فوتبال و آکادمی مناسبی هستند، در هیچ تیمی بازیکن قرضی ندارند.
این اتفاقات در حالی است که تیم‌های بزرگ جهان در صورت اعلام عدم نیازمندی مربی به یک بازیکن جوان، ابتدا این بازیکنان را به صورت قرضی منتقل می‌کنند و یا بندی در قرارداد فروش قطعی قرار می‌دهند که تا دو یا سه سال اولویت خرید از باشگاه جدید با باشگاه قبلی است.
*سبقت اروپایی‌ها در کشف استعدادها
دنیای فوتبال در دهه حاضر به سمت‌وسویی حرکت کرده است که تیم‌های بزرگ و کوچک جهان به دنبال کشف استعدادهای فوتبال از سنین کودکی هستند و در تلاشند با پیدا کردن این قبیل بازیکنان و پرورش استعدادهای آن‌ها سود هنگفتی را از طریق درخشش آن‌ها در ترکیب تیم اصلی خود یا فروش‌شان به جیب بزنند.
به همین دلیل، در مواقعی تیم به اندازه بیش از دو یا سه تیم بازیکنان جوان و آینده‌دار را تحت قرارداد خود دارد ولی به دلیل محدودیت موجود در ترکیب این تیم‌ها و آماده نبودن بازیکنان بااستعداد برای رقابت در بالاترین سطح ممکن، فوتبالیست‌های خود را با قراردادهای قرضی یا بندهای مختلف برای خرید مجدد، راهی تیم‌های جدید خود می‌کنند. حتی ممکن است بازیکن تا ۲۳ سالگی تحت قرارداد با یک تیم باشد اما تمام دوران فوتبالش را به صورت قرضی سایر تیم‌ها به میدان برود. در هنگام فروش قطعی این بازکن، همواره درصدی به عنوان سود به تیمی که از نوجوانی تا ۲۳ سالگی این بازیکنان را در اختیار داشته واریز خواهد شد.
یکی از بزرگ‌ترین تیم‌ها در این زمینه چلسی است که شمار بسیار زیادی از بازیکنان بااستعداد جهان را در اختیار دارد و به صورت قرضی به سایر تیم‌ها واگذار کرده است. مدیران چلسی ۱۸ بازیکن جوان این تیم را که امیدوار به آینده آن‌ها هستند، به تیم‌های مختلف جهان قرض داده‌اند و در آینده می‌توانند از آن‌ها در تیم خود استفاده کنند یا با قیمت بالایی بفروشند. حتی در مقطعی به چلسی لقب انبار بازیکن جوان داده بودند و رقبا مخالف روند این اتفاق به خطر سود هنگفت آبی‌پوشان لندنی بودند.
این اتفاق وقتی جالب‌تر می‌شود که بدانید آتالانتا ۴۷ بازیکن خود را به تیم‌های مختلف قرض داده است. تیم‌های اینتر (۳۰ بازیکن)، ساسولو (۳۱ بازیکن)، فیورنتینا (۲۹ بازیکن)، ناپولی (۲۴ بازیکن)، جنوا (۲۳ بازیکن ) و ... سرآمد باشگاه‌های اروپایی هستند.
حتی این پدیده به کشورهای بلوک شرق اروپا و حتی ترکیه هم رسیده است؛ تیم‌های لوکوموتیو کرواسی ۲۶ بازیکن، ستاره سرخ بلغارستان ۲۵ بازیکن و تیم‌های ترکیه‌ای مانند ترابزون اسپور ۲۱ بازیکن، آلتینوردو ۲۲ بازیکن و گنچلربیرلیگی ۱۹ بازیکن خود را به سایر تیم‌های دنیا به قرض داده‌اند اما تمام حقوق این بازیکنان متعلق به این باشگاه‌ها است.
* اتلاف وقت و هزینه توسط تیم‌های ایرانی
حال سوال این است که تیم‌های ایرانی و مدیران باشگاه‌ها با اصلی به نام فروش قرضی و حفظ استعدادهای خود مطلع هستند؟ آیا خبر دارند که در سال‌های گذشته چه هزینه‌ای برای یک بازیکن جوان صورت گرفته که به این راحتی بازیکنان آینده‌دار را به سایر تیم‌ها واگذار می‌کنند؟
البته ریشه این اتفاقات در این است که در ایران، بازیکنان عمدتا به صورت آزاد میان تیم‌ها منتقل می‌شوند و کمتر پیش می‌آید که باشگاهی برای خرید یک بازیکن، به تیم سابق بازیکن مبلغ رضایت‌نامه بدهد. در هر حال فوتبال ایران جای عجیبی است که فرسخ‌ها با فوتبال روز دنیا فاصله دارد.
دیدگاه تان را بنویسید