کرونا به ما فهماند؟!

 

 

سید محمد حسین کاظمی

 

پژوهشگر

 

نوروز امسال مصادف با ورود ویروس کرونا به کشور بود، برای ما ایرانیان که در این زمان با نوروز و اعیاد ماه های رجب و شعبان بر طبل شادانه می کوبیم، این ویروس محرومیت های مختلفی را ایجاد کرده است. تعطیلی اماکن و مراسمی که در آن ازدحام مردم ایجاد می شود، طبعا به روحیه مردم لطمه می زند، به خصوص آن که، اماکن زیارتی محلی برای مراجعه مردم از همه قشرها و طبقات بوده و امید را به مردم ارزانی می‌کند.‌

دیدیم که این ویروس کوچک چه آشوبی در کشورها ایجاد کرده است، آشوبی که در دل ها آورد و سکوتی که به‌ خاطر فاصله گذاری اجتماعی در دنیا ایجاد کرده است. اثرات این ویروس در دنیا بسیار مشهود است و تاثیری که در مردم جهان پیدا شده، کاملا قابل مشاهده است.

اکنون در این شرایط بحرانی باید به این پرسش پاسخ داد که کرونا درسی هم به ما داده است؟

کرونا انسان را از یک دنیای دیوانه ثروتمند و تلاش بیهوده مطلق نجات داد؛ دنیایی که به طور جنون آمیزی در حال سقوط بود و نمی دانست. می گویند قلب به این دلیل می تواند ۹۰ یا ۱۰۰ سال بدون وقفه کار کند که در هر ثانیه هفت دهم استراحت می کند و بقیه زمان را کار می کند. کرونا به جهان و جهانیان فرصت استراحت داد. فرد فرد مردم روی کره زمین فرصتی برای استراحت پیدا کردند. به تازگی اعلام شده است که برای نخستین بار است که جو زمین نفس می کشد، چون میزان مونوکسید و دی اکسید کربن کاهش پیدا کرده است. چون مصرف سوخت های فسیلی کمتر شده و بنزین کمتری سوزانده می شود. زمین به خاطر کرونا تصفیه شده و هوا پاک تر شده است. مردم نسبت به بهداشت آگاه تر شدند و سطح بهداشت فردی و اجتماعی افزایش پیدا کرد. مسافرت های کمتر باعث تمیز شدن جاده ها، رودخانه ها و بستر‌های طبیعی مثل کوه و جنگل شده است. ما مثل تمام دنیا مصرف گرا، تجملاتی و لوکس گرا شده بودیم و امسال دیدیم که لزومی ندارد مبل، میز و صندلی ها را عوض کنیم، یا هزینه های فراوان برای آجیل و میوه هایی که هیچ مهمانی نمی خورد، بپردازیم. برخی کسبه قیمت ها را تا یک سوم کاهش دادند، یعنی همیشه می توانستند ارزان بفروشند اما این کار را نمی کردند.

به لحاظ اجتماعی نیز شاهد هستیم که همبستگی اجتماعی ناشی از دردی مشترک در سطح ملی و جهانی افزایش پیدا کرده است. این همبستگی اجتماعی عطف به یک مساله جهانی است. انگار یک جهانی شدن اتفاق افتاده است. جهانی سازی های متداول در قالب جهانی شدن عملا با تمایزات طبقاتی، نژادی و جغرافیایی و حتی فرهنگی گره خورده است. اما هم اکنون با جهانی شدن و عام گرایی‌ مواجهیم که هیچ گونه مرز جغرافیایی، طبقاتی، نژادی، قومی و... را بر نمی تابد.

کرونا به ما فهماند که زندگی چقدر کوتاه است. کرونا به ما نشان داد که ما چقدر ضعیف هستیم و با یک ویروس نابود می‌شویم‌. کرونا اثبات کرد همه ما یکسان هستیم. همه ملت ها، دولت ها و قدرت ها در معرض انقراض هستند. به ما آموخت، که انسان با وجود همه پیشرفت ها نباید متکبر و دنیا دوست باشد. به ما هشدار داد که باید فداکار و مهربان باشیم و از با هم بودن لذت ببریم.

اسفند امسال بلایی به نام چهارشنبه سوری( به خاطر انفجار و تلفات) کم فروغ بود. سیزده بدر(به خاطر انهدام طبیعت و افزودن زباله) برگزار نشد و این قطعا از نکات مثبت ظهور کرونا به حساب می آید. شاید تاریخ، زمین را به دو قسمت قبل و بعد از کرونا تقسیم کرد. یک ضرب المثل انگلیسی می گوید: سیاه ترین لکه ابر هم حاشیه ای روشن و نقره ای دارد...