در توضیحات ثبتی این اثر آمده است: بنای مذکور نشاندهنده بخشی از تاریخ توسعه و تحول حمل نقل درون شهری و توسعه ریلی داخل شهری و نخستین راهآهن در ایران محسوب میشود و همچنین بخشی از تاریخ گذار حمل و نقل از شکل سنتی کاروان به شکل مدرن است، این بنا یکی از پنج ایستگاه ماشین دودی (ایستگاه شماره ۴) در تهران قدیم بوده و نقطه آغاز تاریخ صنعت ریلی در ایران محسوب میشود، لذا براساس معیارهای درجشده، واجد ارزش ثبت در فهرست آثار ملی شناخته میشود.
خط ریلی ماشین دودی ـ که به دلیل دودی که تولید میکرد به این نام مشهور شد ـ فاصله ۸ کیلومتری میان تهران و ری را شامل میشد و از سال ۱۲۶۱ شروع به فعالیت کرده بود. این وسیله نقلیه عمومی تا اواسط پهلوی دوم یعنی اوایل دهه ۱۳۴۰ دوام آورد؛ سپس با توجه به افزایش وسایل نقلیه، به کار خود خاتمه داد.
دیدگاه تان را بنویسید