معرفی کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم
مطالعه‌ی این کتاب را به کسانی که به مطالعه‌ی کتاب‌های خودیاری و خودشناسی علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم.
کیم سو هیون نویسنده‌ی محبوب اهل کره جنوبی در کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم با قلمی ساده و صریح توصیه‌های کاربردی و دوستانه‌ای را با شما در میان می‌گذارد و برای اینکه در زندگی رضایت بیشتری داشته باشید، یاری‌تان می‌کند. این کتاب از پرفروش‌ترین کتاب‌های کره است و از کتاب‌های متفاوت حوزه‌ی خودیاری محسوب می‌شود.
درباره‌ی کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم
کتابی که پیش رو دارید، کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم (I Decided To Live As Me) به قلم کیم سو هیون (Kim Soo-Hyun) نوشته شده است. او حاصل تجربیات شخصی خودش و مطالعاتی که در طی خودکاوی‌ها و خودشناسی‌اش داشته را در این کتاب گردآوری کرده است و انگار که مثل دوستی در مقابلمان نشسته باشد، آن‌ها را برای ما باز می‌گوید. حاصل تجربیات او به ما می‌آموزد که برای زندگی‌مان معیارهای سنجیده‌ای داشته باشیم، از هیچ پرسشی بدون جواب نگذریم، اندازه‌ی رنج‌ها را بشناسیم و نگذاریم رهگذرها زندگی‌مان را تحت تاثیر خود قرار بدهند.
کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم در شش بخش نوشته شده است و تصویرسازی‌های بامزه‌ای آن را همراهی می‌کند که لبخند بر لب شما می‌آورند. این اثر با دیگر کتاب‌های حوزه‌ی خودیاری تفاوت دارد. برای مثال نویسنده مسائلی همچون تبعیض‌های اجتماعی و بی‌اعتمادی جاری در روابط انسانی را به رسمیت می‌شناسد و از نظرش رقابت برای رسیدن به موفقیت به ما آسیب می‌زند. همچنین بر مسائلی دست می‌گذارد و توصیه‌هایی می‌کند که در دیگر کتاب‌های خودسازی به ندرت می‌خوانید. مثلا پیشنهاد می‌کند که بدیهیات را به پرسش بکشیم و برای رسیدن به موفقیت نجنگیم.
کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم در ایران با عناوین مختلفی به انتشار درآمده است. نسخه‌ی حاضر را فریماه بیابانی به فارسی برگردانده و انتشارات دانش آفرین روانه‌ی بازار کتاب ایران کرده است.
جوایز و افتخارات کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم
- بیش از یک میلیون فروش در سراسر جهان
- پرفروش‌ترین کتاب کره‌ای در ژاپن
- برنده‌ی جایزه‌ی E-puolishing در کره
کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم برای چه کسانی مناسب است؟
مطالعه‌ی این کتاب را به کسانی که به مطالعه‌ی کتاب‌های خودیاری و خودشناسی علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم.
در بخشی از کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم می‌خوانیم
بیشتر مردم، قبل از تصویب شدن قانون پنج روز کار در هفته در سال 2004 در کشور کره جنوبی، شنبه‌ها را نیز کار می‌کردند. دلیل اینکه ما اصطلاحا “تب شب چهارشنبه” داریم و آخرین روز هفته سخت‌ترین روزکارمان است، به خاطر تقلای شدید و اراده قوی ما نیست بلکه به دلیل تغییر در سیستم اجتماعی است. اراده و تلاش افراد مهم است، اما یک نفر به تنهایی نمی‌تواند چیزی را تغییر دهد.
با این حال، همه ما برای حفاظت از زندگی خود تلاش می‌کنیم. برای اینکه زندگی موفقی داشته باشیم، ساعت خوابمان را از 7 ساعت به 6 کاهش می‌دهیم تا برای داشتن رزومه‌ای بهتر، مدارج بالاتری را کسب کنیم. هنگامی که برای آینده خود می‌جنگیم، حتی شاید ساعت خوابمان کمتر نیز بشود؛ برای رسیدن به مدارج هر چه بالاتر 6 ساعت تبدیل می‌شود به 5 ساعت. اما اگر افراد، خود مسئول بدبختی‌هایشان نباشند، هر چقدر هم خود را ارتقاء دهند، فایده‌ای نخواهد داشت.
برای اینکه بتوانیم مشکلات فردی خود را حل کنیم، باید با آن‌ها به عنوان یک مشکل اجتماعی مواجه شویم و تمام تلاش خود را برای بهتر کردن جامعه به‌کار گیریم. قطعا راه حل برای همه این نیست که با ایجاد سد معبر و پرتاب یک بمب بنزینی در تجمعات، دیگران را بترسانند. همچنین راه حل، ایجاد دودستگی و تفرقه‌ای نیست که در اثنای آن تلاش افراد پایمال شود.
این کارهایی است که می‌توان انجام داد. ما نمی‌توانیم برای اقتصاد شکست‌خورده مملکتمان کاری کنیم. اما می‌توانیم به جای خرید کردن از فروشگاه‌های بزرگ مواد غذایی، از سوپرمارکت‌های کوچکتر حمایت کنیم. ما نمی‌توانیم به مشکلات قشر کارگر رسیدگی کنیم، اما می‌توانیم کسانی را که از حقوق آن‌ها دفاع می‌کنند، حمایت کنیم. ما نمی‌توانیم کنترلی بر جهت‌گیری‌های برخی رسانه‌ها داشته باشیم، اما می‌توانیم از رسانه‌های جایگزین بهره ببریم.
دیدگاه تان را بنویسید