کشف اتفاقی صابون: از شستشو با آب تا فرمول‌های کهن
صابون امروزی، با تمام افزودنی‌هایش، فرمولی ساده و تاریخی طولانی دارد. با این حال، تا مدت‌ها آب تنها ابزار شستشو بود. در تمدن‌هایی مانند رود سند و حمام‌های عمومی موهنجو دارو، مردم از بخار برای پاکیزگی استفاده می‌کردند، اما تأثیر بخار در تمیزی محدود بود.
جودیث ریدنر، مورخ دانشگاه می‌سی‌سی‌پی، معتقد است قبل از تبدیل شدن صابون به بخشی از بهداشت شخصی، بوی بد در میان مردم شایع بود. صابون‌های اولیه از ترکیب قلیا و چربی ساخته می‌شدند و عملکردشان در پاکسازی مولکول‌های کثیفی به ساختار شیمیایی ساده آن‌ها مربوط بود.اگرچه پیدا کردن نمونه‌های باستانی صابون به دلیل خاصیت حلالیت آن دشوار است، مستندات نشان می‌دهد که سومری‌ها در 2500 ق.م از آب و کربنات سدیم برای شستشو استفاده می‌کردند. همچنین، در بین‌النهرین از گیاهانی مانند نخل خرما و کاج مخروطی برای تهیه پاک‌کننده‌هایی شبیه به صابون امروزی بهره می‌بردند.
به‌گفته ریدنر، فرمول‌های صابون‌های باستانی با صابون‌های مدرن تفاوت چندانی ندارند و احتمالاً کشف آن‌ها به‌طور تصادفی رخ داده است، مثلاً هنگام شستن ظروف چرب با خاکستر و آب داغ.در مصر و بابل، ناترون و خاک رس نیز در این فرآیند نقش داشتند. اما در یونان و روم باستان، مردم به جای صابون از روغن زیتون معطر استفاده می‌کردند و با ابزاری به نام استریژیل باقی‌مانده‌های آلودگی را از پوست پاک می‌کردند.
صابون به‌عنوان وسیله‌ای برای حمام کردن تا اواخر دهه 1800 در جهان غرب رایج نبود. دسترسی به چربی ارزان و انقلاب صنعتی نقش مهمی در گسترش تولید صابون داشت و شرکت‌هایی مانند پروکتر اند گمبل از این فرمول ساده سودهای کلانی به دست آوردند.
دیدگاه تان را بنویسید