هلو، میوهای خوشمزه و پرطرفدار، در زبانهای مختلف اروپایی مانند انگلیسی، آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی، فنلاندی، روسی و پرتغالی، معنای مشابهی دارد که به «میوهی پارسی» یا «سیب پارسی» اشاره میکند. این نامگذاری به دلیل اعتقاد باستانی اروپاییان به این بود که هلو از پارس (ایران) منشا گرفته است.
ریشههای زبانی
واژهی انگلیسی "peach" از واژهی لاتین "malum persicum" به معنای «سیب پارسی» گرفته شده است. این واژه در لاتین از واژهی یونانی "Persikon malon" مشتق شده است که باز هم به معنای «سیب پارسی» است. از لاتین، این واژه وارد زبانهای اروپایی مختلف شده است: در فرانسوی به "pêche"، در ایتالیایی به "pesca"، و در آلمانی به "Pfirsich" تبدیل شده است. اگرچه هلو ابتدا در چین باستان کشت شده و از آنجا به سایر نقاط جهان گسترش یافته است، اما نام آن از باورهای باستانی مبنی بر منشأ پارسی آن نشأت میگیرد. رومیان باستان این میوه را به عنوان "malum persicum" (سیب پارسی) میشناختند و این باور تا دورانهای بعد نیز ادامه یافت. این موضوع نشاندهندهی نقش مهم تجارت و تبادل فرهنگی بین ایران و سایر مناطق جهان باستان است.
دیدگاه تان را بنویسید