سی علّت اصطکاک میان افراد در جامعه از نظر دکتر سریع القلم
- فقدان آموزشِ قبول کردن تفاوت های یکدیگر در دورانِ دبستان؛
- دلبستگی عمیق به نفر اول بودن و همه جا دیده شدن؛
- تربیت عمدتاً احساسی در خانواده؛
- ارزیابی کردنِ افراد و موضوعات بدون Fact؛
- لذتِ قابل توجه از بدگویی وغیبت کردن؛
- فقدان شکل گیری اعتماد به نفس در دورانِ دبستان؛
- داشتن انتظارات غیرواقعی از دیگران؛
- عذرخواهی نکردن؛
- نیت خوانی بدون Fact؛
- فقدان فضا و فرهنگِ انتقادی در درون خانواده ها؛
- ورود و قضاوت افراد در صدها موضوع؛
- پخش کردن حرفی که صحّت آن معلوم نیست؛
- باور کردن سریع شنیده ها؛
- ارزیابی های صفر- یک از دیگران؛
- غرور نامتوازن افراد با سطح توانایی آنها؛
- لذتِ فراوان از بی اهمیت جلوه دادن دیگران؛
- ناشی گری در جمله بندی و نحوۀ حرف زدن؛
- تقریباً تعطیلی خودانتقادی؛
- قدرنشناسی و تشکر نکردن از کارهای خوبِ دیگران؛
- نداشتنِ دفترچه ای با دو ستون مثبت و منفی از خود؛
- ضعف در برنامه ریزی های دراز مدت سازمان های آموزشی؛
- بیانِ آگاهانۀ سخنان مبهم برای گیج کردن طرفِ مقابل؛
- کنجکاوی شدید در سَردرآوردن از کارهای دیگران؛
- ناراحتی ناخودآگاه افراد از موقعیت و امکاناتِ مالی دیگران؛
- تمرین نکردن خویشتن داری در دورانِ دبستان؛
- مطرح کردن نقلِ قول های اشتباه و سخنانِ غیرضروی در تعامل با دیگران؛
- عوض کردن راحت و دائمی حرف ها و قول ها؛
- بی توجهی و بی فکری نسبت به پی آمدهای احتمالی سخنانی که بیان می شود؛
- فقدانِ فرصتِ یادگیری مدیریتِ هیجان و خشم در دورانِ دبستان؛
- متمرکز نبودن بر زندگی، کار و توانایی های خود.
منبع :
سریع القلم
دیدگاه تان را بنویسید