«ای کاش» ببینیم و ای کاش نگوییم!
یادداشتی درباره جدیدترین تاک‌شوی اینترنتی که در آپارات منتشر می‌شود
پریسا الیاسی
فیلمنامه‌نویس و منتقد هنری
تاک‌شوها یا همان برنامه‌های گفت‌وگومحور بدون اغراق از جذاب‌ترین برنامه‌های تلویزیونی در سراسر دنیا هستند؛ برنامه‌هایی که شخصیت‌های مهم، معروف و محبوب را رودرروی مجری می‌نشانند تا بی‌واسطه و بی‌پرده درباره موضوعات مختلف از مسائل حرفه‌ای گرفته تا مسائل شخصی و حاشیه‌ای حرف بزنند و به واسطه جذابیت و اهمیت مسائل مطرح شده در آن، مخاطب‌ها را مجذوب برنامه و مهمان آن کنند. از نمونه‌های خارجی آن که به وفور یافت می‌شود، می‌توان به برنامه‌های مطرحی چون «اِلن شو»، «اپرا شو» و «گراهام نورتون شو» اشاره کرد؛ برنامه‌هایی که به واسطه فرهنگ مردمان آن دیار، بی‌تعارف، بی‌پرده و بدون محدودیت و معذوریت خاصی اجرا می‌شود و بینندگان حتی بینندگان غیرهمزبان را هم میخکوب خود می‌کند.
تاک‌شو در ایران با برنامه «صندلی داغ» پا گرفت که در زمان خودش کار نو و ساختارشکنانه‌ای بود. با اقبالی که این برنامه از سمت مخاطبانش دید، انگیزه برای ساخت برنامه‌های گفت‌وگومحور بالا گرفت؛ برنامه‌های مطرحی مانند «ماه عسل» و «کوله پشتی» و «شب شیشه‌ای» که در زمان خودشان بسیار دیده شدند. بعدها برای تنوع بخشیدن به این نوع برنامه‌ها آیتم‌های نمایشی و سرگرم‌کننده دیگری هم به آن اضافه کردند.
با پررنگ‌شدن خط قرمزها و تنگ شدن دایره امن سوال و جواب‌ها در تلویزیون، سازندگان این دست برنامه‌ها ترجیح دادند به شبکه نمایش خانگی کوچ کنند. با یک جست‌وجوی ساده می‌توان به لیست تاک‌شوهای پخش شده در شبکه نمایش خانگی که البته کم هم نیستند دست پیدا کرد.
برنامه «ای کاش» یکی از جدیدترین برنامه‌های گفت‌وگومحور است که به تازگی قسمت اول آن از پلتفرم آپارات پخش شده و تماشای آن، نویدِ یک تاک‌شوی قوی و پرمحتوا را می‌دهد. خط اصلی «ای کاش» منطبق بر یک ایده مشخص است: ای کاش‌ها و حسرت‌های زندگی. یک سوال مهم و چالش‌برانگیز که از مهمانان قرار است پرسیده شود این سوال است: ای کاش بزرگ زندگی شما چیست؟ سوالی که مهمان برنامه را به فکر فرو خواهد برد و تمام زندگی که از سر گذرانده را شخم می‌زند تا برسد به آن نقطه‌ای که بگوید ای کاش این کار را می‌کردم و یا برعکس، ای کاش آن کار را نمی‌کردم. طرح این سوال مخاطب را هم به فکر فرو می‌برد و احتمالا در لایه‌های دوردست ذهنش پیِ "ای کاش"های زندگیی‌اش می‌گردد.
میزبانی این برنامه به عهده محمدرضا یزدانپرست است؛ مجری‌ای که در کارنامه کاری‌اش گفت‌وگوهای زیادی با شخصیت‌هایی از جنس‌های مختلف را داراست. یکی از نکات مهم در ساخت برنامه‌های گفت‌وگومحور که به تنهایی می‌تواند برنامه را به اوج برساند حضور یک گرداننده مجرب است. مجری باید بتواند گفت‌وگو را به مسیر درستی هدایت کند و با طرح سوال‌های مهم و چالش‌برانگیز مخاطب را تا پایان برنامه نگه دارد و محمدرضا یزدانپرست در اولین قسمت از برنامه «ای کاش» این مهم را محقق کرده است.
اولین مهمان این برنامه مسعود فروتن است که با آن لحن صدای دلنشین و مختص به خود با سیر در گذشته و مرور خاطرات ساخت برنامه‌های تلویزیونی قبل از انقلاب و مواجهه با خواننده‌‌ها و شومن‌ها و بازیگرهای آن دوران در قامت یک کارگردان تلویزیونی، بیننده را مسحور سخنان و خاطرات خود می‌کند و با ای کاش بزرگ زندگی‌اش درس مهمی می‌دهد.
در برنامه «ای کاش» خبری از آیتم‌های نمایشی، گروه‌های موسیقی و مسابقه‌‌های مختلف نیست. تمام آنچه در این برنامه شاهد آن خواهید بود صرفا دیالوگ‌هایی است که بین مجری و مهمان رد و بدل می‌شود. این برنامه حتی دکور پر زرق و برقی هم ندارد تا حواس‌ها را پرت و چشم‌ها را مبهوت خود کند؛ آنچه این برنامه را سرپا نگاه خواهد داشت، صرفا به محتوای آن برمی‌گردد و نه هیچ موضوع حاشیه‌ای دیگر.
این روزها شاید سلیقه جمعی به سمت موضوعات زرد، حاشیه‌ای و بی‌محتوا گرایش پیدا کرده باشد اما کار خوب و قوی قطعا مخاطب خود را پیدا خواهد کرد و با پیش رفتن در مسیرش حتی توانایی تغییر سلیقه جمعی را هم خواهد داشت.
«ای کاش» شنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها در آپارات پخش خواهد شد؛ برنامه‌ای که در اولین قسمتش نوید یک برنامه گفت‌وگومحور استاندارد را به مخاطبانش داده و برای راستی‌آزمایی این فرضیه می‌توان به تماشای قسمت‌های بعدی آن نشست. این هفته، دومین قسمت این تاک‌شو در ۲بخش منتشر شده و می‌شود؛ دومین قسمتی که گیتی خامنه را به عنوان مهمان دارد؛ مجری معروفی که ۴نسل با او و اجراهایش، خاطره‌ها دارند.
دیدگاه تان را بنویسید