یک ورزشکار اسپانیایی پس از ۵۰۰ روز زندگی داوطلبانه در انزوا از غاری در گرانادا در اسپانیا خارج شد.
وقتی بئاتریس فلامینی زندگی در غار را آغاز کرد روسیه به اوکراین حمله نکرده بود و جهان هنوز داشت با ویروس کرونا دست و پنجه نرم میکرد.
او وقتی وارد غار شد ۴۸ ساله بود و هنگام خروج ۵۰ ساله. بئاتریس از هیچ اتفاقی بر روی زمین خبر نداشت و این مدت را در انزوای مطلق سپری کرد.
بئاتریس برای اهداف پژوهشی داوطلب شد که در غاری در عمق ۷۰ متری زمین در انزوای کامل زندگی کند. تیمی متشکل از روانشناسان، محققان و غارشناسان بدون اینکه با بئاتریس تماسی داشته باشند، او را زیر نظر گرفته بودند.
کارشناسان از این موقعیت استفاده کردند تا تاثیر انزوای اجتماعی و سرگردانی زمانی را بر روی انسان مطالعه کنند.
فلامینی گفته است که بعد از دو ماه شمردن روزها را کنار گذاشته است و دیگر تصوری از زمان نداشته است. او حدس میزد که حدود ۱۶۰ تا ۱۷۰ روز در غار بوده باشد.
بئاتریس که هنگام خروج با جمعی از خبرنگاران مواجه شده بود به آنها گفت که یکسال و نیم است که دوش نگرفته است، اول میخواهد دوش بگیرد بعد پاسخ آنها را میدهد.
او وقتش را به ورزش کردن، نقاشی، کلاه بافتن و کتاب خواندن میگذرانده و حدود ۶۰ کتاب خوانده است.
بئاتریس یکی از سختترین موقعیتهایش را هنگام حمله گروهی از مگسها توصیف میکند. او میگوید یک سال و نیم در سکوت به سر میبرده، اما مغزش این سکوت را جبران کرده با توهمات شنیداری که خلق میکرده است. او، اما تجربهاش را یگانه و شگرف توصیف میکند.
تیم بئاتریس فلامینی میگویند او رکورد زندگی در غار را شکسته است، اما گینس هنوز تایید نکرده است که آیا رکوردی از زندگی داوطلبانه در غار پیش از این وجود داشته است یا نه.
سلام پی در ابن مدت یکسال نیم که این زن در غار بود تکلیف همسر این زن چه بودم پس همسر این خانم محترم که یکسال نیم در غار بود با کی زندگی میکرد