این واکسن کاملا شبیه به واکسن‌های کرونا فایزر و مدرنا عمل می‌کند که mRNA را در حباب‌های چربی بسیار ریز تولید می‌کنند و در نهایت با سلول‌های بدن ترکیب می‌شود. در این شرایط، سلول‌های بدن قادر خواهند بود تا آنتی‌ژن‌های ویروسی تولید کنند که سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کند.

کدهای mRNA آنتی‌ژن‌های موجود در سلول‌های سرطانی و حباب‌ها که به عنوان نانوذرات لیپیدی (LNP) شناخته می‌شوند، می‌توانند به‌طور خاص سیستم لنفاوی را هدف قرار دهند، جایی که سلول‌های ایمنی در آنجا «آموزش داده می‌شوند» و این امر پاسخ آن‌ها را بسیار موثرتر می‌کند.

آزمایش واکسن سرطان روی موش‌ها

پس از تزریق زیر پوستی واکسن‌ها به موش‌های آزمایشگاهی، محققان یک LNP را کشف کردند که در غدد لنفاوی آن‌ها انباشته شده بود. آن‌ها همچنین توضیح می‌دهند که LNPها مولکول‌های جریان خون را روی سطح خود جمع‌آوری می‌کنند و مولکول‌های انتخاب شده به گیرنده‌های خاصی در اندام هدف متصل می‌شوند.

تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهند که موش‌های مبتلا به ملانوم متاستاتیک (نوعی سرطان پوست) در این آزمایش پس از تزریق واکسن لنفاوی به خوبی موفق شدند تا با تومورهای خود مقابله کنند. علاوه بر این، هنگامی که واکسن با یک داروی دیگر که به جلوگیری از سرکوب پاسخ سیستم ایمنی توسط سلول‌های سرطانی کمک می‌کند، همراه شود، احتمال 40 درصد پاسخ کامل و بدون بازگشت را در بلندمدت فراهم می‌کند.

Qiaobing Xu، یکی از محققان این پژوهش و استاد مهندسی زیست پزشکی توضیح می‌دهد:

«کاری که ما انجام می‌دهیم، توسعه نسل بعدی واکسن‌های mRNA با استفاده از فناوری انتقال نانوذرات لیپیدی، با قابلیت هدف قرار دادن اندام‌ها و بافت‌های خاص است. هدف قرار دادن سیستم لنفاوی به ما کمک کرد تا بر بسیاری از چالش‌هایی که دیگران در ساخت واکسن سرطان به آن‌ها مواجه بوده‌اند، غلبه کنیم.»

تاکنون بیش از 20 واکسن mRNA برای سرطان آزمایش شده، اما همچنین مشاهده شده که بسیاری از این واکسن‌ها خطر التهاب و آسیب به کبد را به همراه دارند.