یه جوری ترافیک شده و همه جا قفله که میخوام بزنم رو شونه‌ی آقای اسنپی بگم مرد! من نفهمیدم درخواست تاکسی دادم، تو چرا قبول کردی خب؟!

یه کم فکر کردم، کل مسیر رو فقط آسمون رو دیدم و خدا خدا میکردم.

 

ترافیک شده و همه جا قفله. قفل‌ها، قفل. حتی توی کوچه‌ها هم قفله. اسنپ گرفتم و خدا پدر و مادر آقای راننده رو بیامرزه که کولر رو روشن کرده. من رو نشاخت.[حالا بشناسه هم توقعی نیست]. داشتم کانال ها رو می‌خوندم، خبر جمع آوری بیلبوردهای علی کریمی از سطح شهر تهران رو خوندم. متعجب شدم؛ یه فرد معتقدی که در برهه‌های مختلف زمانی ارادت خودش رو به دستگاه اهل بیت ثابت کرده، به اشتباه و در اثر ابتلائات یک مطلبی رو در مورد نذری منتشر کرده. ما باید چه کار کنیم؟ حذف کنیم این آدم رو؟ ممنوع التصویرش کنیم؟ ما چقدر پیشرفت کردیم که از ممنوع‌التصویری رؤسای جمهور رسیدیم به ممنوع التصویری مجری و فوتبالیست. عزیزان، با جمع کردن این بیلبوردها نه از دارایی علی کریمی کم‌ میشه و نه جواب آن مطلب اشتباه داده میشه. فقط کلونی از مردم بر اثر هیجاناتی که ما بهشون تزریق می‌کنیم جمع‌تر میشند. این‌همه مردم رو به سمت مقابله‌گری سوق ندیم. علی کریمی را همه‌ی ما میشناسیم. یک فوتبالیست درجه یک آسیا هست که زحمت کشیده و به یک جایی رسیده با پاهای خودش. چیزی توی دلش نیست. مطلبی رو دیده، ناراحت شده، منتشر کرده. این رو رد نمی‌کنم که چون حرف ایشون شنیده میشه نباید در مقابل مطلبی که به نادرست گفته میشه سکوت کرد. ولی چنگ هم‌ نباید انداخت روی صورت.

 

مدیریت کنیم.

 

#دل‌نوشت