دکتر «چنگ یینگ هو»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه جان هاپکینز مریلند، می‌گوید: «به‌عنوان یک متخصص نوروپاتولوژی، تعجب کردم که چرا از دست دادن حس بویایی یک علامت بسیار شایع در کووید ۱۹ است اما در سایر بیماری‌های تنفسی نه.»
هو گفت: «ما تصمیم گرفتیم مکانیک بویایی را عمیقاً بررسی کنیم تا ببینیم وقتی کروناویروس به بدن حمله می‌کند، واقعاً در سطح سلولی چه اتفاقی می‌افتد.»
برای این مطالعه، تیم او بافت پیاز بویایی ۳۷ نفر را که به دلایل مختلف فوت کردند، تجزیه و تحلیل کردند. پیاز بویایی که در پایه مغز قرار دارد، تکانه‌های عصبی را که حامل اطلاعات مربوط به بوهاست، منتقل می‌کند.
این بافت از ۲۳ نفر که بر اثر کووید ۱۹ جان باختند و یک گروه کنترل متشکل از ۱۴ نفر که در زمان مرگشان کروناویروس قابل تشخیص نداشتند، تهیه شد.
سه نفر از ۲۳ بیمار کرونایی، حس بویایی خود را از دست داده بودند؛ در چهار نفر توانایی بویایی کاهش یافته بود؛ و دو نفر حس بویایی و چشایی شأن را همزمان از دست داده بودند. هیچیک از ۱۴ بیمار گروه کنترل حس بویایی و چشایی خود را از دست ندادند.
زمانی که بافت‌های بیماران بدون کووید ۱۹ با بافت‌های افرادی که به کروناویروس آلوده شده بودند مقایسه شد، محققان متوجه شدند که گروه مبتلا به کووید دچار آسیب عروقی شدیدتری شده بودند و آکسون های بسیار کمتری [سلول‌های مغزی از رشته‌های عصبی که برای انتقال سیگنال‌ها استفاده می‌شوند] در پیاز بویایی داشتند.
هو گفت: «یافته‌های جدید نشان می‌دهد که عفونت کووید ۱۹ غشاهای پوشاننده بینی منجر به التهاب می‌شود که به نوبه خود به نورون‌ها آسیب می‌رساند، تعداد آکسون‌های موجود برای سیگنال‌دهی به مغز را کاهش می‌دهد و پیاز بویایی را ناکارآمد می‌کند.»
به گفته محققان، گام بعدی آنالیز بافت‌های بیمارانی است که بر اثر سویه های دلتا و اومیکرون جان خود را از دست داده‌اند.
دیدگاه تان را بنویسید