عجیب ترین آداب و رسوم اروپا

_قاشق خودشان را سر میز غذا می آوردند

در دوران حکومت تودورها در انگلیس، مرسوم بود هر کس کارد و قاشق خودش را سر میز غذا آورد، به استثنای خانه های ثروتمندان که در آن ها همه چیز مهیا بود.

_در عکس ها لبخند نمی زدند

 به گفته ی مورخان، یکی از دلایل این امر دندان های افراد بود. دندان های اغلب افراد وضعیت چندان خوبی نداشت یا حتی اصلاً دندانی نداشتند به همین دلیل بود که آدم ها علاقه ای به نشان دادن دندان های خود نداشتند.

بر اساس یک نظریه ی دیگر، علت این امر آداب معاشرت بوده است. در آن زمان خنده ی پهن را دیوانگی یا امری ناپسند می دانستند به همین دلیل آدم ها سعی می کردند لبخند نزنند.

_دست های خود را با رومیزی تمیز می کردند

 در دوران قرون وسطی، استفاده از رومیزی رفته رفته رواج یافت. در ابتدا از آن به صورت تزئینی در دورهمی های طبقات بالاتر جامعه استفاده می شد. با این حال، رومیزی ها به تدریج کاربردی تر شدند. از آن ها به عنوان یک دستمال سفره ی بزرگ برای همه ی افرادی که دور میز حضور داشتند، استفاده می شد.

_طبقات بالاتر جامعه می توانستند دراز کشیده غذا بخورند

آن ها با این کار، قدرت و سبک زندگی مجلل خود را به رخ می کشیدند.

_مدل مو بر اساس رنگ مو انتخاب می شد

بر اساس این کتاب ها، موی روشن

 بیشترین زیبایی را در حالت فر دارد.

 حلقه های موی تیره هرگز نباید در حجم زیاد روی شانه ها قرار گیرند.

 از سویی دیگر، باز گذاشتن موها از نظر عده ی قلیلی شیک بود چون آن را به جای سادگی، نشانه ی غرور و خودبینی می دانستند.

_دست باید داخل لباس قرار می گرفت

در قرن ششم پیش از میلاد، یونانی ها بیرون بودن دست ها از لباس هنگام صحبت کردن را دور از ادب می دانستند. حتی در مجسمه های آن زمان، یک دست همیشه زیر ردا قرار داشت.

_بغل کردن و بوسیدن کودک خود ممنوع بود

تا اواسط قرن بیستم، در کتاب های فرزندپروری توصیه می شد بزرگتر ها به گریه ی بچه ها اعتنا نکنند. به گفته ی نویسندگان این کتاب ها، بچه ها باید یاد می گرفتند که چنین رفتاری نتیجه ای جر بی اعتنایی پدر و مادرشان به آن ها ندارد. لوس کردن بچه ها امری ناپسند محسوب می شد و بغل کردن و بوسیدن بچه های خود پذیرفته نبود.

_پوشیدن دستکش در خیابان کار ناپسندی بود

_نامزدها یک دقیقه هم نمی توانستند باهم تنها باشند

اگرزن و هم پدرش با خواستگاری مرد موافق بودند، همسران آینده باید اصول نجابت را رعایت می کردند.

 زن و مرد هرگز نباید باهم به تنهایی بیرون می رفتند و نمی توانستند با هم درگوشی صحبت کنند تا باعث خنده و حرف و حدیث مردم نشوند

 _زن ها فقط یک ساعت در هفته می توانستند بدون کرست باشند

در اواخر قرن نوزدهم، در بسیاری از کشورها این باور وجود داشت که بدن زن به یک تکیه گاه اضافه نیاز دارد. بر همین اساس، پشت زنان چه در حالت نشسته و چه در حالت ایستاده می بایست صاف می بود. اعتقاد بر این بود که بدون کرست، اندام های داخلی بدن زنان تحمل وزن بدن شان را ندارند.

روزیاتو_مترجم:گلریز برهمند