نویسنده : حمیدرضا سروری
معمولاً از سالهای 1837و 1857م. به عنوان سالهایی یاد میشود که زبان انگلیسی جایگزین زبان پارسی در شبه قارۀ هند شد. پس از سال 1857م. و نخستین مبارزۀ هندیها علیه استعمار بریتانیا، زبان انگلیسی جایگزین زبان پارسی شد. سالها طول کشید که این جایگزینی جا بیفتد و تا سالها پس از آن، زبان پارسی هنوز مورد استفاده قرار میگرفت و هرچند کمرنگتر شده بود ولی هنوز به کار میرفت. نمونۀ این موضوع نیز کتیبهای است از سال1937م. که به هنگام دورۀ فرمانروایی میرعثمان علیخان(1948-1911م). در ورودی مجموعۀ شکوهمند و ثبت جهانی غارهای آجانتا(Ajanta Caves) جای گرفته است. میرعثمان علیخان آخرین فرمانروای دودمان آصفجاهی(نظام حیدرآباد)،(1948-1734). بود که بر ناحیۀ گستردهای در دکن فرمانروایی میکردند. این دودمان پس از استقلال هند از بریتانیا فروپاشید. جایگاه زبان پارسی بین این دودمان را میتوان از این کتیبۀ متأخر فهمید. سنگنبشتۀ پارسی به وسیلۀ عالیجناب نواب سرحیدر نواز جنگ بهادر صدراعظم دودمان آصفجاهی، نوشته و نصب شده است.
هوالنور
در سنه1356هجری مطابق1936عیسوی عالیجناب نواب سرحیدر نواز جنگ بهادر پی- سی- دی سی ال(آکسن) صدراعظم دولت آصفیه این درخت را برای آسایش خلق بیادگار تنویر مهاتما گوتم بوده(بودا) بنشاند.
قطعه تاریخ
بزیر سایۀ آن آرمید خلق خدا - درخت علم که حیدر نواز جنگ بکاشت
وزیر آصف هفتم یگانه دوران - که در کیاست و دین پروری نظیر نداشت
مخبری که بتأئید عقل خیراندیش - پی رفاه خلایق دقیقه نگزاشت
مدبری که برای رزین و عزم درست - لوای نظم و نسق را بلندتر افراشت
نشاند نخل که زیرش مهاتما گوتم - بدید نور حقیقت تجلیش پنداشت
روان روشن بدها(بودا) به خامه محوی - درخت جلوه حق 1356- سال این عمل بنگاشت
مسلم است حیات ابد پی آن کس - که کرد کار نیکوئی و نام نیک گزاشت.
زیر این کتیبه هم به زبان انگلیسی خلاصهای از اقدام نواز جنگ بهادر نبشته شده است.
در هندوستان قبل از استعمار بریتانیا دوسلسله از خاندان ترکها که هفتصد سال حکومت به تمام شبه قاره هند کردند ترکهای تیموریان یا گورکانیان بودند و بعد از آنها ترکهای بابری بودند که حکومت میکردند شاید آن که شما می فرمایید تحت فرمانروایی ترکها یک حکومت محلی وزیر نظر دولتهایی ترکها بوده است
کسی از ژنتیک اونا صحبت نکرد صحبت سراینه که زبان رسمی و اداری هند هم مانند عثمانی فارسی بوده
سایتتون عالیه