اثرات بو بر انتخاب همسر
مجموعه سازگاری بافتی اصلی (MHC) گروهی از ژنهای دخیل در تشخیص ایمنی خودی یعنی سلولهای یک ارگانیسم و غیر خودی یعنی سلولهای برونزا متعلق به ارگانیسمهای مهاجم که معمولاً نشاندهنده بیماریهای عفونی میباشند در گونههای حیوانی هستند. یامازاکی و همکارانش (۱۹۷۶) برای اولین بار نشان دادند که موشها نه فقط ویژگیهای MHC را از طریق بوی بدن نشان میدهند، بلکه این اطلاعات میتواند برای شناسایی افراد مورد استفاده قرار گیرد.
یافتههای مشابهی برای تعدادی از گونههای غیرانسانی دیگر گزارش شده است. از آنجا که ویژگیهای MHC قابلیت وراثت دارند، نشانههایی از شباهت ژنتیکی یا وابستگی با افراد دیگر را ارائه میکنند (پن و پاتس، ۱۹۹۸). چنین اطلاعاتی نه فقط به جلوگیری از همخونی کمک میکند بلکه از طریق جفتگیری به افزایش صلاحیت ایمنی فرزندان یاری میرساند. فرزندانی که حاصل از والدینی با MHC غیرمشابه هستند، دارای سیستم ایمنی متنوعتری خواهند بود که دفاع بهتری را در برابر انواع بیشتری از بیماریها ارائه میدهند (پن و پاتس، ۱۹۹۹).
ویژگیهای MHC انسان به عنوان آنتیژن گلبول سفید انسانی (HLA) شناخته میشوند که تنوع آللی بسیاری در ژنوم دارند (هایجمنز و همکاران، ۲۰۲۰). درجهٔ عدم تشابه HLA بین دو فرد میتواند تأثیر قابل توجهی بر موفقیت باروری آنها داشته باشد. زوجهایی که درجهٔ بالایی از تشابه HLA دارند احتمالِ بچهدار شدن آنها کمتر است و مستعد سقط جنین خود به خودی بیشتری هستند (اوبر و همکاران، ۱۹۹۸).
انسانها اطلاعات مربوط به ویژگیهای HLA خود را از طریق بوی بدن بیان میکنند (پن و پاتس، ۱۹۹۸). ویدکیند و همکارانش (۱۹۹۵) برای اولین بار نشان دادند که انسانها میتوانند ویژگیهای HLA فرد دیگری را از طریق بوی بدن تشخیص دهند. زنان به بوی مردانی که درجۀ بیشتری از عدم تشابه HLA دارند، امتیاز لذتبخش بودن بالاتری میدهند. به دنبال مطالعه اولیه ویدکیند و همکارانش تعداد دیگری از پژوهشگران ترجیحات بوی بدن افراد غیرمشابه با HLA را در میان جمعیتهای اروپا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی مستند کردهاند و مشخص شده است که عدم شباهت HLA بر انتخاب همسر تأثیر میگذارد.
دیدگاه تان را بنویسید