«یوکیو شیگه»، افسر پلیسی در آستانه بازنشستگی در ژاپن بود اما یک اتفاق زندگی او و حداقل ۵٠٠ نفر دیگه را تغییر داد.
دوست نزدیک او خودکشی کرد و شیگه آنقدر متاثر شد که تصمیم گرفت به آدم‌هایی که قصد خودکشی دارند، کمک کند.
او ۲٠٠۳ بازنشسته شد، اما ماموریت واقعی اش تازه شروع شده بود. صخره توجینبو در استان فوکوییِ ژاپن یکی از مکان‌های اصلی برای خودکشی است. به ویژه آن سال‌ها، سالانه حدود ۳٠ نفر از این صخره به ارتفاع ۲۱ متر به اقیانوس می‌پریدند. هم جای خلوتی بود و هم مرگ حتمی بود.
آقای شیگه در آخرین سال کاری به توجینبو رفته بود و چند جسد آنجا دیده بود.
شیگه بعد از بازنشستگی تصمیم گرفت روزانه اطراف این صخره گشت‌زنی کند و اگر فردی تصمیم به خودکشی داشت، نجاتش بدهد.
یک موضوع مهم این بود که می‌دانست تحریک احساسات فرد اوضاع را بدتر می‌کند مثلا نباید بگوید به بچه‌ات یا والدینت فکر کن. بلکه باید بفهمد دقیقا مشکل چیست و آن را حل کند.
مثلا اگر فرد بدهی داشت به او قول می‌داد کمکش کند و واقعا هم بعدش تلاش می‌کرد مشکل مالی فرد حل بشود.
او گفت آمار افرادی که برای خودکشی به توجینبو می‌آمدند نسبت مستقیمی به آمار بیکاری و وضع اقتصادی کشور داشت.
مثلا سال ۲٠٠۸ که همزمان با بحران مالیِ جهانی بود، آمار به شدت بالا رفت.
او در سال ۲٠٠۴ جنبشی به نام «کمی صبر کن» راه انداخت.
کم کم داوطلبان بیشتری به او پیوستند.
این جنبش ۶ واحد آپارتمانی تهیه کرد که افراد بیکار شده که قصد خودکشی داشتند، آنجا اسکان داده شوند تا مشکل‌شان حل شده و کار پیدا کنند.
تا پایان ۲٠۱۷، شیگه جان ۵۸۶ نفر را نجات داد.
یک حاشیه جالب!
سال ۲٠۱۶ تعدادِ افرادی که برای اقدام به خودکشی به این صخره رفتند از همیشه کمتر شد. اما دلیلش چه بود؟ بازی «پوکمن گو»!
یادتان هست؟ همان که مردم با گوشی راه می افتادند دنبال پوکمون‌ها!
پوکمون نزدیک اون صخره زیاد بود برای همین هم «دیگه» پر رفت‌وآمد و شلوغ شده بود.
بعد از دنیاگیری کرونا تقریبا همه جای دنیا آمار خودکشی افزایش پیدا کرد. نکته‌ای که کمتر به آن توجه میشود این است که هرچند آمار اقدام به خودکشی میان زنان بیشتر است، اما آمار قربانیانِ مرد بالاتر است. گفته میشود کم‌توجهی به بحث سلامت روانِ آقایان و افزایش فشار اجتماعی بر آنان دلیل این موضوع است.
مشابه به ماجرای شیگه ژاپن در کشورهای دیگر هم اتفاق افتاده، مثلا پل گولدن گیت آمریکا.
بسیاری از اوقات این جنبش‌ها واقعاتاثیرگزار بوده اند.
شاید عجیب باشد اما آمار نشان می دهد اگر فردی به پل/مترو و... برای خودکشی برود و موفق نشود خودکشی کند (مثلا ببیند پل نرده‌کشی شده) به احتمال زیاد کلا از این کار منصرف میشود!
اسم جنبشِ شیگه هم به همین دلیل «کمی صبر کن» است.
ممکن است این تصمیم به خودکشی، آنی بوده و اگر شخصی آنجا حضور داشته باشد یا موانعی برای سخت‌تر شدنِ کار در میان باشد، کلا فرد منصرف شده و دیگر هرگز دست به خودکشی نزند.
دیدگاه تان را بنویسید