ضرر ۳۰۰۰ میلیارد تومانی بیابان‌زایی به اقتصاد ایران در ۱ سال

مدیر کل امور بیابان سازمان جنگل ها گفت: افت آب‌های زیرزمینی در سال‌های اخیر یکی از مهمترین عوامل بیابان‌زایی افراطی و شتابان در کشور ما بوده است.

وحید جعفریان مدیر کل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها با اشاره به اینکه 13.5 میلیون هکتار کانون فرسایش بادی در کشور وجود دارد، از خسارت سه هزار میلیاردی این پدیده به اقتصاد ایران بر اساس صورت‌های مالی سال 97 خبر داد.

وی گفت: اگر با فشار بهره‌برداری زمینه تخریب عرصه‌های طبیعی را فراهم کنیم، گاهی با هزینه‌های گزاف هم نمی‌توانیم چیزی که از دست داده‌ایم را مجددا به دست بیاوریم.

مدیر کل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها عنوان کرد: مفهوم بیابان‌زایی اغلب با بیابان اشتباه گرفته می‌شود. نکته اصلی این است که بیابان یک اکوسیستم طبیعی است که در طی تاریخ زمین شناسی یک تعادلی را ایجاد کرده است ولی بیابان‌زایی یک بازخورد ناشی از سوء مدیریت عوامل انسانی است که منجر به تخریب سرزمین شده است و سرزمین چهره‌ای شبیه بیابان یافته است.

وی افزود: آمار تخریب سرزمین و بیابان‌زایی در کشور ما آمار قابل توجهی است. توسعه عرصه‌های بیابانی در پایین دست، حاصل سوء مدیریت وسوء تدبیر در حوضه‌های آبریز هستند. اگر از منابع به درستی استفاده نشود، حاصل آن گستره شوره‌زارها، ماسه زارها و افزایش خسارات است.

**در برنامه هفتم به مدیریت آب و خاک توجه شود

جعفریان گفت: افت آب‌های زیرزمینی در سال‌های اخیر یکی از مهمترین عوامل بیابان‌زایی افراطی و شتابان در کشور ما بوده است. تدبیر و مدیریت شایسته آب و خاک باید به درستی در سیاستگذاری ملی کشور ما دیده شود. در تدوین برنامه هفتم و بودجه 1401، باید به این مسئله توجه شود.

وی تاکید کرد: هر سرمایه‌گذاری در مناطق بیابانی بدون توجه به الگوها ورویکردهای مقابله با بیابان‌زایی، سرمایه‌گذاری ناپداری است و عملا با مخاطرات متعددی روبرو است.

مدیر کل دفتر امور بیابان سازمان جنگل‌ها بیان کرد: در سال 1400، سیاست اصلی سازمان جنگل‌ها در تبیین برنامه‌های راهبردی، تعریف الگوی مشارکتی در عرصه‌های بیابانی است.

وی ادامه داد: تلاش می‌کنیم از طریق تنوع بخشی به منابع اعتباری این حوزه و ایجاد مشوق‌ها، حمایت‌ها و بسترسازی بیشتر برای جلب سرمایه‌گذار از سایر بخش‌ها و یا از طریق جوامع بومی که در این عرصه‌ها زندگی می‌کنند و می‌توانند یکی از بهترین محافظین و نگهبانان مقابله با بیابانزایی باشند، برنامه‌های مشارکتی را توسعه دهیم.

وی در تشریح پروژه‌های مشارکتی بخش بیابان عنوان کرد: اقداماتی مثل بومگردی، پرنده نگری، گردشگری در شب‌های مناطق کویر، ژئوتوریسم و دیدن رخساره‌های منحصر به فرد این مناطق و آشنایی با فرهنگ غنی اهالی این عرصه می‌تواند از جاذبه‌های سرمایه‌گذاری در حوزه بیابان باشد.