آنها توانستند جمجمه و دندان‌های این کودک «هومو نالِدی» را که گونه‌ای منقرض‌شده از سردهٔ انسان‌تباران است، پیدا کنند. دانشمندان تاریخ درگذشت او را حدود ۲۵۰ هزار سال پیش تخمین می‌زنند یعنی زمانی که بین ۴ تا ۶ سال داشته است.
انسان نالدی را می‌توان حد فاصل یا «پل» بین انسان نماهای پیشرفته‌تر و نخستین‌های دو پا محسوب کرد.
بقایای این کودک در قسمتی دورافتاده از غار پیدا شد که نشان می‌دهد جسد عمداً در آنجا قرار داده شده است، جایی که می‌تواند نوعی قبر باشد.
پروفسور لی برگر، دیرینه آنتروپولوژیست دانشگاه ویتواترزاند با اشاره به اینکه آنچه کشف شده، بقایای «یک گونه کوچک غیرانسانی مغزدار» است و اینکه هومو نالدی‌ها انسان نبودند و «نباید آنچه کشف شده را با کودک انسان اشتباه گرفت» می‌گوید: «اگر این جمجمه از مکان دیگری به آن نقطه منتقل شده باشد، نشان دهنده سطح قابل توجهی از چگونگی تعامل آنها با موضوع مرگ است.»
هومو نالدی‌ها اولین بار در سال ۲۰۱۵ میلادی در «غار ستاره در حال طلوع» کشف شدند. این غار در سایت میرات جهانی «گهواره نوع بشر» در ۵۰ کیلومتری شمال‌غرب ژوهانسبورگ قرار دارد.
نالدی (Naledi) در زبان سوتو به معنی ستاره است و قدمت انسان نالدی به اواسط دوران زمین شناسی «پلیستوسن» یعنی ۳۳۵ هزار تا ۲۳۶ هزار سال پیش برمی‌گردد.
اولین مجموعه از بقایای هومو نالدی‌ها که در سال ۲۰۱۵ میلادی کشف شد شامل ۱۵۵۰ نمونه از دست‌کم ۱۵ انسان بود.
پروفسور لی برگر درباره کشف اخیر می‌گوید: «این جمجمه کوچک به تنهایی در آنجا گذاشته شده بود. نه فک پایین وجود داشت و نه دیگر قسمتهای بدن که خود این موضوع، یک راز بزرگ است و من پاسخی برای آن ندارم. همچنین پاسخی به این سوال ندارم که چگونه جمجمه کودک به آن فرورفتگی عمیق و تاریک راه پیدا کرده است.»
دیدگاه تان را بنویسید