این آنتی بادی در مدلهای حیوانی مورد آزمایش قرار گرفته است.
محققان بر این باورند این آنتیبادی در درمان پاندمی کنونی و پاندمی های آینده قابل استفاده است و میتواند در صورت انتقال هریک از گونههای ویروس کرونا از میزبان حیوانی خود به انسان مفید باشد.
در انجام این مطالعه محققات خون یک بیمار مبتلا به ویروس SARS-CoV-۱ در سال ۲۰۰۰ میلادی و یک بیمار کنونی مبتلا به کووید ۱۹ را بررسی کرده و آنتی بادیهای آن را جدا کردند.
در این مطالعه بیش از ۱۷۰۰ آنتیبادی شناسایی شد. این آنتی بادیها توسط سیستم ایمنی تولید میشوند که به مکانهای خاص روی ویروسهای مشخصی متصل شوند تا پاتوژن را در مقابل سلولهای آلوده مهار کنند.
هنگامی که ویروسها جهش مییابند، خیلی از مکانهای اتصال تغییر میکنند یا حذف میشوند و به این ترتیب آنتیبادیها بیاثر میشوند.
ولی برخی از مکان ها در ویروس حتی با وجود جهش بدون تغییر باقی میمانند و محققان نیز همین نقاط را مورد هدف قرار دادهاند.
محققان در این مطالعه آنتی بادی هایی را جدا کردند که روی این نقاط تمرکز دارند؛ زیرا خاصیت درمانی آنان بسیار بیشتر است.
از ۱۷۰۰ آنتی بادی جدا شده از این دو فرد، حدود ۵۰ آنتی بادی چنین خاصیتی را داشتند و به SARS-CoV-۱ و SARS-CoV-۲ (عامل بیماری کووید ۱۹) متصل میشدند.
در ادامه یکی از این آنتیبادی ها بیشتر از بقیه قابلیت اتصال و پتانسیل درمانی کرونا را داشت. در این مطالعه آمده این آنتی بادی در نقطهای به ویروس کرونا متصل میشود که حتی در صورت جهشهای مختلف ویروس هم تغییر نمیکند؛ بنابراین میتواند طیف وسیعی از گونههای ویروس کرونا را خنثی کند.
در آزمایشهای حیوانی مشخص شد این آنتی بادی در برابر گونه دلتای ویروس کرونا نیز بسیار مقاوم است.
این یافته میتواند منجر به توسعه درمان های موثری برای کرونا و پاندمیهای آتی باشد.
نتایج این مطالعه در نشریه Science Translational Medicine منتشر شده است.
دیدگاه تان را بنویسید