اگر طالبان مرا بگیرند، حتما خواهند کُشت...

به گزارش فرارو، با این همه، اینطور به نظر می‌رسد که در شرایط کنونی، هیچکدام از مقام‌های آلمانی در مورد جانِ عبدالرئوف نظری و همچنین حدودا ۱۰۰ نفرِ دیگری که با نیرو‌های آلمانی در مزار شریف همکاری تنگاتنگی داشته اند و اکنون با پیشروی‌های طالبان، به هدفی جدی برای این گروهِ افراط گرا تبدیل شده اند، توجهی ندارند. عبدالرئوف نظری می‌گوید: "من تاکنون ۱۰ الی ۱۵ بار به پایگاه نیرو‌های آلمانی رفته ام، اما تاکنون هیچ نتیجه‌ای نگرفته ام. آلمانی‌ها به من می‌گویند که هیچ کاری نمی‌توانند برای من و خانواده ام انجام دهند". نظری می‌گوید که آلمانی‌ها به من می‌گویند که تو برای یک پیمانکار آلمانی کار کرده‌ای و باید به او مراجعه کنی. با این حال وقتی به پیمانکار مراجعه کردم، وی نیز به من گفت که باید به پایگاه نیرو‌های آلمانی بروم.

نیرو‌های آلمانی در روز‌های اخیر بر شدت و سرعتِ عقب نشینی خود از افغانستان و به طور خاص شهر مزار‌شریف افزوده اند. طالبان به سرعت در حال نزدیک شدن به این شهر است. در اواسط روز ۲۱ ژوئن سال جاری میلادی، نیرو‌های طالبان توانسته بودند بدون هرگونه درگیری خاصی، نیرو‌های پلیس افغانستان را به مرکز شهر مزار شریف عقب برانند. در این راستا، نگرانی هایِ کلی تری نیز در مورد افغانستان وجود دارند و برخی نگرانند که مبادا مطابق با پیش بینی دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا، نظام سیاسی افغانستان پس از خروج نیرو‌های خارجی از این کشور، ضرف شش ماه سقوط کند.

نیرو‌های آلمانی در مزار شریف در روز‌های اخیر به سرعت از این شهر عقب نشیی کرده و به خاک آلمان بازگشته‌اند. آن‌ها تعدا زیادی پهپاد، هلی کوپتر، مهمات نظامی، و حتی ۲۷ تُن سنگ‌های یادبودِ سربازان آلمانی کشته شده در افغانستان را نیز به آلمان منتقل کرده اند. آلمانی‌ها حتی ۲۲۵۰۰ لیتر آبِ جو را نیز که در پایگاه‌های نظامیشان بوده است را به دلیل اینکه سربازان و نیرو‌های آن‌ها وقت نمی‌کنند تا آن‌ها را بنوشند، به خاک آلمان منتقل کرده اند. با این حال، آن دسته از اتباع افغان که برای بهتر انجام شدنِ ماموریتشان با آن‌ها همکاری داشته‌اند را به حال خود رها کرده اند و عملا آن‌ها را به اهدافی راحت برای گروه طالبان تبدیل کرده اند.

اتباع افغان و اجبار جهت پیروی از قرارداد جدید

از سال ۲۰۰۹، "عبدالرئوف نظری" در بخش آشپزخانه کمپ نیرو‌های آلمانی در مزار شریف کار می‌کرده است. برادر وی نیز (از سال ۲۰۱۰) مسوول یک تیمِ ۳۰ نفره بوده که در بخش آشپزخانه کمپ نیرو‌های آلمانی کار می‌کردند. حدودا هشت ماه طول کشیده تا نظری و برادرش، بررسی‌های بهداشتی و امنیتی را پشت سر بگذارند و قرارداد کاری خود را دریافت کنند. آن‌ها همچنین کارت‌هایی را دریافت کرده اند که بدون هرگونه همراهی نیرو‌های آلمانی مجاز هستند تا در پایگاه نظامی آلمان تردد کنند.

نظری می‌گوید که آن‌ها در سال‌های اخیر، با پیمانکاران مختلفی کار کرده اند. ابتدا با یک پیمانکار آمریکایی، سپس با یک پیمانکار آلمانی و از سال ۲۰۱۲، با یک پیمانکار ایتالیایی، با این همه او می‌گوید که از سال ۲۰۲۰، تمامی افغان‌های فعال در کمپ نیرو‌هایی آلمانی مجبور بودند تا با یک پیمانکار جدید به نام "اکولوگ" که مقر کاری آن در دوبی است، قرارداد امضا کنند. اگر هم کسی به این مساله تن نمی‌داد، فورا اخراج می‌شد.

حضور شماری از کارگران افغان در نزدیکی پایگاه نیرو‌های آلمانی در مزار شریف افغانستان و اعتراض آن‌ها به مقام‌های آلمانی

اینکه کارگران بخشِ آشپزخانه کمپ نیرو‌های آلمانی در مزار شریف مجبور شدند تا با اکولوگ قرار داد امضا کنند، عجیب بود، زیرا اساسا این شرکت پیشتر نیز بار‌ها به دلیل کیفیت پایین کارش و رسوایی‌هایی که در همکاری با نیرو‌های آلمانی به بار آورده بود، محل انتقاد بود. درست به همین دلیل است که بسیاری بر این باورند که قرارداد‌های جدید با افغان‌ها از سوی شرکت اکولوگ، صرفا برای خلاص شدن از شر آن‌ها بوده است. در قرارداد اکولوگ با افغان‌ها قید شده که استخدام آن‌ها برای دوره زمانی مشخص است. تاریخ پایان نیز ۳۰ آپریل سال ۲۰۲۱ قید شده است. این قرارداد همچنین حقوق افغان‌ها را از ۴۰۰ دلار به ۳۵۰ دلار کاهش داده است (به طور خاص در مورد عبدالرئوف نظری این مساله اتفاق افتاده است).

نظری می‌گوید که قبل از آغاز کریسمس، نیرو‌های آلمانی، کارگران بخش آشپزخانه را به بهانه شیوع کرونا به خانه هایشان فرستادند. به آن‌ها گفته شده که ظرف ۱۴ روز به محل کار خود بازگردند. با این حال بعد‌ها به آن‌ها خبر می‌رسد که آن‌ها به طور کامل از گردونه کاری حذف شده اند. از آن زمان تاکنون، آن‌ها مدام پیگیر حقوق معوقه خود بوده اند و سعی کرده اند حق و حقوق خود را کامل دریافت کنند. از همه بدتر اینکه از آن زمان تاکنون آن‌ها مجدانه در تلاش بوده اند تا نیرو‌های آلمانی، آن‌ها را به حال خود رها نکنند و به طالبان نسپرند. البته که تلاش‌های آن‌ها تاکنون با شکست کامل مواجه شده است.

عبدالرئوف نظری، کارگر افغان که در استخدام نیرو‌های آلمانی بوده و اکنون با هیچ حمایتی از جانب آن‌ها رو به رو نیست.

برادر عبدالرئوف نظری در حدودا پنج ماه قبل، مجبور شد تا از یکی از پاسگاه‌های طالبان بگذرد و همسرِ شدیدا بیمار خود را به کابل برساند. وی می‌گوید که: "وقتی به پاسگاه رسیدیم ناگهان آن‌ها (طالبان) راه را بستند و به راننده‌ای که در جلوی ما قرار داشت شلیک کردند. آن‌ها همسر من را که بیمار بود، دیدند و گذاشتند که عبور کنیم. ما خیلی خوش شانس بودیم. با این حال باید این سوال را پرسید که تا چه زمان این وضع ادامه خواهد داشت و ما همچنان شانس خواهیم آورد؟ "

همه ما را، صدای ما و چهره‌های ما را می‌شناسند

"مروه سهرابی" نیز که از سال ۲۰۱۶ میلادی، با آلمان و شبکه‌های خبری آن به عنوان خبرنگار و تحلیلگر همکاری می‌کند، از جمله افرادی است که می‌گوید در ابتدایِ همکاری با آلمانی ها، جنگ و جدل‌های زیادی با خانواده خود داشته است، با این حال اکنون و پس از چندین سال همکاری، تاکنون با درخواست وی جهت دریافت ویزای آلمان و خروج از افغانستان موافقت نشده است. وی می‌گوید: "اگر طالبان قدرت را در دست بگیرند، همه ما محکوم به مرگ خواهیم شد. خارجی‌ها سال هاست که طالبان را به مسائلی نظیر ظلم در حق زنان و عدم مسوولیت پذیری در این رابطه محکوم می‌کنند، با این حال، اکنون خود دارند کاری را می‌کنند که سال‌ها از آن انتقاد می‌کرده اند و آن را به طالبان نسبت می‌داده اند".

مروه سهرابی، روزنامه نگار افغان می‌گوید: «اگر طالبان بر افغانستان مسلط شوند، ما محکوم به مرگ و مجازات از سوی آن‌ها خواهیم بود».

در اواسط ماه ژوئن سال جاری میلادی، شماری از کارگران نظافتی، آشپزها، نقاشان و آن‌هایی که در بخش شستشوی لباس‌ها در کمپ نیرو‌های آلمانی کار می‌کردند، در برابر کمپ مذکور تجمع کردند تا بلکه نجات یابند و بتوانند آلمانی‌ها را به حمایت از خود مجاب کنند. "نوید" یکی از کارگران افغان که به عنوان برقکار با آلمانی‌ها همکاری داشته نیز در تجمع مذکور حضور داشته است. وی هنوز آثار جراحات ناشی از بمبگذاری طالبان را که در یک تجمعِ کارگران و سربازان افغان در نزدیکی "کابل بانکِ" افغانستان روی داده بر تن خود دارد. آن‌ها صرفا در این تجمع امید داشتند تا شاید بتوانند حق و حقوق مادی خود را دریافت کنند.

هر روز افراد و تجهیزات بیشتری از پایگاه نیرو‌های آلمانی در افغانستان، خارج شده و رهسپار آلمان می‌گردند. تلفن‌های پایگاه مذکور دیگر جوابگوی اتباع افغان که با آلمانی‌ها کار می‌کردند نیست و از دسترس خارج شده‌اند. درست در زمانی که نیرو‌های آلمانی در حال خروج از افغانستان هستند، آن دسته از اتباع افغان که با آن‌ها همکاری داشته اند و الان در برابر تهاجم طالبان بی دفاع هستند و از هیچ حمایتی از جانب آلمانی‌ها برخوردار نیستند، شاهدِ پرواز هواپیما‌ها و تخلیه پایگاه‌های نظامی آلمان هستند. امری که در نوع خود یک فاجعه تمام‌عیار است».

تصویری از خروج نیرو‌ها و تجهیزات آلمانی از پایگاهشان در مزار شریف افغانستان و بی توجهی به وضعیت آن دسته از افغان‌ها که با آن‌ها همکاری داشته اند و اکنون در برابر طالبان رها شده اند.

آن دسته از اتباع افغان که برای نیرو‌های آلمانی کار می‌کردند، اکنون نگران هستند که با عقب نشنینی نیرو‌های آلمانی از افغانستان و پیشروی‌های طالبان، پنجره فرصت برای آن‌ها جهت ترک افغانستان، بسته شده و آن‌ها قربانی طالبان شوند.